Michael Kupperman, de auteur die dit jaar verraste met het wonderschone All the Answers, spreekt vrijuit in de podcast van Tim Smith, Don’t Do Things the Way I Do – A Podcast About Mistakes.
In het serieuze en onderhoudende interview verhaalt Kupperman, die eerder furore maakte met de hilarisch-abstracte nonsens van Tales designed to Thrizzle en Snake ‘n Bacon, over zijn grillige loopbaan. Zo keerde hij een paar jaar geleden de befaamde New Yorker de rug toe. Zijn reden: het stelt niets meer voor, het is een farce. Moedig om dan je biezen te pakken, behalve als je Kupperman heet.
Hij vertelt ook over het vermaarde Fantagraphics waar ze hem alles lieten doen wat hij maar wilde. Redactie? Sturing? Nee joh, doe maar wat jij wilt. Daar is ‘ie nu ook weg. Lui en armoedig vindt hij het achteraf.
Michael Kupperman is een eerlijke, uitgesproken stripmaker, zoals Marvano en Lectrr bij ons: een verademing om zo iemand te horen spreken.

Er is een nieuwe ster aan het comic-firmament en deze keer schijnt die meteen fel. TKO is een stripuitgever die het ‘helemaal anders gaat doen’. Of in ieder geval: ze gooien het bekende uitgeefidee over een andere boeg. Eerlijk is eerlijk: het klinkt goed, en oogt vooralsnog prima. TKO geeft in één keer complete comicseries uit, zodat je niet meer hoeft te wachten op het volgende issue, en dat daarna, et cetera. De vergelijking met Netflix voor strips wordt al overal geroepen, en daar heeft het inderdaad veel weg van.
Nog mooier: op de website van TKO kun je grasduinen in het aanbod en van alle reeksen het eerste deel gratis lezen. Zo weet je zeker dat je goed zit. In het geval van Sara, de nieuwe comic van Garth Ennis en Steve Epting, is het eerste deel alvast veelbelovend.

Onlangs is op een stripveiling in Dallas maar liefst zes ton betaald voor Master Race (EC, 1955), het aangrijpende Holocaust-verhaal van acht pagina’s van de hand van tekenaar Bernie Krigstein en scenarist Al Feldstein. Het verhaal verscheen in het Nederlands in de bundel De overlevende, als onderdeel van de Zeer Luxe reeks van Zozolala in 1988. De grote verrassing is de winnende bieder.

De hoogste bieder is de Boon Foundation for Narrative Graphic Arts, een nieuwe culturele organisatie uit Brussel, die in de nabije toekomst naar eigen zeggen “op zoek gaat naar de dialoog tussen de Negende Kunst en andere kunstvormen”. Dat zal gebeuren in een fysiek gebouw -er is nog geen adres- voor tijdelijke exposities, permanente tentoonstellingen, videospellen, stripverhalen, culturele activiteiten en evenementen. Er zal ook een bioscoop en en kunstwinkel gevestigd worden.

Namens de Boon Foundation sprak oprichter Phillipe Boon zijn blijdschap uit over de aanschaf: het werk past naar eigen zeggen perfect in de collectie, die sinds juni van dit jaar officieel bestaat.

Op de veiling werden meer iconische strippagina’s geveild. De totale opbrengst was meer dan 11 miljoen dollar. Andere indrukwekkende veilingstukken:

The Incredible Hulk #1 (Marvel, 1962) CGC NM- 9.2 White pages: $336,000

Steve Ditko Amazing Spider-Man #18 Story Page 22 Original Art (Marvel, 1964): $288,000

John Romita Sr. Amazing Spider-Man #60 Cover Kingpin Original Art (Marvel, 1968): $288,000

Jack Kirby and Syd Shores Captain America #109 Cover Original Art (Marvel, 1969): $264,000

Detective Comics #27 (DC, 1939) CGC Apparent NM- 9.2 Extensive (A-5) Off-white pages: $180,000

Action Comics #13 (DC, 1939) CGC VF/NM 9.0 Cream to off-white pages: $156,000

Amazing Fantasy #15 (Marvel, 1962) CGC VF- 7.5 Off-white to white pages: $144,000

Superman #1 (DC, 1939) CGC GD- 1.8 Off-white pages: $132,000

Amazing Fantasy #15 (Marvel, 1962) CGC FN/VF 7.0 Off-white to white pages: $114,000

Van de Canadese Julie Doucet verscheen onlangs haar verzamelde werk, Dirty Plotte: The Complete Julie Doucet. Vanaf eind jaren tachtig maakte ze naam als undergroud-tekenaar met eigenzinnige strips over zaken als man-vrouw-dingetjes, seks, menstruatie en agressie.
Haar bekendste titels zijn Dirty Plotte, een twaalfdelige mini-comic, en My New York Diary, waarmee ze in 2010 afscheid nam van de stripwereld. Of althans: ze liet eenvoudig niets meer van zich horen of zien.
Met de lancering van haar verzamelde werk, een luxe pil van 567 pagina’s die bij Drawn & Quarterly is verschenen, staat ze weer voor even in de spotlights. In de Montreal Gazette staat een mooi interview, met de welluidende titel Montreal’s Julie Doucet revolutionized comics — then she walked away. Daarin vertelt ze onder meer wat er aan haar vertrek vooraf ging.