Wanneer megagrote monsters een bedreiging vormen voor de mensheid, worden even zo grote robots gebouwd om de monsters te verslaan. Dat is de basis voor de immense populaire Japanse kaiju films en manga. Met films als Pacific Rim en de in 2021 verschenen comic Ultramega beginnen de kaiju niet alleen de Japanse, maar ook de Amerikaanse cultuur langzaam maar zeker binnen te dringen. Dawnrunner, net uitgegeven in een mooie hardcover, is een van de nieuwere titels in het genre waarin niet de grote, spectaculaire gevechten maar juist het menselijke centraal staat.
Dawnrunner schrijver Ram V heeft de afgelopen tijd niet stilgezeten. Na zijn doorbraak met The Many Deaths of Laila Starr schreef hij onder andere Detective Comics voor DC en Venom bij Marvel, daarnaast had hij genoeg tijd om meerdere eigen reeksen uit te brengen zoals het al eerder hier besproken Rare Flavours en nu dus de scifireeks Dawnrunner.
Net als bijvoorbeeld Jeff Lemire en Scott Snyder is ook Ram V een auteur die graag samenwerkt met hem bekende tekenaars. Dawnrunner is hij begonnen met Evan Cagle, die al de covers voor Detective Comics deed.
Cagle is een Franse tekenaar die vooral beïnvloed zegt te zijn door de Amerikaanse tekenaar Geof Darrow. Op zijn beurt een van de weinige Amerikaanse tekenaars die naar Europa vertrok omdat hij het vak beter wilde leren door samen te werken met Moebius. Naast het werk van Geof Darrow (en vooral diens Shaolin Cowboy) keek Cagle naar de film Le Mans uit 1971 en de architectonische stroming brutalisme om de wereld van Dawnrunner een eigen smoel te geven. Bovengenoemde inspiratie is zeker herkenbaar, het boek heeft een jaren 70 stijl. Dat zie je terug in de kleding van de hoofdpersonen, maar ook het gebruikte kleurenpalet.
Centraal in het verhaal staat Anita Marr, de beste robotbestuurder van het land en een ster zoals Max Verstappen dat is in de Formule 1. Marr wordt gesponsord door grote bedrijven, want de gevechten tussen robots en kaiju (in Dawnrunner heten ze Tetza) worden commercieel uitgebuit. Het is entertainment van de bovenste plank!
Marr krijgt de beschikking over een prototype dat anders werkt dan de robots tot dusver. Ondertussen probeert ze vooral gevechten te winnen om zo de zorgkosten voor haar eigen dochter te kunnen betalen. Maar er is echt iets anders aan haar nieuwe robot Dawnrunner en daardoor komt niet alleen haar eigen wereld, maar ook die van de mensen die ze probeert te verdedigen op het spel te staan.
Ram V wilde met Dawnrunner een verhaal vertellen over de kracht van communicatie en hoe belangrijk het is dat mensen elkaar willen verstaan en begrijpen.
Ram V en Cagle steken enorm veel tijd in world building en de karakterontwikkeling van de diverse hoofdpersonages. Ze willen duidelijk veel meer vertellen dan een klassiek verhaal van mens versus monster. Helaas is het creatieve team daarbij een belangrijk onderdeel van het kaiju genre een beetje uit het oog verloren: de megagevechten tussen robotstrijders en monsters. Die gevechten vinden zeker plaats in Dawnrunner, maar Cagle is geen mangaka die met zijn tekeningen dergelijke gevechten goed leesbaar weer kan geven. Cagle en V hebben enorm veel tijd gestoken in de ontwerpen van hun robotstrijders, maar juist vanwege de hyperdetails is het tijdens gevechten paneel na paneel niet duidelijk wat er nu precies gebeurt. Gevolg is dat je als lezer deze stukken toch wat sneller doorloopt, waardoor de impact ervan ook minder wordt.
Dawnrunner van Ram V en Cagle is een prachtig vormgegeven boek met een ziel, maar net niet genoeg strijd.
Evan Cagle & Ram V – Dawnrunner. Dark Horse. 168 blz. $29.99
