Zes jaar zit er tussen het vorige deel van Bouncer en Bloedbad. Of nee, eigenlijk zelfs tien jaar, want in de in 2018 uitgekomen delen deed François Boucq het zonder het scenario van Jodorowsky en eigenlijk telt dat niet.
De twee schiepen in negen delen vanaf 2001 een eigen western-universum rondom het onheilspellende stadje Barro. Ergens halverwege de negentiende eeuw is de eenarmige uitsmijter Bouncer veroordeeld tot een leven van wraak en ellende, hoe hard hij ook probeert daarvan weg te blijven. In eerdere delen leerden we al over zijn jeugdtrauma’s, fatale liefdesrelaties en bijzondere band met de indianen. Bouncer is het type man waar je maar beter geen vrienden mee kan worden. Niet omdat hij je iets aan zou doen – integendeel – maar op de een of andere manier loopt het zelden goed af met zijn naasten.
De vijf eerdere cycli rondden het verhaal netjes af en een nieuw avontuur van Bouncer was dan ook niet te verwachten. Maar onderschat Jodorowsky nooit, want deze 95 jaar oude legende slingert er gewoon nog een gehele cyclus uit. Deze keer niet in twee of drie delen, maar direct een 144 pagina’s dik compleet afgerond verhaal. 
Alsof de man er ook wel rekening mee houdt dat het in deze fase niet handig is om al te veel losse eindjes te hebben.
En wat een genot!
Het scenario van de oude meester biedt Boucq alle ruimte. Bouncer wordt geconfronteerd met een onuitputtelijke groep overvallers die het hebben voorzien op het goud dat in de lokale bank opgeslagen ligt. Om dit te beschermen, worden er soldaten gestuurd, die al snel een nog groter probleem blijken te zijn en de stad overnemen. Genoeg reden voor menige moord en vechtpartij. Als altijd vindt Bouncer zich weer in het oog van de storm en zal hij alles op het spel moeten zetten voor zijn dierbaren.
Dat klinkt simpel en kort door de bocht, maar het zijn nu juist de mooi uitgewerkte subplotjes en karakters die van Bouncer zo’n bijzondere reeks maken. Daarnaast is het uitgesproken en extreem grafische geweld het noemen waard. 
In de tekeningen van Boucq is er weinig romantisch aan het Wilde Westen; de titel Bloedbad dekt de lading uitstekend.
De reeks drijft op de fabelachtig mooie tekeningen van Boucq. Waar hij vorig jaar nog een prettig kolderiek uitstapje maakte in de wereld van het Vaticaan, bevindt hij zich nu weer midden in zijn comfortzone. Hij is in staat om de beklemmende sfeer in het vieze stadje van de pagina’s te laten druipen. Grote delen van het boek regent het en de modder loopt bijna uit de panelen. Overal ligt gevaar op de loer en niemand is te vertrouwen in deze nare wereld. De gekozen perspectieven zijn fraai. Je gluurt vaak mee over een schouder of om een hoekje, terwijl je op andere momenten een mooi overzicht krijgt van de totale ruimte. Dit alles als een soort ingehouden spanning voor het echt magistrale werk: de schitterende landschappen en breedbeeldplaten. 
Wanneer de regen stopt en het verhaal zich uitspant kan Boucq ook eindelijk helemaal los. Het is misschien wel een van de grootste stripcliché’s, maar wat is het westerngenre toch perfect geschikt voor dergelijke platen.
Deze (waarschijnlijk) zwanenzang van Bouncer is een waardige afsluiter die prima als los verhaal gelezen kan worden. Enige voorkennis is leuk, maar zeker geen vereiste. Niet voor tere kinderzieltjes, wel een dijk van een snoeiharde western.
Boucq & Jodorowsky – Bouncer 12: Bloedbad. Standaard Uitgeverij. 144 pagina’s hardcover. € 24,99
