Vrij rustig maandje, of hebben we het eigenlijk over een rustiger jaar dan gebruikelijk? Overigens wil het niet zeggen dat de striplezer tot rust hoeft te komen. Er zijn nog een paar verrassingen in petto, al is het wat magertjes. Lees het hier, in sneltreinvaart – of in je eigen tempo.
De Rode Ridder 274: De hundeprest (Standaard uitgeverij): Johan (De Rode Ridder) gaat zonder metgezel Allis op stap. Johan (De Rode Ridder) zou Johan (De Rode Ridder) niet zijn als daar geen avontuur van komt. Het gevolg: een geslaagd verhaal met een horrorsausje dat tegelijkertijd voorspelbaar is en toch ook enkele verrassingen herbergt. Bono (geen famillie) tekent als een dolleman en scenarist Legendre grijpt dit solo-avontuur aan om te tonen dat Johan (De Rode Ridder), zonder moreel anker Allis, nogal driest te werk durft gaan.
De reuzen 3: Bora en Leap (Diedeldus/Daedalus): Het halfwegpunt van deze conceptreeks rond kinderen die plotsklaps een onverbrekelijke band krijgen met geheimzinnige natuurreuzen zet de trend van de eerdere delen verder. Een vlot getekende kinderstrip met vaart en het hart op de juiste plaats. Zoals het een goed mysterie betaamt worden enkele vragen beantwoord, andere opgeworpen en wordt er afgerond met een spannende cliffhanger.
De nachtwacht 10: De boekenkobold (Standaard uitgeverij): Op het gevaar af als een oude, witte man te klinken (wat vreemd zou zijn want wij zijn een jonge deerne met Jamaicaanse roots in het diepst van onze gedachten): het is een gouden tijd om een striplezend kind te zijn. De Nachtwacht is een reeks die zich van een televisieafkooksel opgewerkt heeft tot een kwalitatieve strip met een eigen smoel. Het concept is even simpel als geniaal: een vampier, een weerwolf en een elf, allen tieners, beschermen onze wereld tegen allerhande bovennatuurlijke dreigingen. Scenarist Peter Van Gucht heeft de personages inmiddels zo goed in de vingers dat de talrijk aanwezige humor op natuurlijke wijze voortvloeit uit de karakters en tekenaar Steve Van Bael beheerst de figuren tot in de puntjes. Op naar de volgende tien avonturen!
Buonaparte 1: Sint-Helena (Daedalus): Onze favoriete keizer werd na z’n nederlaag bij Waterloo naar het eiland Sint-Helena verbannen. Op dat eiland zal hij zijn laatste dagen doorbrengen. De makers van deze strip schotelen ons een in hoge mate gefictionaliseerd verslag van Napoleons ultieme jaren voor. De eerste helft van het album doet nogal versnipperd en fragmentarisch aan, maar de tweede helft landt mooi op z’n pootjes. Er is veel ruimte voor politieke intriges, Napoleon begint al op het schip naar Sint-Helena te konkelfoezen en onrust te stoken, en dan zijn er ook nog eens de geruchten over die enorme oorlogsschat. Een eerste deel dat benieuwd maakt naar de rest van de reeks.
Zandstraal 5 (Belgisch Stripcentrum): Het driemaandelijkse magazine van het Belgisch Stripcentrum gaat de tweede jaargang in. Orgelpunt van dit nummer is een goed geschreven artikel van Jan Baetens over fotostrips. Dat wordt aangevuld met strips uit de zeer oude doos die op hun best interessant en op hun slechtst nogal saai zijn. De fotostrip over de geschiedenis van het standbeeld van Guust Flater dat vlakbij het Belgisch Stripcentrum stond kust echter alle pijntjes weer beter. Zandstraal lijkt op kruissnelheid gekomen te zijn.
De verloren tijden 1: Het heidefort (Daedalus): Alleen al de fantastische premisse is de lezing van deze strip waard. Het verhaal speelt zich af in een post-apocalyptisch tijdperk maar, hou u vast, de gebeurtenis die de samenleving in het verderf gestort heeft vond plaats in het jaar 999. Die insteek zorgt voor een uiterst interessante strip. Er wordt bijvoorbeeld eens niet gevochten voor benzine, de laatste kerncentrale of gezocht naar het medicijn tegen de breinrotziekte. In dit verhaal is de mensheid opnieuw verworden tot jager-verzamelaars en zijn kloostermanuscripten met daarin informatie over landbouw goud waard. Vul dat aan met beklijvende personages, een paar gulle scheuten actie en geweld en naar Lauffray lonkende tekeningen en u begrijpt dat deze strip alles heeft om een sleeper hit te worden…
Bob Morane 1: De 100 demonen van de gele schaduw (Daedalus): Bob Morane mag nieuwe avonturen beleven en daar zullen sommige mensen blij om zijn. Vooral de in het verleden vast gebetonneerde striplezer wrijft zich in de klamme handjes, want de makers van deze strip doen niets nieuws met het personage. Meer nog: ze grijpen vuig smakkend en met zichtbaar genoegen terug naar vroeger. Deze strip grossiert in macho geneuzel en voor de hand liggende plotwendingen. Begrijp ons niet verkeerd: we smullen van jaren 80 machopulp als Predator en Rambo, maar dat kunnen we behapstukken omdat we die als producten van hun tijd kunnen zien. Deze nieuwe Bob Morane is een slap afkooksel en een anachronie. Bonus is dat -die fransozen toch- de spannende onthulling van de grote slechterik van dienst al als grote spoiler in de titel van de strip staat. Mon dieux toch.
Renée (Nanuq): Pieter De Poortere, geestelijke vader van Boerke, heeft de laatste jaren heel wat fantastische, zoekprentachtige affiches getekend. In dit boek richt hij de spotlight op Brussel. In verbluffende spreads toont hij de Belgische hoofdstad in al haar facetten. Bekende locaties en musea werden met veel liefde geportretteerd en worden overspoeld door een ware zondvloed aan uiteenlopende personages. De Poortere doorspekt zijn mensenmassa’s met figuren uit de geschiedenis, maar ook uit de populaire cultuur. De focus ligt op Margritte, zoals de titel van het boek al doet vermoeden, maar dat houdt De Poortere niet tegen om ook verwijzingen naar pakweg Monty Python in zijn tableaus te verstoppen. Als je, na wat gestaar met open mond, ook ontdekt dat bepaalde figuurtjes op élke prent terug te vinden zijn begint de pret pas echt. Gotta catch ‘em all!
Bug – Boek 3 (Casterman): Enki Bilal is een grootmeester die al lang bewezen heeft dat hij tot de top van de stripwereld behoort. Het is spijtig om te moeten vaststellen dat hij misschien beter zou stoppen met strips maken als hij zijn oeuvre niet volledig wil devalueren. Bug is een sciencefictionreeks die allerhande platitudes aangaande de digitale mondialisering op pseudofilosofische en esotherische wijze aan de man tracht te brengen. Het verhaal hangt met haken en ogen aan elkaar en is bij wijlen bijna niet te volgen, de dialogen zijn zo stroef als de heupgewrichten van een honderdjarige eik en de personages doen maar wat, wars van motivatie of persoonlijke ontwikkeling. Dat zou allemaal niet zo erg zijn als Bilal tekende zoals vroeger, maar ook op dat vlak laat hij steken vallen. Dat ligt wellicht aan omstandigheden buiten zijn wil om, zoals ouderdom, maar ons krijg je niet verkocht dat dit een uitgepuurde stijl of iets van die trant is.
Wild West 3: Scalps bij de vleet (Dupuis): Wild West is een rustig voortkabbelende westernreeks. Centraal staan Wild Bill, Charlie Utter en Calamity Jane, historische figuren die door verhalenvertellers allerhande al zoveel keer in een ander versie gepresenteerd zijn dat de feiten omtrent hun leven stilletjes aan verloren raakten in de plooien van de geschiedenis. Op zich is dat niet zo erg: wie feiten wil kan ze nog steeds weten te vinden. (Doe je eigen onderzoek!) En als de personages, zoals in deze reeks, op een hoogst entertainende manier in een spannende strip gestort worden hoor je ons niet klagen. We durven zelfs te stellen dat we uitkijken naar het volgende deel! Wel spijtig dat de taalfouten nu al tot in de titel sluipen.
Jerome K. Jerome Bloks 28: In goede en slechte tijden (Dupuis): De welbekende brave en bebrilde Elckerlijc Jerome K. Jerome Bloks redt aan het begin van dit album een bruid die zelfmoord wil plegen door van een brug te springen. Al gauw ontwikkelt de dame een ongezonde obsessie met haar redder. Het thema, obsessie en stalken, is een origineel als onderwerp voor dit soort avonturen/detective strip, al wordt het gegeven wel nogal voorspelbaar afgehandeld. Dodier tekende al 28 albums en dat zie je. Ook deze tekenaar voelt waarschijnlijk de ouderdom in zijn nek hijgen. Alle trucjes worden uit de kast gehaald om zo weinig mogelijk te moeten tekenen: heel veel medium shots en close-ups, lege achtergronden, etcetera. Op zich is dit een goed album, zeker voor de fans, maar nieuwe lezers zullen er niet van achterover vallen. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
Scotland 1 (Dargaud): Léo, Rodolphe en Marchal starten de vierde cyclus rond geheim agente Kathy Austin op het regenachtige Schotse platteland. Kathy trekt daar heen om haar intrek te nemen in het landhuis van haar tante, maar raakt al snel verwikkeld in een resem mysterieuze gebeurtenissen. Plot, tekeningen en ritme zijn ouderwets goed. De intriges die het verhaal vormen komen traag binnensijpelen en de personages krijgen ruimte om te ademen. De schetsmatige tekeningen zijn sfeervol en doen hun job. Enige minpuntjes zijn de soms nogal stijf bewegende personages en de afgrijselijke lettering. Wie houdt van raadselachtige verhalen kan zich hier echter gezwind over zetten.
Suske en Wiske door…: Geduvel op de Heide (Standaard uitgeverij): Als grote fans van tekenaar Jan Bosschaert (Sam, Jaguar, De geverniste vernepelingskes) is het sowieso genieten van een volledig door hem getekend stripalbum, vooral ook omdat de man niet zoveel strips meer maakt. Ook scenarist Marc Legendre kan onze goedkeuring wegdragen en levert een puik verhaal vol nostalgie af. En daar wringt het schoentje een heel klein beetje: het verhaal had evengoed een “normaal” Suske en Wiske album kunnen zijn. Misschien heeft Legendre zo hard zijn zin kunnen doen in de Amorasreeks dat hij hier zoveel mogelijk teruggrijpt naar de oorspronkelijke mal waarin de personages gegoten werden, maar wij zien persoonlijk liever hommagealbums waarin de makers toch iets meer hun eigen draai aan het bronmateriaal geven.
Space Reich 1: Het duel der adelaars (Daedalus): In deze spin-off van Wunderwaffen worden we vergast op een alternatieve realiteit waarin Hitler WOII gewonnen heeft en Charles Lindbergh president van Amerika is. De twee supermogendheden storten zich in een race om de ruimte te veroveren. Een knap geschreven album dat het meer moet hebben van de politieke intriges dan van de tekeningen. Het album wordt afgerond met het transcript van een radio-interview uit dezelfde realiteit als die waarin de strip zich afspeelt. Mooie kers op de taart.