Een strip van Miguelanxo Prado is altijd iets om naar uit te kijken. Bij elk album dat hij maakt, probeert hij zichzelf uit te dagen met een nieuw genre of een andere tekenstijl. Zijn oeuvre bestaat daardoor alleen uit bundelingen korte verhalen of one-shots. Een serie heeft hij nooit willen maken.
Opvallend dan ook dat hij met Makkelijke prooien een meerdelige serie heeft gemaakt. Al is meerdelig een groot woord, want het zal bij twee delen blijven, heeft Prado al aangegeven. Hij wil zichzelf immers blijven uitdagen.
Eerder dit jaar verscheen de vertaling van het album Makkelijke prooien: hyena’s bij uitgeverij Lauwert. De politiestrip stamt al uit 2016 en aanvankelijk was er geen vervolg gepland. Het heette in het Spaans toen nog alleen Makkelijke prooien en was in het zwart-wit.
Een aantal jaar later besloot auteur Miguelanxo Prado dat hij nog iets wilde doen met de twee rechercheurs uit het eerdere verhaal. Het verhaal over die twee voelde nog niet af, vertelde hij daar onlangs over. En zo maakte hij nog een album met de twee in de hoofdrol. Het werd Makkelijke prooien: gieren. Het eerste album werd herdrukt met de subtitel Hyena’s erbij en het werd ook ingekleurd. Ook het tweede album is deze zomer bij Lauwert verschenen.
Makkelijke prooien draait om de rechercheurs Olga Tabares en Carlos Sotillo die in elk album een moord moeten zien op te lossen. Verwacht geen wilde achtervolgingsscènes, schietpartijen of andere actie. Wel krijg je als lezer heel veel dialogen voor de kiezen.
Die aanpak zorgt ervoor dat alle aandacht uitgaat naar de moordintrige. En in het eerste deel van Makkelijke prooien, Hyena’s, valt dat intrige nog wat tegen. Prado heeft meer een pamflet tegen de misstanden in de bankenwereld geschreven dan een detective. Het voorwoord was één grote aanklacht tegen de perfide verdienmodellen van bankiers, die er niet om malen wanneer burgers al hun geld kwijt zijn, zolang zij maar veel geld verdienen. Wanneer in de strip die volgt de ene na de andere bankmedewerker wordt vermoord, moet je als lezer wel héél achterlijk zijn om het motief van de dader niet al meteen te kunnen raden. Overigens verloren Prado’s ouders ook vrijwel al hun spaargeld door schimmige bankproducten, dus in zoverre is het hem vergeven.
Ook het tweede deel Gieren is sociaal geëngageerd, maar het moordintrige is veel verrassender. Dit keer draait het verhaal om een tienermeisje die blootfoto’s van zichzelf onder ogen krijgt. Alleen heeft ze bij haar weten nooit naakt geposeerd. Kan het een dubbelganger zijn? Wanneer ze niet veel later dood wordt gevonden in haar slaapkamer, wordt nog gedacht aan zelfmoord. Maar inspecteur Tabares en haar assistent Sotillo komen er al snel achter dat ze is misbruikt voor het maken van kinderporno.
Wat Makkelijke prooien de moeite waard maakt, is dat Prado ondanks het gebrek aan actie en vele dialogen toch veel vaart in zijn albums weet te brengen. Dat lukt door de passages over de moord af te wisselen met scènes waarin de ongemakkelijke relatie tussen de twee hoofdrolspelers zich ontrolt. Tabares en Sotillo zijn in alles elkaars tegenpolen. De twee vinden elkaar desalniettemin overduidelijk leuk, maar hun professionele werkrelatie en de grote karakterverschillen maken dat ze dat niet tegen elkaar uitspreken.
Beide albums spelen zich af in La Coruna, de stad waar Prado vandaan komt. Veel van de scènes waarin het moordintrige zich ontrolt, spelen zich binnen af, in bedompte gebouwen, met sombere interieurs. De scènes waarin het gaat om de interactie tussen Tabares en Sotillo spelen zich juist vaak buiten af, alsof Prado je als lezer even op adem wilt laten komen. Ook die afwisseling in ritme draagt bij aan de leesbaarheid van Makkelijke prooien. Al met al een prima strip.
Miguelanxo Prado – Makkelijke prooien 2: Gieren. Lauwert. 96 pagina’s. hardcover. € 27,95.
