Was december de feestmaand die we zagen aankomen? In ieder geval had de stripliefhebber genoeg strips om te lezen, al verscheen het merendeel daarvan al in november. Toch weer een goedgevulde zak met boeken in deze Kort van stof. Gaan we, in sneltreinvaart door de feestmaand.
Les Misérables 2: Cosette (Diedeldus/Daedalus): We vonden deel 1 van de stripbewerking van Viktor Hugo’s meesterwerk al een voltreffer en dit vervolg stelt niet teleur. Hoewel de makers dicht bij het origineel blijven voelt het geheel toch heel fris aan dankzij de expressieve tekeningen en knisperende inkleuring. De grappige nonkels onder ons zouden wellicht zelfs mensen die het boek uit 1862 niet kennen kunnen wijsmaken dat het om een vandaag geschreven historisch drama gaat.
Vesper 1: De amazone (Dargaud): Jérémy (Barracuda, De klaagzang van de verloren gewesten, Murena) is de zoveelste stertekenaar in het rijtje die plots denkt dat hij het wel zonder die vervelende scenaristen afkan. Vesper, een mengeling tussen een RPG en de appendices van The Lord of the Rings is daar het resultaat van. Toegegeven: de man is een uitmuntend tekenaar en de personages en setting van deze fantasy strip zien er fantastisch uit. Alleen staat het verhaal bol van de slaapverwekkende clichés. Dat we al meteen in de eerste pagina’s de hele geschiedenis van een paar aan elkaar grenzende koninkrijken door onze strot geramd krijgen, helpt ook niet echt.
De filosoof, de hond en de bruiloft (Nijgh en van Ditmar): Hipparchia was één van de eerste vrouwelijke filosofen ter wereld. In de aanloop naar haar huwelijk raakt ze steeds meer in de ban van filosofie en begint ze haar plaats in de maatschappij in vraag te stellen. Hoewel auteur Barbara Stok duidelijk heel veel opzoekingswerk verricht heeft en deze strip niet meer onderbouwd kon zijn, leest het geheel enorm vlot weg. De personages en het verhaal spreken enorm aan en de heldere tekenstijl maakt deze knoeperd makkelijk verteerbaar. Een machtig boek waar je ook heel wat interessante dingen van kan leren. Op de backcover staat dat het verhaal in deze tijd ook weer “heel actueel” is. Vaak is dat een verkoopargumentje, maar in dit geval is dat niet ijdel. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
Een wind van vrijheid 1 en 2 (Silvester): Het verhaal van proto-anarchist Nestor Mankho. Scenarist Thirault verstaat de kunst van het biografisch schrijven. Door sprongen in de tijd te maken en die thematisch te verbinden houdt hij het verhaal boeiend. De tekeningen zijn goed, maar missen een beetje eigen smoel. Dit is alweer een tweeluik waarvan beide delen tegelijkertijd verschijnen. Je snapt dat ze dat in de brontaal doen, want daar zit effectief een jaar tussen beiden strips, maar waarom bundelt men dit soort boeken in het Nederlands niet in één afgerond deel? Nog een reden om dat te doen is het historisch dossier op het einde van deel één. Dat is eigenlijk gewoon de biografie van Mankho en staat dus vol met spoilers voor deel twee.
West Legends 3: Sitting Bull – Home of the Braves (Daedalus): Het derde deel van de fictieve avonturen van helden uit het wilde westen is een twijfelgevalletje. Op zich is deze avontuurlijke westernstrip best te pruimen, maar als je dan toch per se Sitting Bull in één van de hoofdrollen wil, doe je er misschien goed aan om weg te blijven van de clichés die onze rode broeders omsingelen als waren zij huifkarren in formatie. Nu bleven we toch een beetje op onze honger zitten.
Inferno 1: De Hamburg-meridiaan (Silvester): In 1943 ging operatie Gomorra van start. Doel ervan was Hamburg volledig plat bombarderen. Als je als lezer op zoek bent naar diepgravende psychologie en een goed uitgekiend verhaal kom je met deze strip van een koude kermis thuis. Dat is absoluut niet erg, als je dat van tevoren weet, want je krijgt andere koek: na een hele hoop historisch en technisch correct voorspel bestaat deze strip voor tweederde deel uit magnifiek in beeld gebrachte luchtgevechten. Extra pluim voor de sfeervolle inkleuring.
Tschaï, de waanzinnige planeet 2: De Wankh (Daedalus): Deel 1 van deze sciencefiction reeks gebaseerd op de boeken van Jack Vance was een opwarmertje. Dit tweede deel brengt de reeks op snelheid. Adam Reith is de enige overlevende van een expeditie naar Tschaï en zoekt een manier om terug te keren naar de aarde. In de tussentijd komt hij steeds meer te weten over alle vreemde volkeren en culturen die de planeet bewonen. Hoewel hier en daar iets te veel doorschijnt dat dit een bewerking van proza is, zijn de lotgevallen van Reith en consorten uiterst vermakelijk leesplezier. Vance komt met van de pot gerukte concepten die vaak zinnige commentaar op het “echte leven” herbergen.
Ra’Resnoet 1: Opgejaagd (Diedeldus/Daedalus): Meer en meer begint duidelijk te worden dat de imprint voor kinderen die uitgeverij Daedalus een tijd geleden oprichtte een schot in de roos is. Ook deze nieuwe reeks is van hoog niveau. Ra’Resnoet is een mummiemeisje dat met haar gezin in een museum woont. Ze leiden een rustig leventje en komen alleen buiten de openingsuren uit hun sarcofaag. Door omstandigheden moet Ra’Resnoet vluchten en na een dolle reis op een cruiseschip komt ze terecht bij een groepje levende doden. Hier en daar valt er wel wat aan te merken op verhaaltechnisch vlak. Scenariste Trébor kiest nogal vaak voor makkelijke oplossingen. Maar de tekeningen, personages en vooral het plezier en de zwier van deze strip tillen hem boven de doorsnee kinderstrip uit.
Raven II – Helse contreien (Dargaud): Kijk, het is Mathieu Lauffray, nog zo’n ultragetalenteerde tekenaar die zelf de schrijfstok ter hand wil nemen. Lauffray brengt het er iets beter vanaf dan zijn collega Jérémy (zie Vesper 1). Dit piratenepos kent een paar spannende actiescènes en slaagt erin de boel boeiend te houden met steeds wisselende onderlinge allianties van verschillende fracties die op een schateiland strijden om de buit. Alleen laat Lauffray wat steken vallen met een overvloed aan tekstkaders met poëtisch gewauwel dat nergens op slaat, maar hij maakt veel goed met zijn duistere, wonderwel bij het verhaal passende tekenstijl.
De duivelsprinsen 1: De sterrenkoning (Daedalus): Wauw! Dat is het eerste wat ons te binnenschoot toen we deze nieuwe stripreeks onder ogen kregen. Paolo Traisci: wat een tekenaar! Beetje manga hier en daar en hij tekent niet eens perfect, maar dat maakt hij honderd procent goed door niet terug te deinzen voor gedetailleerde massascènes en ingewikkelde composities. Het feit dat hij hier en daar loos mag gaan op uitklapbare pagina’s die gigantische spreads vormen maakt alles nog iets spectaculairder. Het verhaal: een soort ruimteschelm gaat op zoek naar de vijf smeerlappen die zijn familie in het onheil gestort hebben. Een klassieke opzet, die op zichzelf al voor een mooie whodunnit-achtige sfeer zorgt. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
Zij schreven geschiedenis – Churchill 1/2 (Daedalus): Tegen het levensverhaal van een gevatte en depressieve alcoholicus met overwicht zeggen wij geen nee. Wie interesse heeft in Churchill en geschiedenis (en dan vooral de Britse geschiedenis en WO II uiteraard), zal zich geen buil vallen aan deze strip. Anderen lopen hier uiteraard met een boogje omheen. De tekeningen zijn wat wankel, maar voldoen en het verhaal wordt op een heel afstandelijke wijze verteld. Als er tussen elke scène, en soms zelfs tussen elke pagina, een tijdsprong van enkele jaren gemaakt wordt is het uiteraard onmogelijk om aan degelijke karakterontwikkeling te doen of voor een connectie tussen lezer en personage te zorgen.
Conquests 6: Adonaï (Silvester): We zijn fan van Jean-Luc Istin, de man is duidelijk opgegroeid op een dieet van jaren 80 actiefilms en heeft een neus voor het opzetten van conceptreeksen. Conquests gaat steeds over menselijke armada’s die een vreemde planeet willen koloniseren. Deze keer gaat het om een jungleplaneet. Predator en de Vietnamoorlog waren duidelijke inspiratiebronnen en dat geeft niet. Istin bewandelt de dunne lijn tussen clichés en onversneden vermaak. Hoewel hij nogal veel gebruik maakt van voice-overs, zingen zijn teksten in deze strip en zijn de actiescènes en plottwists goed genoeg om van deze strip een heerlijk brokje vertier te maken.
I.S.S. Snipers: Reid Eckart (Silvester): En hier gaat het dan mis met Istin. Het concept van deze nieuwe reeks is heel wat minder origineel en gaat over een soort huurlingenleger dat vuile werkjes opknapt voor de Federatie der Verenigde Planeten. Istin tapt voor deze strip uit hetzelfde vaatje als voor Conquests: overdreven macho voice-overs, personages en intriges die met twee voeten stevig in de jaren 80 geplant staan en veel actie. Deze keer pakt de mayonaise echter minder goed. Dat ligt voor een groot deel aan de teksten. Om de zoveel pagina’s lezen we foute zinsconstructies, rare woordkeuzes en iets te letterlijk uit het Frans vertaalde frasen. Het allerergste is dat de tekst nergens rekening houdt met de geest van de strip. Wat de strips van Istin zo lezenswaardig maakt is net het over the top, harde, oneerbiedige taalgebruik van de macho karikaturen die erin meespelen. In deze strip is daar niets van terug te vinden. Geharde huurmoordenaars zeggen niet “poepen”, ze zeggen “schijten” of “kakken” en als ze het hebben over de hardste, gemeenste psychopaat in het universum zeggen ze al zeker niet: “Hij was me er een.”
De wouden van opaal 12: De verborgen vonkel (Uitgeverij L): De eerste twee delen van deze tweede cyclus van De wouden van opaal vonden we wat minnetjes. De personages spraken niet aan, het verhaal was meer van hetzelfde, kortom: de soep was flauw. Dit derde deel lijkt de reeks weer op juiste koers te zetten. De plot wordt opgesplitst in twee verhaallijnen, die bovendien allebei naar een opwindende apotheose lijken te leiden. De personages worden iets meer uitgewerkt en worden daardoor wat aimabeler. Als deze lijn wordt voortgezet zijn we meer dan gelukkig.
Golden city 14: Dark Web (Silvester): Golden City is een topreeks over een stad vol rijkelui die hoog in de ruimte zweeft terwijl de aarde zelf in een steeds grotere chaos wordt gestort. Laat daar geen twijfel over bestaan. Toch kent ze ook mindere momenten. Het lijkt dat scenarist Pecqueur het soms ook zelf niet meer goed weet. In dit deel wordt een mysterie uit het vorige deel afgehandeld door een personage dat op één pagina gewoonweg een verhaaltje aframmelt. In een andere scène wordt in een telefoongesprek een cocaïne dealende zoon opgeduikeld waar vervolgens niet meer over gesproken wordt. Aan de andere kant wordt de dichotomie tussen rijk en arm in dit deeltje op boeiende wijze op de spits gedreven en zijn de tekeningen van Malfin weer om door een ringetje te halen.
Helemaal wild! 3 (Syndikaat): “Hé, weer een strip met gags die op slinkse wijze ook weetjes over de dierenwereld vertellen”. Dat zou u kunnen denken als u deze strip onder ogen krijgt. De humor van maker Jan-Willem Spakman is alleen nét iets rebelser en meer ‘out-of-the-box’ dan die van zijn collega’s. Spakman hanteert vaak nogal absurde situaties en deinst er niet voor terug om heel wat mindere kantjes van de mensheid te projecteren op zijn dierlijke personages. Zo krijg je kotsende rupsen en kolibries die met een breekijzer in bloemen inbreken. Top dus!
Kutbeesten Deel II (Syndikaat): Als Helemaal wild barst van oneerbiedigheid dan is Kutbeesten de overtreffende trap daarvan. De opzet is dezelfde: gags met weetjes over dieren, maar hier ontbindt Spakman al zijn duivels. Bovendien hebben de ‘weetjes’ hier geen verheffende functie maar omschrijft Spakman vooral over waarom de meeste dieren regelrechte kutbeesten zijn. Ondanks de grove humor valt op dat Spakman ook een scherpe pen heeft en een perfect gevoel voor timing, wat voor een humorstrip een enorm pluspunt is. Grappigste boek van deze maand.
Golgotha 1: De arena der verdoemden (Silvester): Golgotha volgt een aan lager wal geraakte gladiator die verstrikt raakt in allerhande politiek gekonkel. Intussen stuiten de Romeinen op een vreemde snuiter die niet lijkt te kunnen sterven. In 63 na Christus dan nog wel. We kennen de klassieke setting van het Oude Rome natuurlijk op ons duimpje maar in deze strip hangt er een vreemd sfeertje over. De laatste pagina bevestigt dat we dat niet gedroomd hebben. Excellente tekeningen van Enrique Breccia die een beetje aan kracht verliezen door de iets te harde inkleuring.
Frigiel en Fluffy 5: Het onbekende eiland: Frigiel en zijn gezelschap vertrekken op expeditie om de mysterieuze Farlands te ontdekken. Op hun tocht krijgen ze te maken met piraten en een mysterieus onbewoond eiland. Pretentieloos amusement voor jonge lezers die fan zijn van Minecraft. De tekeningen roepen perfect het gevoel van de game op. De personages zijn goed op elkaar afgestemd zodat de onderlinge humor en grapjes perfect doel treffen.
Robilar – De meesterlijke kat 1: Miauw!! (Silvester): Een sublieme hervertelling van het sprookje van de gelaarsde kat. Robilar, een dikke en verwende kater, verliest zijn thuis en zijn baasje en moet het plots zelf zien te rooien. Hij maakt onzacht kennis met de hardheid van het bestaan en zweert wraak te nemen op iedereen die hem onrecht aandeed. Scenarist Chauvel weeft een hele hoop verhaallijntjes samen tot een einde dat ons toch nog wist te verrassen. Tekenaar Guinebaud en inkleurder Lou voorzien het geheel van spetterend tekenwerk dat de overvloedige humor in een gigantische kleurexplosie tegen uw netvlies kwakt. Pico bello eerste deel van een nieuwe reeks.
Kid Paddle 17: Moet ik er een tekening bij maken? (Dupuis): Kid Paddle is een gevestigde waarde in stripland. Als je dochter of zoon (of neefje of nichtje of ander gespuis) fan is van monstertjes en/of videogames dan zal Kid P. hem/haar ook wel kunnen bekoren. Zelfs voor ma of pa zit er af en toe een goede gag verstopt tussen de meer voor de hand liggende grollen. Echt verrassen en vernieuwen doet de strip niet meer, maar wat de aanschaf van deze strip echt de moeite maakt zijn de tekeningen. De personages van Midam zijn zo expressief, zo bewegelijk en grappig dat voor ons alleen al de tekeningen volstaan om dit album met een goed gevoel weg te leggen.
Het weeshuis (Daedalus): Een vreemde kortfilm waar je blind van wordt als je er naar kijkt en vijf lijken waarvan de schedel is open gezaagd. Twee zaken die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben. De ene zaak wordt geleid door Lucie, die haar dochters moet verwaarlozen om haar werk te kunnen doen, de andere door Franck Sharko, die worstelt met schizofrenie na de dood van zijn gezin. Beide zaken hebben uiteraard met elkaar te maken. Een ingenieuze plot met heel wat verrassende wendingen maken van deze strip een onverwachte uitblinker. Het feit dat de makers een honderdtal pagina’s de tijd nemen om hun verhaal te vertellen is een verademing in een striplandschap waarin een intrige vaak snel afgehandeld moet worden. Aan het einde duiken de woordjes “wordt vervolgd” op. Dat, en de afgrijselijke cliffhanger, stemde ons heel gelukkig.
Dating for geeks 12: Old School (Silvester): Auteur Kenny Rubenis weet intussen wel wat hij doet. Daarom staat deze nieuwste worp opnieuw garant voor een half uurtje geeky genieten. Rubenis verveelt niet. Hij steekt nog steeds genoeg originaliteit en vernieuwing in zijn grappen. Zo krijgen we deze keer te maken met foto’s als decor en reizen we samen met de personages door de tijd. Dat hebben we nog nooit gezien in een gagstrip. Leuk is ook dat de personages groeien: ze krijgen kinderen, trouwen, et cetera. Eén van de beste Nederlandse gagstrips van het moment.
De spion van Caesar 1: Memento Mori (Daedalus): Coax is een Galliër die door allerlei toevalligheden op het pad van Julius Caesar terechtkomt en een vreemde alliantie met hem aangaat. Coax treedt bij Caesar in dienst en knapt allerhande vuile werkjes voor hem op in ruil voor informatie over de moordenaar van zijn gezin. Coax wordt gepresenteerd als een soort van “Conan-de-barbaar-in-Rome” en daar hebben wij heel veel schik in. Het interessantste aan dit boek is de relatie tussen de twee hoofdpersonen. De mannen hebben respect voor elkaar, maar dansen om elkaar heen als twee op bloed beluste honden. De tekeningen hebben een hoog computergehalte, maar voor één keer vinden we ook dat niet erg omdat de ijle, kille inkleuring veel goedmaakt.
Oceaankind (Diedeldus/Daedalus): Zeven broers vluchten weg uit hun marginale gezinssituatie. Onderweg komen ze heel wat miserie tegen. Het verhaal wordt echter verteld als een sprookje en slaagt er wonderwel in om de schoonheid der dingen te laten doorschemeren doorheen de kieren van de triestheid van het bestaan. Deze strip is een adaptatie van een roman en dat zie je. Hier en daar verloopt het adapteren immers niet zo vlot. Er wordt soms nogal vreemd van de hak op de tak gesprongen. Dat krijgt dit prachtige verhaal echter niet stuk. Ster van deze strip is Stedho, de beste tekenaar die u niet kent. De man hanteert zijn tekenpen als was die een toverstaf, maar blijft vreemd genoeg nog altijd onder de radar van het grote publiek. Als er eindelijk eens iemand een goede stripreeks voor de man zou kunnen schrijven kan het niet anders of hij wordt een wereldster. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
De Bergenvaarders 1 (Syndikaat): Bergenvaarders zijn handelaren die in de middeleeuwen van Deventer naar Noorwegen en terug voeren, met schepen vol stokvis. Deze strip werd op bestelling van allerlei stichtingen gemaakt en vaak leidt dat tot een nogal saaie bedoening. Kristof Berte (tekst), Joey Potargent (tekeningen) en Shirow Di Rosso (kleur) slagen er echter in een onderhoudende avonturenstrip voor het hele gezin te maken. Uiteraard vinden ze het warme water niet opnieuw uit maar na 44 pagina’s ga je onwillekeurig houden van de hoofdpersonages, heb je enkele keren gegrinnikt en heb je bovendien nog één en ander bijgeleerd. Puik project.
Uur U 19: De ballade van de gehangenen (Silvester): Eind vijftiende eeuw ligt Europa aan duigen. In deze alternatieve geschiedenis heeft de pest nog veel erger huis gehouden dan in onze realiteit. Afrika is een grootmacht geworden en de ambassadeur van Mali komt naar Europa om te onderhandelen over wie koning mag worden van Frankrijk. Tijdens zijn gevaarlijke reis wordt hij beschermd door de huurlinge Jeanne (d’Arc?) en haar kompanen. Actie en avontuur gaan hand in hand met briljante historische trouvailles. Samen met het tezelfdertijd verschenen deel 20 vormt deze strip een mooi afgerond verhaal en die bewijzen nog maar eens wat voor een kwaliteitsreeks Uur U is.