In 2006 ging in het Frans Servitude van start, de eerste reeks van Eric Bourgier. Na het one-shot Live War Heroes uit 2003 – net als Servitude op scenario van Fabrice David – was het nog maar Bourgiers tweede wapenfeit. De reeks maakte echter meteen indruk van bij het eerste deel, De Zang van Anoroer. Eric Bourgier toonde zich een begenadigd realistisch tekenaar die al met enkele pagina’s een overtuigende nieuwe wereld kon neerzetten en zijn personages bijzonder levensecht kon laten acteren.
Bergier en David kozen in Servitude voor een wat ongewone aanpak. Ze gingen wel erg doorgedreven te werk in het uitdiepen van het verhaal. Elk album ging gepaard met een uitgebreid dossier, waarin allerlei beschouwende teksten over hun universum meegegeven werden. Minutieus werd de geschiedenis van de wereld van het Koninkrijk van de Zonen van de Aarde uitgewerkt en ook de verhoudingen tussen de verschillende volkeren werden nauwgezet van bladzijde tot bladzijde opgebouwd.
De Zonen van de Aarde staan centraal in De zang van Anoroer. In dit eerste deel lijken ze de leidende rol te hebben en een voorname plek in te nemen in de geschiedenis. In de delen twee tot en met vier maken we echter kennis met drie andere volkeren, elk met een eigen maatschappij, een geheel eigen cultuur en aparte gebruiken. De Drekkars zijn bijvoorbeeld een ras van mensen vermengd met draken, terwijl de Iccrins deels engelen zijn. In heel wat klassieke fantasy-verhalen wordt een verhaal opgehangen aan één machtige dynastie die daarmee het gezichtspunt van de geschiedenis bepaalt. Door in Servitude verschillende culturen naast elkaar te zetten, vermijden Bourgier en David deze vooringenomen eenzijdigheid. Het draagt bij aan het realistische karakter van de serie.
Dat in de delen twee tot en met vier heel erg veel tijd besteed wordt aan het uitdiepen van het strijdtoneel, zorgt voor een complexiteit en nuance die we maar uit weinig fantasy-strips kennen. Toch zwicht Servitude hier wat onder de overdaad. In een reeks die slechts zes delen telt, neemt de sfeerzetting en wereldopbouw te veel ruimte in beslag. Zo is de aandacht gauw verloren tijdens deze albums, waar nieuwe details zich maar blijven opstapelen, terwijl er zeker in het derde en vierde deel nood is aan een groter aandeel voor de verdere ontwikkeling van de centrale plotlijnen.
De twee laatste delen vormen een tweeluik, waarin het tempo van het verhaal een stevige versnelling ondergaat. Alle figuren die in de vier eerste delen op het toneel verschenen, bewegen zich in snel tempo naar elkaar toe, waardoor de intriges die binnen de vier culturen opgezet werden, zich eindelijk vermengen en de spanning opdrijven. Bovendien toont Eric Bourgier dat zijn talent zich niet beperkt tot majestueuze landschappen en architectuur, maar dat hij ook uitblinkt in actiescènes.
De zes delen van Servitude verschenen tussen 2006 en 2020. Dat de auteurs al hun energie in de reeks geïnvesteerd hebben, blijkt al uit de diepgang van de strips zelf. Scenarist Fabrice David ontwikkelde zich in die periode tot een populair schrijver, met reeksen zoals De Wegen van de Heer en Carthago – De Nieuwe Stad, telkens met Gregory Lassablière als co-scenarist. Voor Eric Bourgier is Servitude zeventien jaar lang het enige project geweest. Hij heeft zich met deze reeks van een uitzonderlijk begaafd tekenaar ontwikkeld tot een uitzonderlijk begaafd én ervaren stripmaker. De tekortkomingen in de opbouw van Servitude zijn toch vooral schoonheidsfoutjes die niet meer dan normaal zijn bij wat zo goed als een debuut is.
Wat vooral geprezen moet worden, is de passie en de gedrevenheid waarmee aan Servitude gewerkt werd. Dit kunnen de auteurs hopelijk voortzetten in een volgende strip. In de hedendaagse commerciële avonturenstrip is een dergelijke gedrevenheid zeer ongewoon en voert een hoge productie en het commercialiseren van een reeks via spin-offs meestal het hoogste woord. Hierdoor zal Servitude wellicht een deel van de lezers afstoten. Nu de volledige reeks verschenen is, moet het echter gezegd zijn: met Servitude is een fantasy-strip afgerond die de verwachtingen van het soms wat muffe en saaie genre grondig opgeschud heeft. Fabrice David en vooral ook Eric Bourgier zijn namen waarvan we in de toekomst nog veel zullen horen.
Fabrice David en Eric Bourgier – Servitude (volledig verhaal in zes delen). Daedalus. 64 pagina’s per album. Hardcover. € 19,95 per album.
