Het vakantiegeld is binnen en dat is maar goed ook: er verschenen de afgelopen maand een behoorlijke massa strips, die de moeite waard zijn. Wij bespraken ze weer, in sneltreinvaart en met een eerlijke blik.
De 5 rijken 6: De kracht niet (Daedalus): De eerste cyclus van deze Game-of-Thrones-maar-dan-met-dieren-strip vormt de prachtige culminatie van alles wat voorheen kwam. De makers blijven kundig de grote schare aan plotdraden, motivaties en konkelfoezende personages verweven tot een intelligent drama. Zelfs tien pagina’s voor het einde weet je als lezer niet hoe het verhaal zal aflopen, wat de apotheose des te krachtiger maakt. We kijken reikhalzend uit naar de volgende cyclus en kunnen zonder schroom zeggen dat deze reeks, wat ons betreft, het beste is wat uitgeverij Daedalus in de stal heeft staan.
Kapitein Voodoo 1: Baron trage dood (Daedalus): Een nieuwe piratenstrip, dat hadden nou echt nodig. Kapitein Voodoo weet ons gelukkig nog net te bekoren omdat de makers het piratengenre mixen met voodoolegendes en Hebreeuwse mystiek. Toch weer een insteek die we nog niet eerder zagen. Verder mag je als lezer tonnen adequaat getekende actie verwachten. Je moet wel een flink vertrouwen en geloof in het verhaal hebben, want de logica is vaak héél ver zoek. Voor de liefhebbers is dat vast geen probleem, maar wij hebben toch een paar keer de wenkbrauwen gefronst.
Worst Case Scenario (Uitgeverij L): In 1974 verkent een Hollandse boer een bunker uit WOII. Per ongeluk wordt een doomsday wapen van de nazi’s losgelaten op de wereld. Een leger van gruwelijke monsters – half zombie half machine – ontketent een orgie van geweld met maar één doel: zoveel mogelijk mensen veranderen in bloederige pulp. Dit boek doet op magistrale wijze wat het belooft: op entertainende wijze zoveel mogelijk gore en horror over de lezer uitstorten. Dat is nog niet alles: de menselijke personages zijn zeer goed uitgewerkt en voelen aan als echte mensen. Het feit dat de actie zich afspeelt tijdens de legendarische WK-finale van Nederland tegen Duitsland is een meesterzet. De gedurfde inkleuring maakt het plaatje af.
Groepstherapie 3: Verdriet is voor altijd (Dargaud): Manu Larcenet, één van onze favoriete stripmakers, begon dit drieluik in 2020. Daarin vertelt hij op grappige en soms iets té gefragmenteerde wijze over zijn zoektocht naar inspiratie voor zijn volgende grote strip. Hoewel de eerste twee delen geslaagd waren, bereikt hij pas in dit laatste deel een kruissnelheid van hoog niveau. Larcenet neemt de stripwereld, en vooral zichzelf, op de korrel met een weinig geziene nietsontziendheid en zelfrelativering, maar vooral met héél veel geslaagde en zwarte humor.
Countdown 4: De bruiden van het kalifaat (Daedalus): We roemden de eerste drie albums van deze reeks voor hun stevig in de realiteit verankerde verhalen. In dit vierde deel laten de makers hun fantasie wat meer de vrije loop en leggen ze meer focus op actie en drama. Die insteek maakt dit vierde deel niet minder lezenswaardig, maar de makers offeren wel de belangrijkste troef op die ze hadden in vergelijking met gelijksoortige reeksen.
Gilgamesj 1/3: De vijandige broers (Daedalus): De collectie De wijsheid van mythes heeft ons eerder al verblijdt met boeiende verhalen uit de Griekse mythologie. In deze nieuwe cyclus verplaatst de actie zich naar Mesopotamië. Dat geeft het verhaal extra schwung aangezien de legendes uit die cultuur veel minder bekend zijn. De makers lijken er voor deze cyclus voor te kiezen om in te zoomen op actie, erotiek en drama en de geschiedkundige details door te schuiven naar het mooi uitgewerkte historische dossier achteraan. Die aanpak werkt wonderwel. De strip leest als een rollercoaster en voor wie meer wil weten is er dan nog het copieuze toetje in de vorm van een dossier achteraan.
Suske en Wiske 368: De Rookburgh rookies (Standaard uitgeverij): Suske, Wiske en consorten verdwijnen tijdens een uitstapje naar een pretpark door een mysterieuze tunnel en komen in de vreemde stad Rookburgh terecht. In deze zwaar door steampunk geïnspireerde wereld is een tiran aan de macht. Onze helden zijn al snel druk met het steunen van de ook aanwezige rebellen. De verplaatsing naar een andere realiteit wordt nogal makkelijk uitgelegd, namelijk niet, maar als je daar als lezer vrede mee hebt, krijg je een mooi uitgedachte wereld vol goed gevonden world building.
In het hoofd van Sherlock Holmes: De zaak van het schandelijke ticket ½ (Standaard uitgeverij): Een collega van Dokter Watson wordt verward, in slaapkledij en met een gebroken sleutelbeen aangetroffen in de straten van Londen. Sherlock Holmes zou Sherlock Holmes niet zijn als hij zich niet meteen vastbijt in deze zaak. Holmes en entourage en het eind negentiende eeuwse Londen zijn heel dankbare ingrediënten om mee te werken, getuige de andere duizenden Sherlock Holmes-strips op de markt. Wat deze strip er met kop en schouders bovenuit laat steken, zijn de originele tekeningen. Met dwarsdoorsnedes, grafieken, abstracte schema’s en dergelijke wordt verbeeld hoe Holmes denkt en op welke manier hij tot zijn conclusies komt. We doen ons best om deze grafische hoogstandjes te beschrijven, maar zoals bij alle visuele media is zien geloven. Wij raden u ten zeerste aan om uw eigen onderzoek te doen.
Nu ik er nog ben (Uitgeverij L): Dick Matena werd op 24 april tachtig jaar en is één van de grootse nog levende monumenten van de Nederlandse stripwereld. Niet meer en niet minder. De man schrijft al enkele jaren columns voor Eppo en Uitgeverij L bundelt daarvan nu de beste. Dit boek is een ware schatkist aan anekdotes uit de Nederlandse stripwereld. Dat alleen al zou om duimen en vingers bij af te likken zijn. Matena vertelt alles ook nog eens in een uitgepuurde stijl met trefzekere zinnen, schuwt de humor niet en neemt geen blad voor de mond. Verplichte lectuur voor de stripliefhebber. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
Animal Jack 1: Het hart van het woud (Dupuis): Jack is een jongen van om en bij de acht jaar met een fantastische superkracht: hij kan in elk dier veranderen. Alsof dat nog niet bijzonder genoeg is spreekt Jack nooit en staat er ook niemand van versteld als Jack verandert in een aap of beer. Dat laatste gegeven tilt de premisse omhoog van “goed gevonden” naar “hoogst origineel”. Wanneer zijn vriendjes één voor één worden ontvoerd gaat Jack op onderzoek uit. Een heel entertainend en prachtig getekend album voor de (heel) jonge lezertjes. We zouden dit bijvoorbeeld niet presenteren aan een twaalfjarige, maar als voorleesstrip of eerste leesmateriaal is deze nieuwe reeks extreem geschikt.
Dating for geeks 14: Swimsuit special (Uitgeverij L): We sloegen enkele albums over van deze gagreeks over nerds van de hand van Kenny Rubenis. Niet bewust of expres, het liep gewoon zo, maar zie: daardoor konden we opnieuw meer genieten van de strapatsen van de uitgebreide cast. Dat is meteen ook de grootste sterkte van de strip. Omdat er zoveel personages zijn met een verschillend karakter of in een verschillende situatie: hopeloos single, druk bevraagde ouder, overwerkte stripmaker, is er voor elke lezer minstens één personage om voor te juichen. Zoals bij alle gagalbums is de ene grap beter dan de andere, in dit album staan weer enkele gags die ons breed lieten glimlachen en die zonder problemen toegevoegd kunnen worden aan de bloemlezing met beste strookjes voor later.
De Rode ridder 278: Het bloedmoeras (Standaard uitgeverij): De Rode Ridder heeft een nieuwe scenarist. Peter De Gucht, ook van Suske & Wiske, De nachtwacht en Galaxa neemt de schrijfpen over. Dit eerste deel kent wat schoonheidsfoutjes in de vorm van het opofferen van de geloofwaardigheid om de plot beter te laten kloppen, maar Van Gucht plaats De Rode Ridder wel in een zeer interessante positie. We kunnen nog niet al te streng zijn voor een eerste deel en wachten rustig af hoe Van Gucht zijn originele opzet verder zal uitwerken. Fabio Bono tekent als vanouds dat de vonken eraf vliegen, maar krijgt toch een minpuntje voor het nogal knullige design van het centrale monster.
Het bloedige kruis 1: Heilige oorlog (Daedalus): Filips, een jonge edelman, is doordrongen van het ideaal van de kruisvaart. Hij wil zo snel mogelijk zijn steentje en zwaardje bijdragen aan de sacrale strijd en wil naar het Heilige land vertrekken. In menige stripreeks zou nu een heldhaftig verhaal volgen met de onberispelijke moraal van de kruisvaarders in een hoofdrol. De makers van Het bloedige kruis pakken het echter anders aan. Filips heeft te kampen met zwijnerijen onder de kruisridders, hypocriet politiek gekonkel bij de kerk en zijn meerderen en de totale apathie, en soms zelfs antipathie, van het gewone volk voor zijn missie. Het is deze insteek die van deze strip een hoogst interessante leeservaring maken. Het tweede deel kan niet snel genoeg komen.
Kaamelott 10: Karadoc en de Icosaëder (Casterman): Karadoc en Parsifal, ridders van de ronde tafel maken het te bont en worden met hun klikken en hun klakken uit Kaamelott gebonjourd. Ze beslissen om op zoek te gaan naar een queeste die hen zoveel roem moet brengen dat ze stante pede weer toegelaten worden in het fabelachtige slot. Soms met maar vooral tegen elkaar werkend, rollen ze van de ene absurde situatie in de andere. Lezers die deze reeks kennen, weten wat hen te wachten staat: een soort Life of Brian, maar dan in stripvorm. Astier en Dupré zijn stevig op dreef en vooral het onbegrensde vertrouwen dat de personages in zichzelf hebben, gekoppeld aan hun complete en bodemloze stupiditeit , zorgen voor genoeg glimlachen bij de lezer.
Nevada 3: Blue Canyon (Uitgeverij L): Nevada is een soort fixer in het Hollywood van de jaren 1920. Als er een probleem is op een filmset of met een acteur, dan lost Nevada dat op. Dit derde deel zit ingenieus in elkaar en speelt de meta-kaart. Een filmset waar men een western draait wordt belegerd door een bende gangsters. Realiteit en stereotypes gaan met elkaar in de clinch. Tekenaar Colin Wilson kennen we nog van De jonge jaren van Blueberry dus die weet wel van wanten aangaande cowboys en Indianen. Op de strip zelf staat 3/3, deel 3 van 3. In de taal van Molière is echter al een vierde deel uitgekomen. We hopen met heel ons hart dat Uitgeverij L dat eveneens zal vertalen en uitgeven.
Buck Danny Origins 2: De zoon van de zwarte viking (Dupuis): Buck, Danny! Het zoveelste nostalgieproject in de stripwereld. Als we ons empathisch opstellen kunnen we erin komen dat de oude, nu op pensioengerechtigde leeftijd zijnde lezers van Buck Danny blij zijn met een uitgave als dit. De tekeningen zijn puik en het verhaal volledig geënt op de strips uit die goeie ouwe tijd. We kunnen ons echter niet voorstellen dat iemand onder de veertig dit makkelijk verteert. Die ouderwetse dialogen vol expositie, ongeloofwaardig naïeve soldaten, personages die zich dommer voordoen dan ze realistisch gezien kunnen zijn: deze strip heeft het allemaal. En vooral omdat scenarist Yann zo wil laten zien hoe goed hij de boeken over vliegtuigen heeft bestudeerd. Nogmaals: we zijn blij voor opa piloot, maar elke andere lezer raden we een ontwijkende beweging aan.
Gelukkig worden in 8 1/2 stappen (Davidsfonds): Willy Linthout kennen de meeste mensen het beste als de tekenaar en van de Urbanus stripreeks. De man maakte echter ook al Jaren van de olifant, een fantastische graphic novel over het rouwproces na de zelfdoding van zijn zoon. Nu de Urbanus reeks ten einde is gekomen begeeft Linthout zich, samen met scenariste Ann Smet, verder op het graphic novel pad. In schetsmatige tekeningen beschrijft hij 8,5 stadia in het leven van de mens en wat men daarvan kan leren om gelukkig te worden. Dat alles gaat gepaard met heel wat absurde humor. Verwacht zeker geen zelfhulpboek met zweverig gedoe of spiksplinternieuwe inzichten. Smet en Linthout mikken vooral op de lach (en schieten vaak raak) en zetten eerder en passant, voor wie echt de moeite doet, aan tot filosoferen. We durven zelfs meer zeggen: het zijn de echt van de pot gerukte scènes die met kop en schouders boven de rest van het boek uitsteken. Een origineel boek dat iets doet dat we nog nooit gezien hebben. Faut le faire! Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
Man van het jaar 1440 (Daedalus): Man van het jaar is een reeks met semi-historische oneshots die meer semi dan historie bevatten. In deze aflevering volgen we ridder Gwen de L’Hôpital die in het jaar uit de titel een reeks verdwijningen van kinderen moet onderzoeken. Hij kruist al snel het pad van Gilles de Rais, de man die wellicht de inspiratie voor het sprookje van Blauwbaard vormde. Bij dit soort verhalen, waarin men historische figuren volledig naar z’n hand zet en overlaadt met een hele saus drama, moet men als auteur voorzichtig zijn dat het allemaal een beetje geloofwaardig blijft. De makers van deze strip gaan nét over de schreef. Los daarvan is deze ridderstrip een goede middenmoter in zijn segment: entertainend met het verstand op nul, voorzien van adequaat tekenwerk.
De Kiekeboes 163: Loft met zwembad (Standaard uitgeverij): De Kiekeboes raken verwikkeld in het onderlinge gekrakeel van een hoop drugs smokkelende misdadigers. Zoals steeds gaat de boel vooruit en kan er af en toe een glimlach af voor de soms goed gevonden, soms melige grappen, maar toch is dit een minder album. Er lopen heel wat personages rond in het verhaal en de makers slagen er niet 100% om alle puzzelstukjes geloofwaardig op hun plaats te laten vallen. Niet elk album kan fantastisch zijn in een reeks waarvan vier delen per jaar verschijnen, dus over de heuvel glooit de horizon over groener gras.
Oorlog en liefde 8: Het pact (Casterman): Acht jaar geleden kwam het zevende deel van Oorlog en liefde uit. Toentertijd één van onze favoriete WOII stripreeksen. De makers focusten op emotie en karakterontwikkeling in plaats van op gratuit geweld en de actie speelde zich voor een keer niet af op één of ander front, maar eerder ter hoogte van de gewone man. Deel acht gaat op hetzelfde elan verder. De oorlog loopt op zijn laatste benen en krijtlijnen worden getrokken. Collaborateurs keren plots hun kar, uit vrees voor represailles. Binnen eenzelfde familie botsen verschillende overtuigingen en dat geeft heel wat gedoe. Het duurde even voor we weer mee konden leven met de personages maar tegen het einde waren we er opnieuw van overtuigd dat dit één van de beste WOII stripreeksen op de markt is.
