In Kort van stof behandelt 9e Kunst in sneltreinvaart een aantal nieuwe strips. Of moeten we zeggen, in stoombootvaart? Voor deze keer is Kort van stof namelijk vier dagen eerder, voor het gemak van alle hulpsinten en Pieten. Met weer een uitgelezen aanbod van strips, waaronder een hoop typische eindejaarstitels, kaskrakers en onvermoede pakjes.
De Blauwbloezen 63 – De slag van de krater (Dupuis): Eindejaarsduo Blutch en Chesterfield duiken weer op, deze keer aan de voet van een berg waar de Zuidelijken zich hinderlijk ophouden. De goeden, deze keer keurig verdeeld in een regiment blanken en een regiment zwarten – zoals het er staat – graven om beurten aan een tunnel om de boel van onderaf op te blazen. Veel verwijzingen naar authentieke uitspraken en gebeurtenissen, maar die maken het verhaal eerder warrig dan interessant. Zwak verhaal, vooral omdat de twee protagonisten een rolletje aan de zijlijn hebben. Typisch 63ste deel van een stripreeks.
Alexander De Grote 5 – De Vloek van Poseidon (Strips2Go): Alexander De Grote doet de Odyssee na. Een goed gemaakte historische komedie met heldere tekeningen. De grappen variëren van melig tot absurd. Voor de grote mensen zijn er slimme verwijzingen naar de kunstgeschiedenis. Het Vlaamse karakter van de strip voegt nog een extra laagje plezier toe. Een aanrader voor wie niet weet wat onder de kerstboom te leggen voor de jonge striplezer.
De Kennedy Files 2 – Op Geheime Missie (Scratch): Dit is het tweede deel van de geschiedenis van de roemruchte Amerikaanse politieke familie Kennedy. Massa’s personages die kriskras door elkaar heen lopen in scènes die eerder fragmentarisch overkomen. Bijkomende moeilijkheid is dat vrijwel elke mannelijke telg van de Kennedy’s Joe, Jack of John lijkt te heten. Razend boeiend voor wie hier interesse in heeft, quasi onleesbaar als je niet heel traag leest en heel goed oplet. Aan jou (de keuze), tijger!
Zeven Magiërs (Silvester): In het fabelachtige land Cocaigne heerst onenigheid over wie recht heeft op de troon: de heersende vorst of zijn broer, Jean de Necromancer. Oorlog dreigt en dan wordt de koning plots vermoord. Zeven magiërs worden opgeroepen om de moord op te lossen. Sherlock door Tolkien. Spannende en vermakelijke strip met enkele zeer geslaagde humoristische toetsen.
De Buurtpolitie 7 – De Magneetvisser (Standaard Uitgeverij): De buurtpolitie duikt in dit album in een cold case uit 1990. Grappige vondsten worden afgewisseld met extreem grote toevalligheden die de puzzelstukjes moeten doen passen. Niet het beste album van deze reeks, maar nog steeds één van de beste reeksen van Standaard Uitgeverij momenteel.
Uur U 14 – Operatie Karel De Grote (Silvester): Uur U presenteert in elke album een fictieve geschiedenis. Dit deel speelt zich af in 1943. Frankrijk en Groot-Brittannië zijn in een oorlog. Een Brits piloot moet een noodlanding maken in fascistisch Frankrijk en moet het land trachten te ontvluchten met medeneming van zeer gevoelige informatie. Op zich een entertainend oorlogsverhaal maar de afwijkende geschiedenis heeft in dit deel vooral betrekking op de politieke wereld in het Frankrijk van de jaren ’40. Het Aha-dat-is-anders-dan-hoe-het-in-het-echt-gebeurde-Erlebenis ontbreekt een beetje aangezien de echt gebeurde geschiedkundige feiten bij de doorsnee lezer niet bekend zijn.
Hondsdol (Scratch): Het debuut van Victor Meijer is half psychologisch drama, half grafische dromenstroom. De gescheiden ouders van een tiener maken hem, elk op hun eigen manier, het leven zuur. Zijn reactie is dagdromen. De scènes met de ouders getuigen van griezelig veel inzicht in de materie. De dagdroomsequenties verraden een jeugd gespendeerd aan het lezen van Métal Hurlant, Pilote en dergelijk meer. Extra punten voor de tekstballonnen en letters die Meijer als een baas in de tekeningen integreert
Minions 4 – Paella dé Mundo (Dupuis): ideaal leesvoer voor in het kleine kamertje, deze vierde verzameling Minion-gags. Bekoorlijk getekende grapjes van de roedel gele mannetjes uit de Verschrikkelijke Ikke-hoek, met veel aanstekelijke slapstick en absurde plotjes. Voor kinderen die Game Over leuk vinden is dit prima ‘lees’voer. Ouders die zich de opvoedkundige taak ter harte nemen en de ontlezing een halt willen toeroepen, moeten verder kijken dan het kaft. Uw pupil zal hooguit de woorden Banana, Musika, Fuego, Coco en Aloha oppikken.
Quaco – Leven in Slavernij (Uitgeverij L): Het is lovenswaardig dat stichtingen strips willen gebruiken om historische en maatschappelijke onderwerpen aan de man te brengen bij de jeugd. Het is een godsgruwelijke en onvergefelijke fout dat ze vervolgens de droogste en saaiste strip ooit produceren. De originele (?) tekst van het verhaal van Quaco wordt vergezeld van prenten met figuren die holle frases debiteren. De hele strip doet wat denken aan een vijf uur durend amateurschooltoneeltje.
Conquests 1 – Islandia (Silvester): Nieuwe conceptreeks: de aarde is naar de mallemoer en vijf konvooien vertrekken naar evenzoveel planeten om deze voor de mensheid te koloniseren. Dit eerste deel is klepperende sciencefiction met sterk uitgewerkte personages en een plotwending die nog eens echt verassend is. Lang geleden dat zoiets nog eens passeerde. Dat leest verkwikkend in deze tijden waarin het lijkt alsof zelfs de domste debiel een plot moet kunnen begrijpen.
Conquests 2 – Deluvenn (Silvester): Heeft een minder verrassende plotwending dan het eerste deel maar bevat wel personages en dialogen die het lezen meer dan waard zijn. Zou het kunnen dat enkele stripmakers het licht gezien hebben en beseffen dat de personages van een conceptreeks het verhaal meer leven inblazen dan het concept zelf? Oh ja: beide delen zijn flitsend en degelijk getekend, al komt de lay-out soms wat claustrofobisch over omdat men veel info op een klein aantal pagina’s wil proppen. Dat nemen we er, wegens de kwaliteit van de verhalen, met plezier bij.
Maelstrom (Bries): De Franse graficus Céline Hudreaux stortte zich met haar etsmaterialen op Een afdaling in de maalstroom van Edgar Allan Poe, een kort verhaal over drie vissers die het opnemen tegen de Maelstrom, een flinke draaikolk voor de Noorse kust. Na het woordloze verhaal, opgezet uit paginagrote prenten, kan de lezer het oorspronkelijke verhaal nog nalezen. Een bijzondere volgorde, aan te raden is de bijna tachtig jaar oude vertaling van nota bene Simon Vestdijk eerst te lezen. Dat zorgt voor meer rust en aandacht bij het grafische gedeelte van het fraaie kijkboek.
Slowburn (Blloan): In 1977 tekende Franquin wat prenten met neukende katten erop. Gotlib knipte, plakte en kopieerde deze tot een gag van drie pagina’s die gepubliceerd werd in Fluïde Glacial. Dit boekje presenteert de originele prenten, de slechts gemiddeld grappige gag en een soort dossiertje met extra info. Voor de echte fan van de heren tekenaars of de liefhebber van neukende katten.
Het Konijn (Scratch): Moebius meet P. Craig Russell (zoek hem op, luierik!) in dit bloederig sciencefiction sprookje. Sasha Jovanovich debuteert vanuit het niets met een prachtig boek vol mysterie, ambitieuze futuristische filosofieën en grote emoties. Er zit zoveel in dit boek dat het onbegonnen werk is het in deze korte recensies te hebben over de plot, maar stel je voor dat Jodorowsky en William Gibson samen een dochter genaamd Alice (in Wonderland, Duh!) hebben en je komt in de buurt.
Mickey Mouse door Pieter De Poortere – Super Mickey (Glénat): Vlaming Pieter De Poortere mocht zijn eigen Mickey Mouse album tekenen. Dat is op zich al opzienbarend nieuws. Nog opzienbarender is dat hij de Disney personages volledig naar zijn hand weet te zetten. Het verhaal, Goofy wordt superman, barst van de Boerke-invloeden: tekstloze gags die vaak eerder tragisch dan komisch zijn, verwijzingen naar de populaire cultuur, absurde pointes en zelfs spreads met zoekplaatachtige massascènes zoals De Poortere die vaak tekent voor evenementen als De Boekenbeurs. Machtig boek!
De nieuwe avonturen van Bruno Brazil – Black Program 1 (Le Lombard): Op het omslag staat dat het de nieuwe avonturen zijn, Bruno is zelf nog van de oude stempel. Dat betekent: grammaticaal correcte dialogen tijdens intense schietpartijen, knokkerij waarbij Brazil met beide vuisten naar voren gemakkelijk twee man uitschakelt, plus tamelijk onbeholpen ontploffingen, botsingen en beschietingen. Het verhaal is het eerste deel van een tweeluik, dat leest alsof men dat halverwege heeft besloten. Of alles werkt voor Bruno, de lezer en het Black Program blijkt dus later pas. Onbestemde terugkeer, voelt opgewarmd aan.
Suske en Wiske – De Kwakkelende Kwakzalver (Standaard Uitgeverij): Zidrou neemt Suske & Wiske onder handen. Suske en Wiske moeten het opnemen tegen een hilarische organisatie van Franse stripfiguren die de inferieure Belgische strips buiten de Franse grenzen wil houden. Ongeveer elke bekende Franse stripfiguur speelt mee. Hoogtepunt: Jerom die het opneemt tegen de krachtpatsers van de Franse strip. Bij Toutatis! Lees hier de uitgebreide recensie.
Robbedoes – Hoop in Bange Dagen 2 (Dupuis): Een vierluik dat Robbedoes en Kwabbernoot in het Brussel van WOII plaatst. Emile Bravo weet de karakters van de twee avonturiers wonderwel te bewaren in deze ongebruikelijke realistische setting. Deel 1 zoomde al wat in op de ongemakken die de burgers tijdens de oorlogsjaren te beurt vielen. Voor dit tweede deel wordt die deur verder open gezet. Het einde is huiveringwekkend en belooft weinig goeds voor de personages in de volgende delen. Beste strip van deze maand.
Thorgal 37 – De Kluizenaar van Skellingar (Le Lombard): De makers van Thorgal lijken na al het gehannes met de zijreeksen terug te willen naar de essentie. In dit deel reist Thorgal naar een gemeenschap die verkruimelt onder het juk van kapitalistisch machtsmisbruik aan de ene kant en fanatieke religie aan de andere kant. Er worden iets teveel verhaal en ideeën samengepropt om het geheel in één album te krijgen waardoor de strip soms wat gekunsteld aanvoelt. De equipe achter de reeks levert wel het beste album in tijden af. Het gaat de goede kant op.
Cassandra Darke (De Harmonie): Posy Simmonds is een meesteres van de moderne strip. In haar nieuwe boek voert ze een personage ‘that you love to hate’ op. Een ongebruikelijk personage ook want, geef toe, hoe vaak lees je een verhaal met een pasbejaarde vrouw met een rotkarakter in de hoofdrol? Het is enkel spijtig dat de vertaling zo slecht is dat de helft van de dialogen uit een verroeste typmachine geklopt lijken te zijn. Het boek kent grote lappen proza in de vorm van brieven gericht aan Cassandra. Daarvoor werd gekozen voor de meest onsympathieke computerletter denkbaar. De clash tussen de beeldvorming van de teksten met de prachtige warme tekeningen zorgt voor een zeer onaangename leeservaring. Gemiste kans.
De Smokkelaar (Scratch): In Hongarije tekent een wetenschapper pulpstrips. In de rest van de wereld tracht een opschepper daaruit munt, bekendheid en geloofwaardigheid te slaan. In een magistraal door elkaar gehutselde plotopbouw wordt pas langzaam duidelijk waar deze strip over gaat en wat de gevolgen van dit groots opgezette bedrog zijn. Milan Hulsing overtreft zichzelf met een boek dat zijn geheimen traag lost. Lees hier de uitgebreide recensie.
