Kort van stof

Kort van stof: april 2022

Het is lente. Je ziet het, je ruikt het, je voelt het… het is tijd voor een terrasje of tuinstoel met daarbij een glaasje van het een of ander, iets te knabbelen en natuurlijk een stapeltje leesvoer. En we kwamen afgelopen maand niets te kort, dus dat stapeltje moet te vullen zijn. Lees mee en maak je keus.

La-bande-dessinee-de-Drs.-PLa Bande Dessinée de Drs. P (Concerto Books): Keurig verzorgde uitgave met een aantal verstrippingen van klassieke Drs. P-liedjes. Leuk om hardop te zingen tijdens het lezen, bijzonder dat Frits Smid steeds voor een andere sfeer en tekenstijl kiest. Soms is dat geslaagd, soms een beetje onhandig. Bij Het trapportaal pakt het heel leuk uit doordat Smid in de tekeningen iets extra’s toevoegt: het verraste jongetje op de achtergrond. Vaak is het toch iets te veel de plaatjes bij het liedje. Dan zie je wat je zingt. Ook leuk, maar toch minder sterk. Daar had een iets vrijere verbeeldslag mogen plaatsvinden.

Marshall Bass 7 – Master Bryce (Silvester): In dit album duiken we in het verleden van “De eerste zwarte U.S. Marshal”. Intussen weten we wat we van deze reeks mogen verwachten: een bikkelhard en zwijgzaam hoofdpersonage omringd door het laagste, meest egoïstische krapuul als nevenpersonages. De auteurs vergasten ons op een tripje naar het verleden en tonen ons de jeugd van Marshall Bass. We krijgen te zien hoe hij van slaaf naar vrij man evolueerde. Extra pluimen voor scenarist Macan omdat hij de neiging kan weerstaan om een huilerige uitleg te verzinnen voor de hardheid van Bass. Nee, Bass is gewoon altijd al ’n afstandelijke harde jongen geweest. Igor Kordey tekent de pannen van het dak. Voor ons is het duidelijk: Marshal Bass is de beste westernserie van het moment.

De Kiekeboes 161 – Dood wakker worden (Standaard Uitgeverij): De familie Kiekeboe raakt verwikkeld in een keukendiefstal en ontdekt terloops dat een vampierdoder werd ingehuurd om een bevriend vampier om te leggen. Het is altijd een plezier om Mona en haar vampierfamilie terug te zien. Het verhaal heeft alles om de lezer eventjes wat vertier te bieden: vaart, humor een paar goed gevonden cameo’s… De toevalligheden waaruit de plot is geboetseerd zijn deze keer wel erg wankel, maar dat nemen we er met plezier bij.

Suske en Wiske 362 – De kale kroon (Standaard Uitgeverij): Lambik leest ons een oud Russisch volksverhaal voor waarin Suske en Wiske, of Suzko en Wizka, middels zes proeven tegen elkaar strijden om Tsaar van het land te mogen worden. Beetje Russische legendes, beetje Koning van Katoren, schudden maar en klaar is Pjotr! Ook in deze familiestrip worden obstakels iets te vlot middels toevalligheden of plots opduikend getover overwonnen. De Russische saus die de makers over het album gegoten hebben maken echter dat dit alles vlotjes binnengaat.

De laatste schaduw 1 (Daedalus): WOI: Een groep Russische soldaten zoekt z’n toevlucht in een kasteel in de bossen waar een adellijke Russische familie al een tijd gegijzeld wordt door deserteurs van het Duitse en Russische leger. In de geheime verberghoekjes van het kasteel verschuilt zich een groepje vreemde kinderen die spoken lijken te zien. Bij de Russische soldaten ontstaat een strijd tussen een officier die ‘voor het volk’ is en een officier die de adellijke hiërarchie onderschrijft en dan is er ook nog die laatste schaduw. Veel personages, kundig neergezet in een boeiend historisch tijdperk. Dat allemaal sfeervol en met veel gevoel op papier gezet middels helder ingekleurd tekenwerk. Dit eerste deel zet de stukken klaar. We zijn razend benieuwd hoe het verhaal zich verder ontvouwt.

Countdown 1 – Es-Shahid (Daedalus): Antiterrorismerechter Antoine Dusquesne krijgt het bericht dat jihadstrijder Abou Othman de martelaarsdood gestorven is. Hier en daar klopt er echter iets niet aan het dossier en langzaam maar zeker tekent zich een angstaanjagend complot af. Een strip die vooral inzoomt op procedure en actie. De paar probeerseltjes om van Dusquesne een driedimensionaal personage te maken door ook zijn gezinsleven te schetsen vallen een beetje plat. Dat geeft niet want de manier waarop de werkwijze van antiterreurdiensten tot in het kleinste detail en realistisch wordt weergegeven is du jamais vue. Het tweede deel van de trilogie werd samen met deel 1 uitgegeven dus nu is het enkel nog nagelbijtend wachten op de ontknoping.

Shi 5 – Black Friday (Dargaud): Groot-Brittannië, eind 19de eeuw: Jay en Kita leiden de protesten tegen kinderarbeid en misbruik van het gewone volk door hooggeplaatsten. Amerika, jaren 60: twee inspecteurs onderzoeken de geheimzinnige verdwijningen van enkele kleuters. Twee verhaallijnen die stilletjesaan naar elkaar toe kruipen. Meesterscenarist Zidrou spint een ambitieus verhaal met massa’s personages en evenveel subplots. Zo ambitieus zelfs dat je je koppie er goed bij moet houden wil je alles snappen. De ideeën lijken soms zelfs wat te talrijk om gevat te worden in afleveringen van 56 pagina’s strip per jaar. We zijn er vrij zeker van dat dat het offer is dat gebracht moet worden om van de heerlijke tekeningen van Homs te kunnen genieten. Op zich geen probleem: het is absoluut geen straf om de voorgaande albums te moeten herlezen, maar iets zegt ons dat de ware genialiteit van deze reeks zich pas zal openbaren in de integrales van over een tiental jaar.

De Spectaculairen 1 – Het cabaret der schaduwen (Silvester): Parijs, nogmaals eind 19e eeuw, professor Pipolet vindt het ultieme wapen uit maar dat wordt gestolen door een slechterik. In het gevecht dat daarmee gepaard gaat raakt de professor gewond waardoor hij aan een origineel soort geheugenverlies begint te lijden. Hij huurt een hoop performers in om hem te helpen. Spijtig genoeg zijn hun spectaculaire kunsten slechts het gevolg van goed uitgekiende trucages. Eindelijk nog eens een prachtig verteld, complexloos avonturenverhaal met interessante personages. Het tekenwerk is hilarisch en neigt naar de traditie waar Manu Larcenet in z’n humorstrips ook tegenaan schurkt: de stal van Fluïde glacial. De makers hadden duidelijk plezier bij het maken van de strip en dat zet zich moeiteloos over op de lezer. Verrassing van de maand!

Angel Wings 7 – Mig Madness (Silvester): Je kan geen steen werpen in een stripwinkel of je raakt een strip over piloten. Doorgaans zijn dat goed gemaakte, flink gedocumenteerde verhalen die nogal licht uitvallen qua verhaallijn. Niet zo in Angel Wings, daar worden liefhebbers van beide kanten van de medaille op hun wenken bedient. Hoofdpersonage Angela werd min of meer gedegradeerd tot lesgeefster voor piloten, maar nu haar geliefde neerstortte tijdens een geheime missie heeft de luchtmacht een gedreven pilote nodig om enkele losse eindjes aan elkaar te knopen. Hugault is een fantastisch realistisch tekenaar in de stijl van de pin-ups uit de sixties. Zijn liefde voor mooie, sterke vrouwen is duidelijk even groot als die voor vliegtuigen. Scenarist Yann doorspekt het verhaal met veel spectaculair stunt- en vliegwerk maar vergeet de emoties van de personages niet.

Watch Dogs Legion 2 – Underground Resistance (Standaard Uitgeverij/Ubisoft): Het eerste deeltje van deze spin-off van een game was een leuk aardigheidje, toch voor dit soort van commerciële afgeleide. Het tweede en afsluitende deel zet die trend verder. Ruwe tekeningen met een neon-inkleuring breien een bevredigend einde aan een dystopisch toekomstverhaal. Hier en daar duikt een filosofische vraag op over mens en maatschappij die de strip net boven de middelmaat van puur entertainment uitduwen.

De man die de wereld bedacht coverDe man die de wereld bedacht (Standaard Uitgeverij): John Bowman is een ruimtenavigator die even vakantie heeft. Samen met een andere vakantieganger, Luitenant Charlene Barrymore, gaat hij de hort op om te zuipen en plezier te maken. Maar wat is de verklaring voor al die vreemde voorvalletjes en waarom worden de twee minutieus bespioneerd door hun werkgever? Intussen woedt er in de ruimte ook nog eens een gigantische intergalactische oorlog. Een boeiend en traag verteld sciencefictionverhaal met een unheimisch, Twilight Zone-achtig sfeertje. Enkel spijtig dat de gemiddelde Fransoos (de strip is oorspronkelijk in Frankrijk uitgegeven) blijkbaar geen problemen heeft met gigantische spoilers. Wellicht moeten er eerst een Franstalig woord voor ‘spoilers’ uitgevonden worden vooraleer erkend wordt dat die effectief bestaan. Lees hier een andere, uitgebreide recensie

Bollie & Billie 39 – Koning Deugniet (Standaard Uitgeverij): Bollie, de rosse knul en zijn even rosse hondje Billie gaan al een eeuwigheid mee. Zo lang zelfs dat ze al meer dan 20 jaar niet meer bedacht en getekend worden door geestelijk vader Roba. De charme van de gags van weleer vinden we niet meer terug in dit nieuwe album. Af en toe bespeurden we een grap die ons doet glimlachen, maar dit album is er vooral voor de completisten. Er zijn genoeg andere gagstrips die wel fris, nieuw en – niet onbelangrijk – opwindend genoeg zijn voor een jeugdig publiek.

Woest 1 – Bloedtaiga (Daedalus): In het de dichte bossen in het Oosten van Rusland ontvouwt zich een spannend drama met een goed geregisseerde ensemblecast. Dit eerste deel van Woest introduceert illegale houtkappers, de witteboordcriminelen die de touwtjes in handen hebben, corrupte boswachters, milieuactivisten en een natuurdocumentaireploeg. En dan is er ook nog die levensgevaarlijke tijger die de smaak van mensenvlees te pakken heeft. Een uitmuntend gecomponeerde thriller voorzien van uitmuntende tekeningen.

Robilar 2 – Een boeman om mee te trouwen (Silvester): Een hilarisch tweede deel van de hervertelling van het sprookje van de gelaarsde kat. Robilar is nu kamerheer van een boeman die heerst over het hele koninkrijk. De boeman is echter eenzaam. Daarom beslist Robilar om een soort The Bachelor-achtige wedstrijd te organiseren. De winnende prinses mag met koning boeman trouwen. De prinsessen zijn allemaal parodieën van bekende sprookjesdeernes en met heel veel humor nemen de makers het gegeven van datingprogramma’s op de korrel. Voeg daar nog eens de vloeiende dialogen en zwierig cartooneske tekeningen aan toe en je weet dat deze strip ‘onze Temptation’ is.

Op tijdreis door de schilderkunst 2 (Silvester): Luna slaapwandelt samen met haar kat doorheen de geschiedenis van de schilderkunst. Elke schilder die ze aandoet wordt voorzien van wat achtergrondinformatie, waarna Luna één of ander gek en absurd verhaaltje beleeft. Die verhaaltjes zijn doorgaans van het genre waar men kop noch staart aan krijgt: associatief droomgedoe zonder dat duidelijk wordt wat nu juist de bedoeling is. Ook de historische informatie aangaande de schilders is niet echt helemaal betrouwbaar. In dit boek schiet Vincent Van Gogh zich bijvoorbeeld door het hoofd in plaats van in de borst. Toch is dit boek interessant voor wie van visuele hoogstandjes houdt. De tekeningen zijn immers prachtig en de spielerei die tekenaar Smudja uithaalt met de kunstwerken van zijn onderwerpen is prachtig om te zien.

Dream Team – Sherman M4A3E8(76) (Silvester): Een afgerond verhaal over een Sherman tank en diens crew met massa’s historische weetjes en een dik achtergronddossier. De personages doen generiek aan en zijn flauwtjes uitgewerkt en de plot dient vooral om de tank in actie te tonen. De tekeningen zijn degelijk, maar niet fantastisch, al lijkt het wel dat alle technische details van de voertuigen authentiek zijn. Eentje voor de liefhebbers dus.

Immortals Fenyx Rising – De odyssee van Fenyx 2 (Standaard Uitgeverij/Ubisoft): Nog een afsluitend deel van een van een videogame afgeleid tweeluik. Ook hier wordt de trend van het eerste deel doorgezet. Fenyx gaat op een soort queeste in de niet al te bijster goed getekende wereld van de Griekse mythologie. Fenyx zelf ziet er af en toe uit alsof ze in een spiegelpaleis rondloopt: in het ene prentje korter en breder dan in het andere. De dialogen overstijgen het niveau van “Wie durft de rust te verstoren van Campe, de bewaakster van bla bla bla…” en “Ik zal je verpletteren!” niet.

BleekwaterBleekwater (Oogachtend): François is een kettingrokende vrijgezel van rond de veertig. Hij werkt als chauffeur voor een wasserette en tracht zijn eenzaamheid te bekampen met het dromen van een romantische relatie met de juffrouw van de krantenwinkel en het winnen van het groot lot. In een Brussel waar het altijd regent en steeds eind jaren zeventig is, dansen verschillende nevenpersonages in een knappe raamvertelling rondom hem heen. Bijna allemaal hebben ze een zweem van tristesse om zich heen. De tekeningen van Joris Mertens zijn grandioos. Bijna achteloos tovert hij prachtige tableaus op papier, getooid met de tragiek van uitlaatgassen en in plassen weerspiegeld neonlicht. Aanrader! Lees hier een andere, uitgebreide recensie

De avonturen van Betsy 4 – Waanzin op wielen (Silvester): Betsy Haller speurt naar speciale auto’s in opdracht van een rijk verzamelaar. In dit vierde album komt ze een oude paradewagen van Hitler op het spoor. Er zijn echter kapers op de kust. Frank Richard wil de wagen kopen voor een museum en een groep nazi’s is bereid tot moord om de wagen in handen te krijgen. Mooi lijnenspel in de tekeningen en een licht verhaal met vaart.

De man van het jaar 14 – 09: De man die de legioenen van Rome overwon (Daedalus): Arminius is een krijgsheer van de Cherusken die als gijzelaar is opgegroeid in het Romeinse rijk. Hij klimt op tot officier in het Romeinse leger maar een samenloop van omstandigheden maakt dat hij zich keert tegen zijn broodheren en moet strijden tegen de legioenen waar hij ooit deel van uitmaakte. Een onderhoudende strip die vooral focust op bloed, bloot en actie. Het levensverhaal van Arminius moest in één strip passen, verwacht dus ook niet te veel diepgang of motivatie van de personages. De tekeningen komen rechtstreeks uit een 3D-tekenprogramma. Dat of dit is de eerste strip is die door een A.I. werd gemaakt.

Hard Rescue 1 – De baai van het artefact (Daedalus): Een groep huurlingen wordt door een multinational ingehuurd om een mysterieuze bunker te onderzoeken die verstopt zit onder het ijs van Antarctica. Hoewel de premisse genoeg is om zin te geven laat de uitwerking hier en daar wat te wensen over. De personages handelen duidelijk enkel in functie van de plot en zijn ook praktisch allemaal gestoeld op bekende archetypes en clichés. Daarom lijken ze allemaal nogal impulsief en onlogisch in elkaar te zitten. Als je dat kan vergeven valt er te genieten van een sfeervol ingekleurde actiestrip.

Sigmund gaat eropuit (De Harmonie): Voor enkele stroken Sigmund mag men ons steeds wakker maken. De observaties van onze kleinmenselijke tics die door geestelijk vader Peter de Wit steeds zwierig op papier worden gezet, doen onze mondhoeken vaker naar boven dan naar beneden krullen. Dit thematische boekje, “Sigmund in de vrije natuur”, hoort echter eerder thuis in de categorie “Mooi cadeautje” dan in de categorie “uitgebreide ontspanning en tijdverdrijf”. Hoewel de krap 60 stroken in dit boekje van hoge kwaliteit zijn verdrijf je er immers, dankzij hun minieme aantal, maar krap 10 minuten tijd mee. De echte fan heeft deze stroken allemaal al in een andere vorm, maar kan dit mooie bloemlezinkje naar hartenlust cadeau geven om zijn of haar appreciatie te delen met naasten, geliefden en die ene collega die op vervroegd pensioen gaat.

Gevangen 1 (Daedalus): 1755, een gezin van Europese pioniers in Amerika en de gasten die ze uitnodigden voor een feestje worden gevangen genomen door autochtonen. Dat is het begin van een helse staptocht en een hele hoop politiek gekonkel tussen de autochtonen en de Franse en Britse bezetters om de gevangen al dan niet vrij te krijgen. De verschillende partijen worden heel zwart-wit afgeschilderd en de blanke gevangenen handelen iets te hysterisch naar onze zin. Ze maken zich continu schuldig aan stompzinnigheden à la: ik verdrink mijn pasgeboren kind liever dan dat het eventueel misschien door “De Indianen” wordt vermoord. We vermoeden dat de makers meer drama in hun verhaal wilden, maar ons jagen ze met dit soort gedramatiseer eerder weg. De tekeningen zijn van het soort karakterloze digitale constructies die we de laatste nogal veel te zien krijgen en die bovendien onderling inwisselbaar lijken. Geen hoogvlieger.

Sigrid 1 – Op deze onbekende grond (Daedalus): Liever deze Sigrid dan! Sigrid is een Noorvrouw die met een groepje plunderaars afreist naar de Nieuwe Wereld. De reis verloopt allesbehalve voorspoedig en een verzwakte en gewonde Sigrid spoelt aan op de kust. Ze wordt opgevangen door een jonge autochtoon. Hoewel ze elkaars taal niet spreken groeit er toch een band tussen de twee. Een andere overlevende van de overtocht heeft echter kwaad in de zin. De makers nemen de tijd voor de uitwerking van de personages en dat werpt zijn vruchten af. De tekeningen zijn technisch niet echt van de bovenste plank maar stralen wel bakken vol sfeer en karakter uit. Dat hebben we liever dan technisch perfect, maar karakterloos tekenwerk!

I.S.S. Snipers 3 – Jürr (Silvester): Derde deel in de conceptreeks over een militaire elite-eenheid in de ruimte. Jürr, een geharde soldaat van een nieuw klein en sterker mensenras wordt met zijn team naar een geheimzinnige asteroïde gestuurd om de verdwijning van enkele teamgenoten te onderzoeken. De tekeningen blinken vooral uit wanneer ze totaalshots verbeelden en worden op een hoger niveau getild door de geslaagde inkleuring. Het verhaal heeft weinig om het lijf, maar daar is niets mis mee: we zijn immers fan van dit soort ruimtepulp. Spijtig dat de dialogen de sfeer verpesten. Geharde militairen die iemand op zijn “snufferd” willen geven vinden we niet zo geloofwaardig.

Conquests 7 – Tanami (Silvester): Het concept is inmiddels bekend: een vloot ruimtetuigen moet van de Aarde wegvluchten en landt op een te koloniseren planeet. Dat loopt natuurlijk niet van een leien dakje. Deze aflevering is één van de meest geslaagde tot nog toe dankzij een slim idee van de makers: alle kolonisten worstelen met geheugenverlies. Bijgevolg waagt de lezer zich, samen met de personages, aan een spannend avontuur om het mysterie op te lossen. Actie wordt afgewisseld met onthullingen en de, vrij stereotiepe, personages ontrafelen draad voor draad het geheim van hun verleden. Het einde van de strip is wat bij de haren getrokken, maar dat bedekken we, omdat alles wat voordien kwam zo lekker weg las, met de mantel der liefde.