Aan de hausse aan autobiografische albums van vooral vrouwelijke auteurs komt maar geen einde. Nu geldt dat voor meer genres: stripbiografieën van muzikanten of westerns vliegen ook in grote verscheidenheid van de drukpersen. Maar wanneer je met een zoveelste album in een genre komt, moet je wel van heel goede huize komen om iets afwijkends te maken. Marieke van Ditshuizen probeert dat met Een nieuw woord voor liefde, waarin ze vertelt over haar scheiding en hoe ze die probeerde te verwerken. En daar slaagt ze er in, zij het deels.
Van Ditshuizen is al jaren illustrator van onder andere kinderboeken. Ze is zeker niet de eerste illustrator die zich op het medium strip stort. Dat leidde in het verleden tot albums met een afwijkende grafische aanpak, zoals de verstripping van Timothy Snyders Over tirannie die door illustrator Nora Krug werd omgetoverd tot een album dat de traditionele striplezer dwong tot een andere manier van kijken. Dat wat verteld wordt, wordt meer uitgedrukt in afzonderlijke beelden en minder in een sequentie.
Ook Van Ditshuizen probeert iets nieuws toe te voegen aan het medium. Haar egodocument is een afwisseling van dan weer beeldsequentie, dan weer een losse tekening en dan weer een stuk tekst. Het is verfrissend. Maar bovenal: het is effectief. Van Ditshuizen weet de emoties die ze beschrijft knap te verbeelden.
Helaas plakt Van Dithuizen (of wellicht was het een idee van de uitgever) het label ‘graphic memoir’ op haar werk om het wat meer cachet te geven. Een slimme marketingtruc, maar ook een holle term. In de kern is Een nieuw woord voor liefde niet heel veel anders dan het zoveelste persoonlijke relaas van iemand die door een dal gaat en daar weer uit krabbelt.
Haar aanpak is origineel, het verhaal zelf verrast minder. Van Ditshuizen ontmoet de liefde van haar leven, er komen kinderen, er ontstaan strubbelingen en uiteindelijk besluiten ze te gaan scheiden. Het is het verhaal dat wekelijks in persoonlijke rubrieken van dag- en weekbladen wordt verteld, net als de worsteling van Van Ditshuizen om via datingapps een nieuwe ware te vinden. Dat ze daarbij een juryrapport afdrukt van haar fuckbuddy’s (Ewout heeft een lekkere pik, Maarten komt snel klaar) is op zijn zachtst gezegd onsmakelijk, maar eigenlijk gewoon heel erg fout.
Gelukkig beslaat het juryrapport maar één pagina van het ruim 200 pagina’s tellende dagboek-van-een-scheiding. En het moet gezegd: ook al heb je dit soort persoonlijke verhalen al honderd keer gelezen, tóch weet Van Ditshuizen de lezer wel te raken. Want zo hard als ze is over de mannen in haar leven, zo hard is ze ook over zichzelf. Haar twijfels, haar angsten en haar onzekerheid legt ze in simpele tekeningen open op tafel. Voor iedereen die een scheiding heeft doorgemaakt, zijn die gevoelens uiterst herkenbaar en invoelbaar. Maar alleen een knappe tekenaar kan die gevoelens ook zo simpel verbeelden. Daarmee zal ze ongetwijfeld mensen troost kunnen bieden. Een nieuw woord voor liefde is zeker niet het meest originele verhaal dat je dit jaar zult lezen, maar het is wel knap gemaakt.
Marieke van Ditshuizen – Een nieuw woord voor liefde, Nijgh & Van Ditmar. 240 pagina’s. paperback. € 22,50
