De laatste jaren is het in de stripwereld bon ton om oude wijn in nieuwe zakken te gieten. Ook de Vlaamse klassiekers ontkomen niet aan die trend. Met Amoras zette Standaard Uitgeverij de toon. Zowel inhoudelijk als qua marketing koos de uitgever voor een atypische aanpak.
Sindsdien werden al verschillende adaptaties losgelaten waarin meer en minder bekende auteurs hun ding mogen doen met de klassieke figuren. In 2018 zorgde Griffo voor een eigen bewerking van het iconische eerste album van Jommeke, De Jacht op een Voetbal. Jommeke werd Jomme en verder maakte Griffo zich het universum van Jef Nys helemaal eigen. Eind 2019 was het dan tijd voor een tweede album. Dit keer is het Paradijseiland, het twaalfde deel in de reeks dat door de vakkundige handen van Steven Dupré ging.
Voor een hele generatie striplezers staat Steven Dupré nog altijd synoniem voor kwalitatieve strips voor kinderen. Zijn korte reeks Sarah & Robin blijft een favoriet bij een grote groep oudere lezers, en dus leek zijn adaptatie van een Jommeke-klassieker dan ook al op voorhand een succes. Ook al tekende Dupré sinds Sarah & Robin vooral strips voor volwassenen, toch blijft zijn naam ook verbonden met jeugdstrips. In 2018 tekende hij bijvoorbeeld ook een hommage aan Suske en Wiske, in het album Boemerang op scenario van Conz. Zijn elegante tekenstijl die realisme vermengt met het meer uitvergrote cartooneske van kinderstrips, is doorheen de jaren zelfs nog geperfectioneerd, blijkt al bij de eerste bladzijden van Paradijseiland.
We maken kennis met Jomme, zijn ouders en zijn vrienden Fille en de Miekes. Wanneer Fille een wedstrijd wint, blijkt de prijs een cruise rond de wereld. Dat geen van de ouders mee wil gaan op de cruise, blijkt in de aloude Jommeke-traditie geen enkel probleem te vormen. De kinderen gaan gewoon alleen mee en belanden via een valse excursie van Anatool op een paradijselijk eiland. Wanneer Anatool hen daar achterlaat, moeten ze er zien te overleven.
Hoewel de kern van het oorspronkelijke verhaal behouden bleef, heeft Steven Dupré van deze Paradijseiland toch een heel frisse en hedendaagse bewerking gemaakt die de vrolijke kinderlijke aanpak van Jef Nys in ere houdt. Met Paradijseiland toont Dupré zijn grafische maar ook zijn verhalende talent. Het is onbegrijpelijk dat de Franse markt Dupré vooral ziet als een tekenaar, in combinatie met verschillende scenaristen. Nochtans zijn Duprés eigen verhalen steevast evenwaardig aan die van zijn scenarist-collega’s.
Ondertussen heeft Steven Dupré na jaren hard zwoegen toch min of meer vaste voet aan de grond in de Franse stripwereld. Geregeld verschijnen er van hem albums bij grote uitgeverijen. Met Kaamelott heeft hij zelfs een echte succesreeks te pakken (in Frankrijk). Jammer genoeg staat hij net bij die succesreeks helemaal in de schaduw van scenarist en bedenker van de Kaamelott-wereld Alexandre Astier.
Met Paradijseiland kan hij aan het Vlaamse en Nederlandse publiek nog eens laten zien dat hij zonder verpinken helemaal zelf een sterke strip op poten kan zetten. Veel vertaalmogelijkheden naar andere talen zitten er niet meteen in voor een project rond de oervlaamse Jommeke, maar hopelijk kan het één van die grote Franse uitgeverijen finaal overtuigen van Duprés talenten als compleet auteur, zodat ze hem ook eens een geheel eigen project laten uitwerken. Sinds het jammerlijke stopzetten van Midgard na twee delen moet die zure nasmaak dringend eens weggespoeld worden. Met Paradijseiland moet dat absoluut mogelijk zijn.
Steven Dupré – Jomme 2: Paradijseiland. Ballon. 48 pagina’s. € 8,50.
