In Kort van stof behandelt 9e Kunst in sneltreinvaart een aantal nieuwe strips. Deze maand merken we vooral een enorme hoeveelheid kinderstrips op in het aanbod: het is duidelijk dat de zomervakantie in aantocht is. Veel strips voor op de achterbank dus.
Zibeline 1 – Op de andere oever (Casterman): Mooi getekend en sfeervol verhaaltje van een junglemeisje dat wordt ontvoerd en terechtkomt in een andere wereld. Ze ontmoet er een stel pratende dieren die haar meenemen naar een gevaarlijke stad om er daar achter te komen hoe ze naar huis kan. Natuurlijk loopt het anders. Zibeline redt de koningsapen en de kwade geestelijken delven het onderspit. Leuk, goed uitgewerkt en spannend: een kinderserie om in de gaten te houden.
Zeven Detectives 4 – Het Stille Hart (Silvester): Deze conceptreeks, die in elk album een verhaal van een andere detective brengt, begint stilaan een constant niveau van fantastische allures te bereiken. Dit vierde deel is alweer een schot in de roos. Bovendien beginnen zich de contouren van een overheersende rode draad af te tekenen… Spannend!
Cartoons 2019 (Davidsfonds): Jaja, cartoons zijn geen strips. Bla. In het Belgische Knokke-Heist wordt elk jaar de wedstrijd ‘De Gouden Hoed’ voor de beste internationale cartoons georganiseerd. Dit boek is een selectie van de beste inzendingen. Die blinken uit in hun conventionaliteit. Sommigen zijn hilarisch, anderen stemmen tot nadenken, maar geen enkele kleurt serieus buiten de lijntjes. Laat staan dat ze met stront gooien.
Holmes (1984 / 1891?) boek IV – De Dame van Scutari (Daedalus): Sinds Sherlock Holmes in het publiek domein terecht kwam, en dus iedereen ermee aan de slag mag, is het personage loslopend wild geworden. Deze reeks pakt het echter zeer goed aan: goed getekend, historisch boeiend gestoffeerd en een spannende plot: Watson onderzoekt de vermeende dood van zijn vriend.
Lees hier de uitgebreide recensie
Blake en Mortimer – De Laatste Farao (Blake & Mortimer): Blake en Mortimer, de saaiste nonkels op het familiefeest, verrassen in dit album met tekeningen van François Schuiten. De intrige is iets meer van de pot gerukt dan anders. Meer mysterie, meer hallucinaties en meer absurdisme. Typisch Belgisch, quoi? De tekeningen van Schuiten zijn van zo’n torenhoog niveau dat deze strip zelfs zonder tekst een aanrader zou zijn.
Frigiel en Fluffy 1 – Het mysterie van de verdwenen watermeloenen (Silvester): Kinderleesvoer rond personages van een Youtube-show gebaseerd op Minecraft. Volg je het nog wel, opa? Desalniettemin (of desalwelteplus) is deze reeks makkelijk te lezen, ook voor mensen die denken dat Maainkreft een merk van detergent is. Onschadelijk vertier voor uw overprikkelde kroost.
Frigiel en Fluffy 2 – Iedereen beroemd (Silvester): Deel twee. Beter dan deel 1 omdat de personages hier geen introductie meer behoeven en door de kritiek op het zoveelste televisieformat. ‘In deze tv-show kan elke os of ezelin beroemd worden’. Opa is blij.
Lefranc 30 – Rode Maan (Casterman): Helemaal niet verkeerd, deze aflevering van Lefranc. Onze reporter wordt boven Noord-Korea uit een vliegtuig gegooid om een ruimtevaartgeleerde terug te brengen naar de Amerikanen. Dat heeft natuurlijk de nodige voeten in aarde zoals het een klassieke avonturenstrip betaamt. Regelmatig heeft zijn laatste uur geslagen, maar uiteindelijk komt alles toch goed in dit lekker getekende en vlot vertelde verhaal. Tenminste, voor Lefranc en de zijnen.
Roos Vink 1 – Grandioos! (Syndikaat): Je moet even aan de inkleuringen wennen maar daarna weet je: de avonturen van brugpieper Roos Vink, uit weekblad Tina, zijn ronduit grappig en zeker niet alleen voor meisjes. De paginastrips van Roos Vink zitten vol herkenbare situaties en onderwerpen die bijna-pubers aanspreken, zonder dat het belerend of moralistisch wordt. Aanrader voor wie na de zomervakantie naar de middelbare school gaat.
Mausart 1 (Silvester): Vrij oubollige kinderstrip vermomd als sprookje. Mozart is een muis die woont in de piano van de wolf Salieri (Hebt u hem?). Op zich niets mis mee en kleurrijk getekend, maar OH! ZO! BRAAF!
Kaspar Hauser – In het oog van de storm (Saga Uitgaven): Faction strip over ‘één van de grootste onopgeloste raadsels van de negentiende eeuw’. Kaspar Hauser duikt als 16-jarige op in Nürnberg. Hij heeft geheugenverlies en is duidelijk van rijke komaf. De makers kunnen en willen geen sluitend antwoord geven op de vraag omtrent Kaspars identiteit maar leveren in de plaats daarvan een sfeervol getekend tijdsdocument af over de condition humaine. Knap!
Messara 1 – De Egyptische (Silvester): Een meester wordt verliefd op zijn Egyptische slavin. Ramp, o ramp, want zijn zoon (en ongeveer de hele stad) lust er ook wel pap van. Het zal niet gaan wezen dat binnenkort hele antieke steden over hun voeten struikelen en afbranden om haar te plezieren. Een drama dat zich in de antieke oudheid afspeelt en waar amper een touw aan vast te knopen valt. De makers bezondigen zich lustig aan een hele hoop anachronismen in een boek dat zichzelf lijkt te presenteren als een ‘historisch toch wel vrij accurate’ strip.
Marsupilami 32 – Bienvenido a Bingo (Marsu): Lollig verhaaltje vol masculiene krachtpatserij in een woestijnstadje waar een oude cactus in de weg staat. Het ding moet wijken. Een casinobaas rekent buiten Diane Forest (we herkennen Diane Fossey, maar dan in een potteuze tuinbroek) en de Marsupilami-familie die op volle oorlogssterkte ten tonele verschijnt. Vooral de dialogen zijn geestig, het verhaal leunt volledig op de Marsupilami, die nu eenmaal alles kan.
Huisdiergeheimen 1 (Dupuis): Terwijl de hoge bazen van Dupuis in rap tempo afscheid nemen van klassieke reeksen als Aria, Vrouwen in het wit en G. Raf Zerk, samen met enkele toffe jeugdseries als FRNK en Harmony, krijgt het jeugdige smaldeel er Huisdiergeheimen voor terug: een serie rond gelikte, zielloze animatiefigurtjes die niets zinnigs beleven (net als in de film die nu in de bioscoop te zien is). Kijk eens hoe een kind deze onkundige mopjesparade beleeft en je weet dat het nooit meer goed komt. Een aanhaakstrip die het nergens van moet hebben.
Nachtwacht 2 – De zwarte stormdemon (Standaard): Net als deel 1 is dit tweede deel van Nachtwacht een leuk verhaal dat veel slimmer in elkaar steekt dan op het eerste gezicht lijkt. Achtjarigen met een voorliefde voor spannende verhalen, in de hoek van Potter, kunnen hier prima mee uit de voeten: helder plot, luchtige conversatie en genoeg duistere zaakjes voor een poosje rust op de achterbank. Onvermoede ontdekking, die zeker mee gaat op vakantie.
De Vliegenierster 1 & 2 (Silvester): Goed gedocumenteerd tweeluik over een charmante postpilote en haar grofgebekte monteur. De actie en plot hebben een ouderwetse schwung; de klassieke combo, klare lijn en dikke neuzen doen de rest. De balans actie/documentatie slaat in deel 2 iets te ver door naar het nuffige-juf-geschiedenis-niveau.
Bug – Boek 2 (Casterman): Na een (schijn)valse start met het vorige deel wordt duidelijk waar grootmeester Bilal heen wil met dit boek. De langere lappen tekst die in het eerste deel onnatuurlijk en stroef aandeden beginnen doel te treffen, de richtingloze plot begint vorm te krijgen en de platte personages blijken toch over een innerlijk gevoelsleven te beschikken.
Amorostasia 3 – … En eeuwig (Blloan): Het afsluitende deel van deze trilogie over een ziekte die verliefden doet verstenen. Auteur Cyril Bonin stelt poëtische en relevante vragen over de liefde en al haar facetten en voorziet die van dromerige tekeningen. Ondanks het zweverige uitgangspunt worden herkenbare dagdagelijkse valstrikken als jaloezie en de moeilijke stap van intrekken bij je geliefde ook onder de loep gelegd.
Zaroff (Le Lombard): het onofficiële vervolg op de fantastische film ‘The Most Dangerous Game’. Een Russische aristocraat jaagt op menselijk wild. Het idee is spannend, de uitvoering belabberd. Geen enkel personage slaagt erin om logisch of zelfs nog maar binnen de krijtlijnen van zijn of haar karakter te handelen. Ze doen maar wat, net zoals de scenarist van deze strip blijkbaar.
Irons 2 – Het zand van Sinkis (Le Lombard): Irons is een ingenieur gespecialiseerd in gigantische bruggen. Bovendien is hij een eikel. Niet zo’n ‘eigenlijk-vinden-we-hem-stiekem-cool-eikel’, maar een echte. Dat is verfrissend te noemen. Bovendien heeft deze strip een plot die stevig verankerd is in de fundamenten van de bouwnijverheid wat de verhaallijn onvoorspelbaar maakt. Nu is het wachten op een strip rond een leugenachtige kleuterjuffrouw of een pyromane pompbediende.
Badlands 1 – Het uilenkind (Uitgeverij L): Snel verhaal over een groepje avonturiers dat in de woestijn op zoek gaat naar een paranormaal verschijnsel dat verstopt zit in een groen doosje. Leuk en spannend gegeven, een driedelige western met iets bovennatuurlijks, maar het echte verhaal moet nog (op gang) komen. Hoofdpersonage Perla, een tough chick met een sigaar en blote buik, houdt meer van schieten dan van praten. Onhandig, als je wat gedaan wilt krijgen.
De reportages van Lefranc 6 – De verovering van de ruimte (Casterman): Nu is Lefranc al niet een van de modernste figuren uit het Franco-Belgische striplandschap, deze reportage-reeks doet er nog een schepje bovenop: het geïllustreerde kennisboek over ruimtevaart is geschreven met een in stroop gedrenkte pen. Uit eigen onderzoek blijkt dat menig wikipagina over dit onderwerp vlotter is geschreven. Mooie plaatjes, dat wel.
Brian Bones, privédetective – Roadmaster (Silvester): Met een inkleuring die nogal in your face is en met een minstens zo heldere tekenstijl ziet Roadmaster er best appetijtelijk uit. In het detective-verhaal zoekt Bones uit wie de geheimzinnige vrouw is die automobilisten laat verongelukken. Keurig hobbelt het verhaal achter de feiten aan: de lezer hoeft alleen maar te volgen. Tijdens een pittige achtervolging per auto komen we te weten hoe de vork in de steel zit. En dan is het voorbij.
De meimoorden 1940 – 1948 (Personalia): Gedegen whodunnit die zich afspeelt in Rotterdam aan het begin van WO II en drie jaar na het einde ervan. Doordat de hoofdpersoon het allemaal uitzoekt en oplost heeft het onbedoeld een hoog jeugdboek gehalte. Tamelijk compact geschreven door het gebrek aan rustmomenten en de talloze gedachten en opmerkingen die voor het verhaal eigenlijk niet echt ter zake doen. Voor de liefhebbers van WO II en Eric Heuvel valt er in ieder geval genoeg te genieten.
Lees hier de uitgebreide recensie
Voetbalgek! 16 (Ballon): Gags rond voetbal voor de geïnteresseerde jeugd en hun papa’s. Op zich niet slecht en aardig getekend, maar enkel aan te schaffen als je alle albums van Charel Cambré’s Pinanti United al in huis hebt.
