Het is het jaar 2034 en grote delen van de aarde zijn onleefbaar geworden door klimaatverandering. Een groep wetenschappers stuit in Australië op een onverklaarbaar landschap. Ze gaat op onderzoek uit en ontdekt compleet nieuwe biologische levensvormen, van prachtige bloemen tot gevaarlijke roofdieren. Into the Unbeing is sciencefiction, horror en een waarschuwing over onze nabije toekomst.
Tijdens de enorme vuurhaarden in Los Angeles plaatste Into the Unbeing schrijver Zac Thompson een bericht op Bluesky waarin hij aangaf dat veel mensen Into the Unbeing als sciencefiction zien, terwijl wat hij in het boek beschrijft op dit moment al gaande is. En die urgentie en frustratie lees je ook echt terug. Thompson klopte met titels als Lonely Receiver en I Breathed a Body al aan de deur als een schrijver die actuele onderwerpen als kunstmatige intelligentie en de macht van social media, wist te combineren met horror. Een echte doorbraak bleef echter uit tot Into the Unbeing en dat is toch vooral te danken aan het feit dat hij in tekenaar Hayden Sherman een creatieve partner heeft gevonden die zijn originele script tot visueel grote hoogte weet te brengen.
<Sherman, die momenteel bij DC ook de vaste tekenaar is van Absolute Wonder Woman, bewees al een begenadigd tekenaar te zijn met de reeks Wasted Space. Deze is uitgebracht door de kleine uitgeverij Vault en zal waarschijnlijk niet bij iedereen bekend zijn. Hen werk (Sherman is non-binair) valt op door aan de ene kant de organische vormen van niet alleen alle mensen en de natuur, maar ook de panelen zelf, en aan de andere kant het kleurgebruik. Sherman nam namelijk ook de volledige inkleuring op zich. Bij Sherman hebben mensen niet de standaard lichaamskleuren, maar zijn ze groen, geel en/of blauw, naargelang de omgeving en de omgevingskleuren. In dat opzicht doet het enigszins denken aan het werk van Christian Ward (Invisible Kingdom, Black Bolt, Spectregraph).
Sherman leeft zich uit in het tekenen van nieuwe organismen, groteske flora en enorm enge grotten en gangen. Je kunt het namelijk niet over Into the Unbeing hebben zonder de kadering te bespreken. Geen enkele pagina kent dezelfde layout en hoe verder je in het boek komt en hoe dieper de wetenschappers doordringen in het onbekende landschap, hoe claustrofobischer het doolhof wordt dat Sherman creëert. Enorm knap, want de leesbaarheid wordt er niet minder door. Deze manier van tekenen had verwarring kunnen wekken bij de lezer, maar daar is dus totaal geen sprake van.
Omdat het verhaal vier personages bevat, is er naast alle spanning ook veel ruimte voor karakterontwikkeling. Thompson geeft iedereen een achtergrond waaruit blijkt in hoeverre klimaatrampen gevolgen hebben gehad voor hun persoonlijke levens en hoe die ertoe hebben geleid dat ze in Australië zijn beland. Daarnaast bevat het boek meerdere dagboekfragmenten die het mysterie nog groter maken.
Op de cover van de trade paperback staat heel duidelijk ‘part one’. Het vervolg wordt momenteel als maandelijkse floppies uitgebracht en zal in september van dit jaar uitgebracht worden als trade paperback. Thompson en Sherman beloven dat part two visueel en narratief nog beter wordt, maar de door henzelf gecreëerde lat ligt inmiddels wel erg hoog.
Zac Thompson & Hayden Sherman – Into the Unbeing: part one. Dark Horse. 104 blz. $19,99
