Het is weer voorbij, die mooie zomer. Om alles snel te vergeten, verscheen er genoeg fraais – en saais, dat ook – om te vermelden. Zoals altijd snedig, snel, zakelijk maar eerlijk, met liefde en brille.
Kimkalender 2022 (Davidsfonds Uitgeverij): Het is misschien wat raar om een scheurkalender te bespreken, maar in se is dit gewoon een bundel van de beste moppen van meesterabsurdist Kim Duchateau. Veel striplezers zijn wellicht bekend met zijn creaties Esther Verkest en Aldegonde, maar de man kan meer dan dat. Veel meer. Bijna dagelijks becommentarieert Kim de actualiteit met een cartoon en die is bijna altijd nét dat tikkeltje verrassender dan die van de concurrentie. Kim is de koning van het out of the box denken en de unieke invalshoek. Dat zijn grappen vaak ook gewoon beter zijn én dat er ook veel empathie met de mensheid in huist maken het plaatje af. Het enige wat spijtig is, is dat de grappen in deze kalender in zwart-wit zijn afgedrukt. We begrijpen wel dat het om een scheurkalender en dus een wegwerpproduct gaat, maar we vermoeden dat veel mensen graag wat meer centen hadden neergeteld voor een mooi overzichtsding in kleur…
Django, vonken en vuur (Dupuis): Oftewel: het levensverhaal van Django Reinhardt alvorens hij beroemd werd. Django Reinhardt was een bekend gipsy- en jazzgitarist wiens hand verminkt werd in een brand. Nadien leerde hij zichzelf opnieuw spelen en bereikte hij, met een zelf uitgevonden speeltechniek de top van de muziekwereld. Dit boek irriteerde ons eerst een beetje: te liefelijk, te symbolisch, te gemaakt voor een biografie, maar eens je je daar over kan zetten leest het boek toch lekker weg. In het rijkelijk gestoffeerd dossier legt de scenarist zijn keuzes uit. Die uitleg deed ons versteld staan omdat veel van de elementen die wij nogal sprookjesachtig vonden blijkbaar net diegene waren die recht uit de realiteit kwamen. Een aanrader in een nogal zwakke stripmaand. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
De Buurtpolitie 14: Des Duivels (Standaard uitgeverij): Na enkele mindere afleveringen lijkt De Buurtpolitie weer in vorm te zijn. De plot van dit veertiende verhaal steekt razend knap in elkaar met één of twee verrassende twists en de grappen zijn (heel) licht gekruid met een tikkeltje maatschappijkritiek. Dat doet de humor toch beter doet landen dan de simpele slapstick die veel andere strips presenteren.
Lowlands Love letters (Concerto Books): De Nederlandse zomer was er een zonder muziekfestivals. Om toch nog een beetje in de stemming te komen bracht uitgeverij Concerto een bundel uit met werk dat Typex en wijlen Peter Pontiac ooit maakten over het Lowlands-festival in Biddinghuizen. Het is een vrolijke potpourri geworden van verhalen en mooie tekeningen die de liefhebbers wellicht al in andere vormen in de kast hebben liggen, maar die samengevoegd toch echt beter tot hun recht komen. Een fijn hebbedingetje, ook voor wie nooit op het bewuste festival is geweest.
Verhalen van een man met smaak (Concerto Books): Tekenaar Christopher Mueller heeft eindelijk een album in de kast staan dat hij zelf kan lezen, grapte hij toen Verhalen van een man met smaak uitkwam. Het album verscheen een paar jaar geleden in het Frans, maar blijkbaar is de in Aken woonachtig Mueller die taal niet machtig. Het album is een verzameling korte verhaaltjes rond de persoon Mighty Millborough, die qua vormgeving en thematiek doen denken aan het vroege werk van Chris Ware. Mooi uitgave vol melancholieke overpeinzingen van een eenzame man in een groot huis.
De baron (Daedalus): De meeste mensen kennen de Baron von Münchhausen wellicht al van de vele film- en stripadaptaties. Dit boek slaagt er echter in een nieuw licht te werpen op de baron, net door niet té veel te adapteren en dichtbij de originele verhalen te blijven. Elk avontuurtje van de baron wordt in een aangepaste tekenstijl gegoten en zit vastgeklonken in een door de auteur van dit boek zelf gecreëerd raamwerk: de baron vertelt de verhalen zelf op z’n ouwe dag. Dit is geen flitsend spannende strip, verwacht eerder een gedegen verhaal met charmante tekeningen. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
F.C. De Kampioenen 114: Ginette (Standaard uitgeverij): Wie van simpele slapstick houdt moet bij F.C. De Kampioenen zijn. Begrijp ons niet verkeerd, daar is niets mis mee en de Kampioenen kunnen die goed brengen. Meer zelfs: ze moeten que gedegen kwaliteit niet onderdoen voor bijvoorbeeld De Kiekeboes. De tekeningen zijn top en de personages karikaturaal, maar perfect uitgewerkt in het genre. Wel opletten dat je de strip niet te lezen geeft aan iemand met een (mentale) leeftijd van boven de dertien jaar.
De wereld rond met de Kiekeboes 3 (Standaard uitgeverij): In eerste instantie vonden we deze “nieuwe” reeks van De Kiekeboes eerder een cynische cash grab. Twee albums die zich in het buitenland afspelen worden gebundeld met daarbij een dossier over de (studie)reizen die auteur Merho maakte om die albums te stofferen met wat realiteit. Dit derde deel trok ons echter over de streep. Het dossier is net dat tikkeltje interessanter dan dat van de vorige delen en de vergelijking tussen foto’s en tekeningen zijn net dat beetje boeiender dan in de vorige twee delen.
Een Paus in de geschiedenis 4 – Alexander VI – Het bewind van de Borgia’s 1/2 (Daedalus): In het vierde deel van de excellente conceptreeks rond de levens van de bekendste Pausen zijn we aanbeland bij één van de meest boeiende Pauselijke bloedlijnen: De Borgia’s. Politiek gekonkel en grootheidswaanzin alom! In tegenstelling tot wat Jodorowsky en Manara in hun stripreeks deden en wat we op televisie al zagen passeren, concentreren de makers van deze strip zich niet op blote borsten en (plat) entertainment, maar op gedegen historisch onderzoek. Getuige het lijvige dossier achteraan in de strip.
De Grote Zeeslagen 13 – Actium (Glénat): Deze stripreeks gaat van bakboord naar stuurboord, om in scheepstermen te blijven. Sommige delen zijn goed, anderen een stuk minder. Globaal genomen kun je zeggen dat hoe ouder de zeeslag des te minder interessant is het verhaal. Filippo Cenni, tekenaar van dienst, kan niet echt potten breken in deze aflevering uit de oudheid, die weer heel weinig zeeslag kent. Masculiene heroïek – met een vleugje Cleopatra – voert de boventoon. De gehelmde mannen uit de legers van voor onze jaartelling, van Octavianus in dit geval, staat tegenover de manschappen van Marcus Antonius. Nou, en dan weet je het wel.
De reuzen 2 – Siegfried (Daedalus/Diedeldus): Deel twee van de zesdelige conceptreeks. In elk deeltje ontmoeten we een kind met speciale krachten dat op een slapende reus met fantastische superkrachten stuit. In dit deel wordt Siegfried opgevoerd, een jongen die gekluisterd zit aan zijn rolstoel. De bovennatuurlijke en fantastische elementen van deze strip zijn beter uitgewerkt dan de personages. Die zijn niet van bordkarton, maar er steekt af en toe wel een clichématige scène of tekstflard de kop op. Het design van de reuzen en de wereld waarin het verhaal zich afspeelt zijn dan wel weer fantastisch. Flitsend om naar te kijken en met veel fantasie geconcipieerd.
Medics 1: Levenslijn (Dargaud): Virginie is legerarts en wil per se bij de paracommando’s ingedeeld worden. Ze komt in Mali terecht en rolt uiteraard van de ene intrige in een ander vuurgevecht. De personages zijn nogal archetypisch. Grappig ook hoe de scenaristen lijken te denken dat ze baanbrekend werk verrichten met een sterke vrouw in de hoofdrol. We houden uiteraard van sterke vrouwen in de hoofdrol, maar als de makers de hele tijd lopen te pronken met het feit dat ze zo’n personage opvoeren komt het allemaal toch wat plastiekerig over. Wat wel spreekt voor deze strip is een goed geresearcht en ver doorgedreven realisme. Je komt alleszins heel wat te weten over het moderne oorlogstheater.
Alexander 5 – De Groene jaren (Strips2Go): De twee Barten achter Alexander de Grote keren terug naar het begin van de strip: éénpaginagags. Intussen hebben ze het historische personage van Alexander de Grote zo naar hun hand gezet dat het lijkt alsof zij hem vanuit het niets bedacht hebben. De setting en zijn entourage zijn intussen zo uitgekiend vormgegeven dat het openslaan van deze aflevering voelt als thuiskomen. De gags concentreren zich deze keer op de pubertijd van Alexander. Daar worden leuke dingen meegedaan, maar verwacht u niet aan extreem spitsvondige humor. Alexander is melig, aandoenlijk, vertrouwd en feelgood. Goed voor een half uurtje ontsnappen aan een realiteit die doorgaans toch iets minder feelgood kan zijn.
Dolle Honden avonturen 1 (Standaard uitgeverij): Na paarden, uitgestorven dieren, onderzeeleven en een resem andere fauna, brengt Standaard uitgeverij ons nu een gagstrip over honden. Deze is gestoeld op dezelfde leest: lekker weglezende grappen voor de min twaalfjarigen die goed gebruik maken van alles wat intrinsiek is aan bepaalde hondenrassen. De bedoeling is dat je iets bijleert en dat dat gebeurt zonder veel inspanning. Een pedagogisch dossiertje achteraan bereidt het jonge lezertje voor op het in huis halen van een trouwe viervoeter en bereidt ouders voor op enkele weken gezaag naar een hondje en leugens als: “Ik zal altijd al zijn drollen uit de tuin rapen, echt!”
Kittens tegen eenhoorns 2 (Daedalus/Diedeldus): Je kan het zo gek niet bedenken of het passeert de revue deze stripreeks. Eva is een jonge meid die een team van karatekittens met speciale krachten in huis heeft. Samen met hen moet ze de aliens trachten te voorkomen onze planeet te veroveren. Die would be veroveraars beslissen om een team eenhoorns af te sturen op de beschermers van de aarde. Als u dat al absurd vindt, wacht dan tot je de strip leest en de tekeningen ziet. Slapstick en overdreven manga-acteerwerk zullen uw deel zijn. Het geheel werkt wonderwel en zorgt voor de meest hilarische jeugdstrip van deze maand.
De onderzoeken van Enola Holmes 3 – Het mysterie van het bizarre boeket (Daedalus/Diedeldus): De avonturen van het jongere zusje van Sherlock Holmes. Bij het openslaan van het boek vallen meteen de prachtige, feeërieke en kleurrijke tekeningen op. Spijtig dat we het halverwege moesten neerleggen wegens de storende vertaling. Kromme zinnen, dialect en regelrechte grammaticale fouten vervuilen een strip die een topper had kunnen zijn.
De zusjes Duizendblad 2 – De liefdes van Cassiopeia (Dupuis): Het is zomer en de drie zusjes Duizendblad trekken op vakantie naar hun oma op het platteland. Al snel raken ze verwikkeld in een mysterie met een spook en worden ze om de oren geslagen met middeleeuwse sages, jonkvrouwen en ridders. Binnen het segment chickstrips steken de zusjes Duizendblad met kop en schouders boven de concurrentie uit. De tekeningen zijn supergoed en de bitterzoete melancholie van het opgroeien wordt wondermooi verzinnebeeld.
Michel Vaillant – Korte verhalen 1: Beginjaren (Graton): Een bundeling van de eerste Michel Valliant kortverhalen die Jean Graton maakte voor het weekblad Kuifje. Als tijdsdocument voor fans van de koene coureur is dit een leuk album. Voor andere mensen is dit een oersaaie en oubollige strip die zo tekstzwaar is dat figuurlijk gebroken tenen uw deel zullen zijn als u hem onverhoeds uit de handen laat glippen.
De klerk Bartleby (Standaard uitgeverij): Herman Melville, hij van Moby Dick, schreef niet alleen over albino walvissen. De klerk Bartleby is een kortverhaal dat tot de Amerikaanse literatuurcanon behoort. Bartleby is een klerk in een kantoor op Wallstreet. Hij is stil en een hard werker maar na een tijdje wordt hij overkomen door een soort van complete inertie die zijn omgeving tot wanhoop drijft. Het is vooral het onbegrip van ‘normale’ mensen die niet om kunnen met iemand die niet wil meedraaien in de mallemolen dat dit verhaal zo goed maakt. Dat en de tekeningen van Munuera natuurlijk. De man heeft zich intussen stilletjes naar de top getekend. Hij staat bekend om zijn sprekende en beweeglijke figuren, maar de stadsgezichten in dit boek zijn om in te kaderen en belichten een nieuwe pijl op ’s mans talentenboog. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.