Benoît Sokal zal vooral herinnerd worden om zijn reeks Inspecteur Canardo. De wederwaardigheden van de immer aangeschoten eend heeft in de loop der jaren een grote schare fans opgeleverd. De rest van zijn stripoeuvre liet minder indruk na, wellicht kwam dat omdat Sokal een meester was in het tekenen van antropomorfe dieren, maar zijn menselijke personages een stuk houteriger acteerden. Albums als De man die niet meer schreef, Sanguine of Kraa waren aanzienlijk minder succesvol.
Ook het eerste album van het tweeluik Aquarica maakte weinig indruk toen dat een aantal jaar geleden verscheen. Eerlijk gezegd was deze recensent het zelfs al vergeten toen eind december plots het tweede deel in de winkels lag. Omdat Sokal in het voorjaar van 2021 overleed aan kanker, is de mini-reeks afgemaakt door zijn vriend François Schuiten met wie hij het Aquarica-project ooit had opgezet toen de twee nog speelden met het idee van een film. Die kwam er niet en uiteindelijk werd het project omgedoopt tot beeldverhaal.
Het verhaal gaat over een oceanoloog die naar het plaatsje Roodhaven wordt gestuurd waar een soort reuzenkrab is aangespoeld. Het beest blijkt een geheimzinnige jongedame mee te voeren die op zoek is naar hulp. Ze woont ergens in de zuidelijke oceaan met haar familie op de rug van een reuzenwalvis, maar die drijft de laatste tijd af naar het noorden en het meisje hoopt dat iemand uit de mensenwereld daar iets tegen kan doen. Maar in Roodhaven wonen ook een paar bejaarde walvisjagers die ooit een schikbreuk hebben overleefd na een aanvaring met een grote vis. Als ze het verhaal horen van het walvismeisje, ruiken ze een kans om wraak te nemen op hun verdronken kameraden.
Het tweede deel van Aquarica oogt een stuk gestroomlijnder dan het eerste deel. Dat komt doordat Sokal al erg ziek was toen hij aan dit album begon en Schuiten veel voorbereidende schetsen voor de pagina’s maakte. De laatste pagina’s rondde Schuiten zelfs in zijn eentje af. Door de typische Schuiten-aanpak van de tekeningen met veel in gepeins verzonken personages tegen gedetailleerde achtergronden lijkt het verder niet al te diepgaande scenario ineens aan diepgang te winnen. Vormgeving doet veel met een verhaal, zo bewijst de Belgische meester maar weer eens. Zo krijgt Sokal postuum toch nog een niet-Canardo album op zijn naam dat het herlezen waard is.
Benoît Sokal & François Schuiten – Aquarica 2: De reuzenwalvis. Daedalus. 88 pag. Hardcover. € 25,50
