Er is iets vreemds met de Hulk aan de hand. En dan niet alleen vreemd in de zin van dat wetenschapper Bruce Banner na blootstelling aan de gammastraling uit zijn eigen bom bij tijd en wijle verandert in een groot monster. Maar vreemd in de zin dat dé Hulk niet lijkt te bestaan. Elke schrijver van zijn comic in de afgelopen zestig jaar lijkt alleen maar met hem uit de voeten te kunnen door hem te veranderen.
Het is bij meerdere superhelden een beproefd verhaalrecept: Je pakt het schild, de hamer, de cape, het geld, de geheime identiteit, het geslacht of het geheugen af en kijkt als een wrede schepper hoe je creatie kronkelt. Bij de Hulk is dit helemaal extreem. Ieder nieuw team van schrijver en tekenaar breekt de Hulk af om hem in zijn eigen visie weer op te bouwen. De Hulk wordt dommer gemaakt, slimmer, kleiner, groter, zijn verschillende identiteiten worden samengevoegd of juist uit elkaar getrokken.
De Hulk is altijd maar een paar nummers hetzelfde. Dit is bijna een traditie. In de eerste paar nummers van zijn eigen serie, vanaf 1962, was de Hulk een grijs en redelijk intelligent monster dat ´s nachts tevoorschijn kwam. Na een paar nummers werd hij groen en steeds dommer. En sterker. Vooral sterker. Kon hij eerst niet door stenen muren breken, even later zou hij hele planeten op zijn rug torsen. Meer dan welk personage is de Hulk een creatie geworden waar zijn schepper-van-dat-moment naar hartenlust ideeën op los kan laten.
Doordat hij onverslaanbaar sterk is zoeken veel Hulk-schrijvers hun heil tot het psychologische domein. De trauma’s die Bruce Banner in zijn jeugd heeft opgelopen en de gekte waar hij vandaag de dag mee worstelt. De meest gangbare uitleg is inmiddels dat de Hulk ontstond als een beschermingsmechanisme dat Bruce Banner als kind voor zichzelf creëerde toen zijn vader hem mishandelde
Momenteel loopt een nieuwe Hulk-serie die bijna ten einde is om opgevolgd te worden door een nieuwe Hulk-serie. Schrijver Donny Cates heeft het volgende bedacht, ik ga proberen het uit te leggen – dit uitleggen gebeurt deels aan mezelf want ik geloof dat ik niet helemaal snap wat er allemaal aan de hand is, de Hulk is een ruimteschip dat door Bruce Banner wordt bestuurd. Bruce Banner bevindt zich ergens (in het hoofd van de Hulk?). Maar ook ergens bevindt zich de boze Hulk, een tweede Hulk dus, en Bruce Banner laat deze Hulk vechten met allemaal monsters en vijanden en hij gebruikt de energie die hierbij vrijkomt om Ruimteschiphulk mee te besturen.
Deze gevechten bieden tekenaar Ryan Ottley de mogelijkheid om uit te pakken met één van zijn grote specialiteiten: het tekenen van enorme gevechten. Hoe dit alles zo gekomen is wordt langzaam uit de doeken gedaan. Want wat is er gebeurd waardoor de Hulk een door Bruce Banner bestuurd en door door de Hulk aangevuurd ruimteschip is geworden? En waarom is de Hulk überhaupt een ruimteschip?
Doordat de nadruk bij de comics van de Hulk de afgelopen jaren zo sterk op de psychologische kanten van het ontstaan van het monster verlies je als lezer nog wel eens uit het oog dat het ook gewoon een stripverhaal is over een groot groen monster dat heel erg sterk is en van iedereen wint met vechten. Aanvankelijk had ik moeite met deze reeks van Donny Cates, maar toen ik me er aan overgaf, ontdekte ik dat ik een comic aan het lezen was die draait om vechten en een hoop RAARGH! schreeuwen en dat dat eerlijk gezegd een hoop pretentieloos plezier brengt.
Ga je mee in deze reeks en probeer je niet teveel te begrijpen wat je aan het lezen bent dan merk je dat je, ook aangestuurd door de lekker lompe tekeningen van Ottley een extreem originele versie van de Hulk aan het lezen bent. Een personage dat evenveel kanten heeft als er tinten groen zijn. Het kan ondankbaar werk zijn om de belevenissen historische personages te schrijven. Lezers denken ze zo goed te kennen. Hebben veel met hen meegemaakt. Zijn hen misschien zelfs wel als een metafoor voor hun eigen leven gaan zien. De lezers van oude beroemde reeksen willen vooruit maar willen tegelijkertijd dat alles bij hetzelfde blijft. Uiteindelijk haat niemand strips zo erg als striplezers. Maar gelukkig houdt niemand ook zo erg van strips als striplezers.
Als een visie op de Hulk je even niet bevalt, dan komt er altijd weer een andere aan. Donny Cates heeft inmiddels afscheid genomen en tekenaar Ryan Ottley maakt de reeks als schrijver-tekenaar af. In juli verschijnt de tweede trade paperback die hun reeks dan compleet maakt. Een nieuwe reeks, met weer een nieuwe nummer één, is al aangekondigd. Action Comics-schrijver Philip Kennedy Johnson en Thor-tekenaar Nic Klein starten nieuwe belevenissen van de Hulk. Hier licht Philip Kennedy Johnson zijn plannen toe. Ze klinken goed. Bruce Banner gaat weer eenzaam door de wereld trekken en de horror-oorsprong van de Hulk lijkt weer wat meer aan bod te komen. De toekomst is groen, welke tint nog moeten blijken.
Donny Cates, Ryan Ottley & Frank Martin – Hulk. Vol. 1: Smashtronaut! TPB, 154 pagina’s. € 17,99.