In 1992 publiceert Lewis Trondheim Lapinot et les Carottes de Patagonie, een 500 pagina’s dikke pil waarin hij voor het eerst Lapinot (in het Nederlands Kobijn) opvoert. Dit boek verschijnt bij L’Association, een alternatieve uitgeverij die Trondheim in 1990 samen met zes andere jonge stripmakers (Jean-Christophe Menu, David B., Mattt Konture, Patrice Killoffer, Stanislas en Mokeït) oprichtte. Al snel maakt L’Association naam en wordt de uitgever het vlaggenschip van de alternatieve Franse strip, waar de auteur centraal staat die zijn eigen ding kan doen. Trondheim zal met zijn enorme productie echter steeds zowel bij L’Association als via andere uitgeverijen albums blijven maken.
Les carottes de Patagonie was echter puur een vingeroefening in improvisatie. Het album staat dan ook volledig buiten de officiële reeks van Kobijn. In 1993 verscheen met Slaloms een tweede verhaal, opnieuw bij L’Association. Uiteindelijk zal dit deel als een nulnummer verschijnen in de reguliere Kobijn-reeks, die in 1995 van start gaat bij Dargaud met Blacktown. Na 9 delen eindigt in 2004 de reeks van de Ongelofelijke avonturen van Kobijn. 
Ondertussen maakt Trondheim ook tal van andere verhalen in het universum van Kobijn, soms met andere hoofdfiguren in de focus en soms ook verhalen in de reeks Ongelofelijke avonturen zonder Kobijn. In 2017 laat Trondheim zijn iconische konijn dan terugkeren in de reeks Nieuwe avonturen, waarvan nu een eerste deel vertaald werd naar het Nederlands. Eerder werden de negen delen van de Ongelofelijke avonturen en drie delen van de albums zonder Kobijn vertaald.
De atypische omgang van Lewis Trondheim met het gegeven van een klassieke stripreeks, is natuurlijk wel typerend voor de eigenzinnigheid van Trondheim. Ondanks de chaotische ‘nummering’ van de reeks, is elk album tegelijk erg herkenbaar als een Kobijn-album. Alle personages in de reeks zijn dieren, die niets dierlijks hebben, maar vooral heel uitgesproken menselijke karakters hebben. Dit maakt de Kobijn-strips echte Franse praat-strips. Trondheim is een meester in dialogen en het uitschrijven van menselijke karakters en geladen scènes. Een beetje betere wereld is dan ook helemaal herkenbaar voor de liefhebbers.
Zoals vaker in een Kobijn-verhaal begint alles met een toevallige ontmoeting. Terwijl Kobijn nog bijkomt van zijn breuk met Nadia, ontmoet hij Balthasar, door een geval van zinloos geweld tegenover een toevallige auto. Deze Balthasar heeft de gave om de aura’s van anderen te lezen en daarin de onuitgesproken bedoelingen van die personen te kunnen zien. 
Door zijn vriendelijkheid trekt Kobijn ook deze Balthasar aan en ontspint zich zo een keten van emoties en conflicten. Trondheim slaagt er weer in om de kleine kanten van de mens uit te vergroten en het absurde ervan te laten zien.
Anno 2025 is Lewis Trondheim niet langer de beeldenstormer die hij zeker in de jaren ’90 was. Toch heeft zijn heel eigen manier van verhalen vertellen nooit veel navolgers gekend waardoor een strip van Trondheim ook nu nog altijd heel herkenbaar blijft. Ondanks het hobbelige vertaalparcours van de Kobijn-albums, volhardt Silvester gelukkig in de boosheid en zetten ze nu ook de Nieuwe avonturen van Kobijn om naar het Nederlands. Ondertussen verschenen er al acht delen van deze nieuwe reeks, en met alle spin-offs en one-shots in het Kobijn-universum heeft de uitgever nog keuze genoeg voor volgende albums. De humor én tekenstijl van Lewis Trondheim blijven eigenzinnig en extreem herkenbaar. Het brede publiek zal met Kobijn nu niet meer te overtuigen zijn, maar toch verdient Kobijn meer erkenning in het Nederlands. Een beetje betere wereld is alleszins een sterke opener van de nieuwe reeks en dus zonder meer een aanrader voor wie met deze reeks nu van start wil gaan.
Lewis Trondheim – De nieuwe avonturen van Kobijn 1: Een beetje betere wereld. Silvester. 48 pagina’s hardcover. € 19,95
