Daredevil is tot op heden een van de weinige Marvel-titels waar schrijvers echt een eigen stempel op hebben kunnen drukken, wat daardoor ook veelal heeft geleid tot lange en goede reeksen. Dat begon met Frank Miller, waarna op hun beurt onder meer Brian Michael Bendis, Ed Brubaker en Mark Waid het stokje overnamen en wier Daredevil verhalen stuk voor stuk gerekend mogen worden tot hoogtepunten in hun carrières. Van 2015 tot 2018 ontfermde Charles Soule zich over de blinde advocaat met superkrachten. Die reeks, gebundeld in een omnibus van 1220 pagina’s, is om meerdere redenen interessant.
Charles Soule moest op een gegeven moment wel Daredevil schrijven. Met zijn achtergrond als jurist heeft hij de know how om het civiele leven van Matt Murdock inhoud te geven en dat doet Soule met verve. Na een trage start werkt Soule langzaam toe naar de verhaallijn Supreme waarin Matt Murdock tot aan het Amerikaanse Hooggerechtshof strijdt om superhelden een rol te geven tijdens rechtszittingen. De wijze waarop de schrijver ook de juridische leek meeneemt in de vele geitenpaadjes en mazen in de wet is briljant. Hier en daar wordt er wel geknokt op de pagina’s, maar het is toch vooral de verbale strijd die de boventoon voert.
Wat Soule ook doet is twee zeer memorabele nieuwe personages introduceren: Blindspot en Muse. Blindspot is een illegale Chinese immigrant die een kostuum weet te maken waardoor hij onzichtbaar is voor iedereen. Maar niet geluidloos, dus Daredevil merkt hem wel op. Blindspot is een soort Robin voor Daredevil en daarmee is het de eerste keer in het lange bestaan van het personage dat Matt Murdock een mentorrol krijgt. Helemaal wanneer Blindspot zelf ook blind raakt. Hier had Soule meer mee kunnen doen door Murdock eenzelfde rol te geven als zijn eigen mentor Sticks, maar helaas dendert de reeks hier door. Muse is dan weer een van de beste en meest macabere schurken die het Marvel universum rijk is.
Naast nieuwe vrienden en vijanden speelt natuurlijk ook Wilson Fisk een grote rol in Daredevil. Deze keer als burgemeester van New York, waarbij Murdock het op zich neemt om aan te tonen dat Fisk heeft gefraudeerd. Overeenkomsten tussen de wijze waarop Trump zijn eerste (en tweede) presidentschap invult en het handelen van Fisk in Daredevil zijn griezelig groot.
Binnenkort komt op Disney+ het eerst deel van een nieuwe Daredevil serie uit, een herstart van de succesvolle serie op Netflix en in de trailer duiken beelden van Muse, Blindspot en burgemeester Fisk op. Het moet dus wel heel gek lopen wil de verhaallijn niet delen hebben overgenomen van de door Soule geschreven reeks.
Eerder is al beschreven dat het lang duurt voordat de reeks op gang komt. Dit is vooral te danken aan een Daredevil traditie: iedere schrijver laat Matt Murdock op een hele vervelende manier achter zodat het aan de volgende schrijver is om een uitweg te vinden. Bendis stopte Daredevil in de gevangenis, Brubaker maakte zijn naam openbaar en Waid verhuisde Murdock naar Californië. Soule brengt hem terug naar New York én niemand weet meer dat Murdock en Daredevil dezelfde persoon zijn. Hoe dat zit wordt helaas pas verderop in de reeks en ook niet erg overtuigend uitgelegd.
Een ander manco zijn een aantal andere personages die Soule opvoert, zoals onbekende Inhumans, omdat op het moment van schrijven de rechten van de X-men nog bij Fox lagen en Marvel Comics volop inzette op het bekender maken van de Inhumans als in-house variant.
Ook is het jammer dat Soule niet met een hoofdtekenaar heeft kunnen werken. Waar Bendis en Maleev samen een team vormden, net als Waid en Samnee, moest Soule het doen met een keur aan tekenaars waarvan Ron Garney en Phil Noto het begin en slot vormden. Dat zorgt af en toe voor onevenwichtig artwork en iets minder leesplezier.
Charles Soule e.a. – Daredevil Omnibus. Marvel. 1220 pag. $ 125,00
