Mooie verhalen, krakende gevalletjes en veel gepraat: het lijkt het leven wel. In deze Kort van stof leest u weer dat de strip een prima afspiegeling is van de echte wereld. We blijven enthousiast, en terecht, ook al zijn er soms hobbeltjes te nemen. Lees het zelf, in sneltreinvaart en met gevoel voor detail en mening.
Thorgal Saga 3 – Shaïgan (Le Lombard): De hoofdreeks van Thorgal ligt, wat ons betreft, al eventjes op apegapen. Dat is vooral te danken aan de ouderwetse schrijfstijl van scenarist Yann. Gelukkig is daar de Thorgal Saga reeks met onehots die van veel betere kwaliteit zijn en dit derde deel is… Wat?! Aha: geschreven door Yann. Logisch. Als we eerlijk zijn moeten we toegeven dat deze oneshot iets beter is dan zijn gekriebel in de hoofdreeks. Dat ligt vooral aan het feit dat tekenaar Surzhenko de ruimte krijgt om sfeer en een goed ritme in de strip te leggen. Het scenario is in hetzelfde bedje ziek als die van de hoofdreeks: veel te uitleggerige, onnatuurlijke en overbodige dialogen verduisteren tal van pagina’s. De plot is dan wel weer goed gevonden, maar de dialogen zagen de poten van de stoel waar die op rust, spijtig genoeg, vakkundig door.
XIII Trilogy 2 – Rood Alcatraz (Le Lombard): Nog eentje op scenario van Yann. Ook hier rammelen de dialogen. Bovendien rammelt ook de plot van dit verhaal lekker mee rond XIII’s favoriete scharrel: Luitenant Jones. De personages lijken gewoon in het wilde weg zo onlogisch mogelijke acties te ondernemen en kwetteren daar duchtig over in het rond. Bovendien zijn de dialogen ook nog eens bijzonder synthetisch. Dikke, marginale rednecks die spreken als universitairen en dat soort rariteiten. Deze XIII trilogy en ook bovenstaande Thorgal zouden baat hebben bij vernieuwing. Of zeuren we liever nog wat door over de jeugd die tegenwoordig manga prefereert? Hoe zou dat toch komen?
Harry Dickson 2 – Het schriktribunaal (Dupuis): Harry Dickson is een personage dat gecreëerd werd door Jean Ray, een Vlaams schrijver die in de eerste helft van de twintigste eeuw een groot aantal fantastische verhalen schreef. Het moest er ooit eens van komen dat zijn werk verstript werd. Harry Dickson wordt voorgesteld als “De Amerikaanse Sherlock Holmes”. Vreemd genoeg werkt die dan weer wel voor de Britse Scotland Yard. Zijn accent kunnen we niet horen, dus we vragen ons een af wat er zo Amerikaans aan Dickson is, maar: à la. Ook hier krijgen we te maken met stoffige en lange dialogen en met nogal geforceerde plotwendingen, maar van Harry Dickson kunnen we dat wonderwel verdragen. Ze passen immers bij het sfeertje en het genre. Denk aan Blake en Mortimer. Lezers die zich in dit genre thuis voelen, staat een aangename leeservaring te wachten. Lezers die manga prefereren, niet.
Hondskop 2 (Standaard uitgeverij): Wij waren enorm fan van het eerste deel van deze reeks en keken reikhalzend uit naar dit tweede deel. Spijtig genoeg laten stripmakers nogal vaak de teugels vieren na een beloftevol debuut. We zijn dolgelukkig dat dit bij Hondskop niet het geval is. De twee hoofdpersonages, de ridders Hondskop (eigenlijk een ridster) en Zilverkeper, omringd door een uitgebreide en goed geschreven cast, raken steeds dieper verwikkeld in de machinaties en listen die in de middeleeuwse toernooi wereld schering en inslag zijn. Vele strips die zich in de middeleeuwen afspelen worden geschreven door iemand die in die tijd geboren lijkt te zijn. Hondskop leest toch als een moderne strip. Dat en de fantastische manier waarop tekenaar Toulhoat de personages laat acteren maken van deze strip één van de beste uitgaven van deze maand!
Anders: Onthuld (KSbooks): Kristof Spaey is een begrip in de Nederlandstalige stripwereld. Daarom is het des te spijtiger dat de man al tien jaar geen strip meer uitbracht. Hij verblijdde ons wel met twee prachtige fotomagazines en zijn Fake Vintage Book Covers, maar toch sloeg ons striphartje een slag over toen hij een (uiterst succesvolle) crowdfunding campagne lanceerde om het eerste deel van zijn Young Adult superheldenstrip Anders, opnieuw uit te brengen in een (enorm) uitgebreide versie. Van deze strip, op scenario van Bart (W817, Quiz Me Quick en héél veel meer) Vaessen verschenen ooit twee deeltjes en toen werd het stil. Spaey en Vaessen lanceren de reeks nu opnieuw in een prachtige softcover die de eerdere twee deeltje bevat en die uitgebreid werd met nog bijna evenveel extra strippagina’s. Het verhaal, over superhelden in Leuven, is een masterclass voor dialoogschrijvers (u weet wel: ons stok- dan wel paradepaardje), is grappig en swingt als een tiet. Bovendien heeft Spaey nog nooit zo goed getekend. Met zijn vloeiende klare lijn werk kan hij concurreren met de besten in het vak. Wereldwijd, bedoelen we dan. Er wordt intussen al hard gewerkt aan het volgende deel. Het woord “reikhalzend” volstaat bij deze niet om de mate waarin we daarnaar uitkijken te omschrijven.
Lord of the flies – Heer van de vliegen (Scratch): Het regent prachtige boeken deze maand. Zo ook deze adaptatie van een klassieker uit de wereldliteratuur door Aimée de Jongh. Een groep jongens crasht op een onbewoond eiland. De kinderen trachten te overleven en al snel ontstaat er een soort van minibeschaving. Spijtig genoeg wordt ook die geplaagd door jaloezie en competitiviteit. De Jongh zet alles sfeervol en filmisch in beeld. Haar aanpak is zelfs zo vernuftig dat we de dreiging en stijgende spanning onder het lezen fysiek begonnen te voelen. De Jongh maakte al enkele boeken die heel goed waren, maar waar hier en daar nog wat op aan te merken viel. U weet dat wij heel streng kunnen zijn, maar deze Heer van de vliegen is simpelweg een perfect uitgevoerde en meeslepende strip. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
Habemus Bastard 1 – Een noodzakelijk wezen (Dargaud): Een huurmoordenaar maakt een fout en slaat op de vlucht voor zijn opdrachtgever. Door een samenloop van omstandigheden is zijn beste optie om onder te duiken en de identiteit van een priester aan te nemen. Hij komt aan in zijn nieuwe parochie en krijgt al snel te maken met de beslommeringen van de lokale dorpelingen. Het duurde even voor we helemaal mee waren, wellicht omdat de opzet van het verhaal zo clichématig is, maar twintig pagina’s verder konden we dat idee vlotjes van ons afschudden. Het was genieten geblazen van een strip die evenveel van de pagina’s spattende actie als kleine karaktermomentjes bevat. We zijn benieuwd naar het tweede en afsluitende deel.
De rode ridder 283 – Sulphur (Standaard uitgeverij): Johan, De rode ridder, raakt verwikkeld in de strijd tussen Bahaal en Galaxa. Recente lezers moeten een beetje moeite doen, want het verhaal grijpt terug naar album 249. Scenarist Van Gucht is bedreven genoeg om een leesbaar verhaal te maken voor wie geen kennis heeft van dat album, maar als je het niet gelezen hebt tuimelen de gebeurtenissen in deze strip je toch nogal snel rond de oren. De motivatie, emotie en drijfveren van de personages worden vrij krakkemikkig overgebracht. Aan de andere kant is dit is natuurlijk ook geen graphic novel over abortus op het Chinese platteland, dus moeten we niet te veel diepgang verwachten. De strip is bedoeld als pulp vol actie en op dat vlak lost hij alle verwachtingen in.
Rover 2 – Het raadsel van de drie zonnen (Dupuis): Rover en zijn vrienden kwamen in het eerste deel van deze jongerenstrip in het bezit van een wenssteen. Prompt slaan ze op de vlucht voor een antiekhandelaar die de steen ook graag wil hebben. De vrolijke bende strandt in dit tweede deel op een eiland vol gevaren en moet samenwerken om die te bedwingen. Eén van de betere strips voor de jeugd die momenteel op de markt is. Niet in het minst door de zwierige tekeningen van Saurel. Een verhaal met hart en vaart. En met zijn 72 pagina’s is deze strip ook niet zomaar een snelle hap. Je krijgt waar voor je geld!
West Fantasy 1 – De dwerg, de premiejager & de doodgraver (Standaard uitgeverij): J. L. Istin is een bekende naam in het wereldje van de fantasy strip. Zijn nieuwe reeks mixt fantasy met western. Een origineel uitgangspunt dat ons zeker kan boeien. Benoit zet de schrijfsels van Istin met verve op papier en Nanjan maakt het plaatje af met een sfeervolle en nogal donkere inkleuring. Mooi dossiertje achteraan en klaar is Frodo. We geven graag nog mee dat Istin zichzelf nogal graag leest schrijven en soms iets te hard los gaat op het toetsenbord. Er zijn mensen die grote lappen tekst leuk vinden en er zijn lezers die daar in een grote boog omheen lezen. U bent geïnformeerd.
Ann Bonny – De wolvin van de Caraïben 1 (Standaard uitgeverij): Franck Bonnet is een toptekenaar in de realistische stijl en tekent graag zeilschepen. Spijtig genoeg heeft hij minder goed opgelet in het departement “beklijvende scenario’s”. Zijn nieuwe reeks, over de vrouwelijke piraat Ann Bonny is zeker niet slecht, maar je benadert die het beste als ’n soort van geschiedenislesje: de weetjes zijn interessant, maar het is allemaal wat stijf en saai gebracht.
Camille 4 – Mis poes! (Standaard uitgeverij): Zangers Camille beleeft nog steeds iets te brave avonturen in haar vierde strip. In dit verhaal krijgt ze te doen met een dief en met de (oneerlijke?) concurrentie van Bibi en C.C.! Het lijkt erop dat scenarist De Vos de personages beter en beter in de vingers krijgt. Toch blijft de reeks hangen in een soort mierzoet kauwgomballensfeertje. Dat is wellicht zo bedoeld, met het doelpubliek in het achterhoofd, maar wij vermoeden dat de uitgeverij haar lezers onderschat. De tekeningen van Rienties passen wonderwel en liggen qua niveau een schapje hoger dan het scenario. (Check bijvoorbeeld die laatste pagina.) Dat laat ons wegdromen over wat zij met een écht goed scenario zou kunnen doen.
F.C. De kampioenen 132 – De zussen Boma (Standaard uitgeverij): Boma heeft een nieuwe vergunning nodig voor zijn fabriek. Daar moeten zijn zussen ook voor tekenen. Spijtig genoeg wonen die in Australië en nemen ze de telefoon niet op. Boma reist samen met enkele Kampioenen naar de outback om dit mysterie op te lossen. Wat volgt is een Kampioenenstrip volgens het bekende recept: twintig minuutjes onversneden slapstick, woordgrapjes en perfect op elkaar ingespeelde personages.
Barcelona, donkere ziel (Dupuis): Tijdens een bombardement in WOII wordt de moeder van de jonge Carlito vermoord door een seriemoordenaar. Carlito wordt opgevangen door een rijke vriend van de familie. Deze strip vertelt het levensverhaal van Carlito, die opgroeit tot een gevierd zakenman die zich vaak ook aan de foute kant van de wet begeeft. Qua kleur en tekeningen zit het wel snor met dit boek. De personage worden met simpele en heldere lijnen op papier gezet en de gedetailleerder uitgewerkte decors zijn een streling voor het oog. Het verhaal begint goed, maar begint naar het einde toe toch wat in te zakken. De onthulling van de identiteit van de seriemoordenaar is zo knullig en ongeloofwaardig dat we het hele boek lang zaten te wachten tot de échte moordenaar onthuld zou worden. Bovendien geeft het scenario de lezer vrij weinig info door niet te veel uit te leggen. Daar zijn we normaal gezien fan van, maar als de lezer het verhaal na verloop van tijd niet meer goed kan volgen, dan duwen ook wij op de rem. Desalniettemin en ondanks die oneffenheden blijft dit boek wel de moeite van zijn aanschaf waard, al was het maar om naar de prentjes te kijken.
