We kondigden het al aan: het wordt drukker en drukker in de schappen van de stripwinkels. We ruilen de zomerse stilte in voor het herfstige aanbod. Hier en daar dwarrelt er wel eens een dor blaadje naar beneden, maar over het algemeen pakt de seizoenswisseling goed uit. Dat lees je hieronder zelf, in sneltreinvaart, zoals je het van ons gewend bent.
De Rode Ridder 276 – Het Einde van Alles (Standaard uitgeverij): Met de aankondiging van scenarist Marc Legendre dat hij met de reeks gaat ophouden, worden in rap tempo alle verhaallijnen bij elkaar gezocht. In dit voorlaatste album van de cyclus die met nummer 250 begon, gebeurt er heel erg veel, eigenlijk veel te veel. We herinneren ons albums waarin zo goed als niets gebeurde, en nu worden de toestanden op de Kort van stofmanier afgerond: in een sneltreinvaart. Dit deel van het grotere verhaal is niet zonder spoilers na te vertellen, net zo min als bepaalde figuren het kunnen navertellen. Hopelijk heeft deel 277 een geweldige apotheose in petto. Want eerlijk gezegd, als dit het einde van alles is…
Elsje Superscout (Uitgeverij L): Elsje zit bij de scouting en daar is nu een heel album van, met grappen uit Eppo en het Scouting Magazine. Die gaan over serieuze aangelegenheden als zwerfvuil en plasticsoep, leuke grappen over de onderwaterscouts en survivalweekendjes, en met lieve grappen over vriendschap. Die combi pakt heel goed uit. Het scoutingthema ligt er niet heel dik bovenop, wat het album vooral doet is een vriendelijke hobby laten zien waarin het evengoed gaat over anders kijken naar de wereld om je heen. Slim gedaan, deze aanrader.
S1ngle – Tiny House (Uitgeverij L): Zoveelste deel van de reeks ‘Een dag in het leven van Fatima, Nienke en Stella’. Leuk om achter elkaar door te lezen, de stroken werken eigenlijk beter in een album dan in de krant. Vooral de heerlijke vaart valt nu extra op, en de manier waarop alles in elkaar haakt. Het is bijna een serieuze studie waard hoe de onderlinge verhoudingen (nog) steeds sprankelend en scherp blijven. Hogere grapkunst over logeren, microfetishisten, megarespect en dameskleding die niet past.
Bungalow 5 (Oogachtend): Maarten Vande Wiele, de ongekroonde glamourkoning van de Nederlandstalige strip, levert één van de beste boeken van zijn carrière af. Voilà, daarmee is dat er alvast uit. Bungalow 5 is gebaseerd op een kortverhaal van Edith Wharton dat Vande Wiele volledig naar zijn hand gezet heeft. Na zijn vorige tweeluik, Zeep, dat volledig over the top was, een melodrama op suikerspinnen wolken, gaat hij nu volledig de andere kant op. Bungalow 5 heeft nog steeds een sprankelend decor, het Hollywood van de jaren vijftig, maar verder dan dat gaat de vergelijking met eerder werk niet. Vande Wiele houdt afstand en laat veel ruimte voor stilte en interpretatie. De paginalange sequensen van Hollywoodlocaties zonder ook maar één menselijk personage zijn bijvoorbeeld een meesterzet. De tekeningen, alles in potlood en grijswaarden, zijn sfeervol en gebalanceerd. Bungalow 5 is een crime noir drama zonder misdadigers waarin bijna iedereen schuldig is.
Elise en de nieuwe partizanen (Silvester): Dominique Grange is een Franstalige charmezangers. Tijdens de sociale onlusten en protesten van mei 1968 stortte ze zich vol overgave in de wereld van het politieke protest. Haar man is meesterlijk tekenaar Tardi. Need we say more? Dit boek volgt het levensverhaal van Dominique en voert ons langs, voor ons en wellicht zelfs voor vele Fransen, groteske voorbeelden van machtsuitbuiting en de donkere hoekjes van de geschiedenis van Frankrijk. Een relevant en schokkend boek dat nog weken in onze kop bleef rondspoken. Boek van de maand? Boek van de maand! Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
Saboteuses 1 – Naald (Silvester): WOII: The firm de beruchte spionagedienst die Churchill oprichtte om de Duitsers zoveel mogelijk te koeioneren nam ook vrouwen aan. Paulette slaagt er, ondanks haar jonge leeftijd en jeugdige impulsiviteit, in om een plekje in de dienst te veroveren. We volgen haar training, samen met andere vrouwen, waarbij scenarist Van Rijckeghem erin slaagt om personages van vlees en bloed neer te zetten. De tekeningen van Du Caju zijn van hoge kwaliteit, al vinden we de keuze voor een vrij zielloze computerinkleuring wel wat spijtig. Nadat Paulette gedropt wordt in Frankrijk stijgt de spanning pas echt, wanneer ze iets te onbezonnen handelt en het leven van tal van mensen op het spel zet. Wordt vervolgd!
Het venijn 4 – Hemelsblauw (Daedalus): Dit voorlaatste deel van de wraakwestern Het Venijn stelt niet teleur. Alle gekende ingrediënten zijn aanwezig: een ingewikkelde opzet met veel personages die toch in goede banen geleid wordt, kleurrijke en sfeervolle tekeningen, en een opwindende verhaallijn. Je moet wel even mee willen want het toeval zwaait de scepter in dit boek. Een aantal personages uit vorige albums loopt elkander wel heel erg makkelijk toevallig tegen het lijf. En Facebook bestond nog niet eens! Ook de afhandeling van het slachtoffer du jour zoekt de grenzen van de geloofwaardigheid op. Hoofdrolspeelster Emily neemt immers in elk album wraak op iemand die aanwezig was bij de moord op haar moeder en in deze aflevering tracht auteur Astier dat op wel heel originele wijze af te handelen. De vele onverwachte plottwists trekken dat gegeven echter compleet weer recht.
Meerminnen & Vikingen 4 – De onzichtbare dreiging (Daedalus): Dit vierde deel breit een einde aan de conceptreeks Meerminnen & Vikingen en slaagt er, niet geheel onverwacht, allerminst in om het gekwakkel van de vorige delen recht te trekken. Toen de makers van deze strip de titel bedachten, dansten ze wellicht de kamer rond in de overtuiging dat ze goud in handen hadden. Ze vergaten nadien wel om er een goed verhaal en geloofwaardige personages aan toe te voegen. Goed getekend is het allemaal wel, maar spreken van een gemiste kans zou een eufemisme van jewelste zijn.
De slang en de coyote (Le Lombard): Joe is een oude man die met een camper door iconische westernlandschappen trekt. We bevinden ons in de jaren zeventig en het getuigenbeschermingsprogramma voor misdadigers die zich plots tegen hun spitsbroeders keren staat nog in de kinderschoenen. Dat zijn meteen de aantrekkelijkste aspecten van deze strip. De sfeer en de historische materie maken van dit verhaal een vette kluif. Bovendien excelleert tekenaar Xavier in de weidse vistas die hij uit zijn mouw schudt. Denk Vance met minder detail en meer stylisme. Minpuntjes zijn de wel heel clichématige monologen en situaties, met als uitschieter een ontmoeting van de oude gangster met zijn dochter. Die vrouw wil niets meer met haar vader te maken hebben en werkt in een dierenwinkel. Wanneer er plots twee schurken opduiken stuift papa binnen en wordt de hele winkel kort en klein geslagen op extreem gewelddadige wijze. Er sneuvelen zelfs enkele dieren. De reactie van de dochter? Ze helpt vader koelbloedig om de schurken te ontvoeren en plots is het ook weer dikke mik tussen die twee. Mjah. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
In de schaduwen boek 2 (Dupuis): Het tweede en afsluitende gedeelte van In de schaduwen stelt niet teleur. Machtig in beeld gezette mystiek, mythische monsters en heel wat wapengekletter. De twee hoofdpersonages, de vervloekte prinses Islen en de in ongenade gevallen ridder Arzhur, zijn mooie riffs op de doorsnee sprookjesprinses en ridder. De clichés van de naïeve en wispelturige prinses en de knappe ridder die veel succes heeft bij de vrouwtjes worden in dit verhaal ingenieus verdraaid. Dit tweeluik is niet per se een kandidaat voor een award in Angoulême of zo, maar biedt wel een uurtje aangenaam leesvertier. Lees hier een andere, uitgebreide recensie.
De 5 rijken 5 – Het voorwerp van je haat (Daedalus): Deze reeks blijft één van onze favoriete politieke drama’s. Oké, het verhaal speelt zich af in een fantasy-setting, middeleeuws, met dieren in de hoofdrol, maar de linken met onze moderne tijd liggen er vingerdik op. Talloze plotlijnen kruisen elkaar maar in deze aflevering zoomt men vooral in op de verhouding tussen jonge studenten en de macht, tussen idealisme en de harde realiteit en tussen de onbezonnen jonge wil tot verandering en de onoverkomelijkheid van een geschiedenis die zich steeds herhaalt. Machtige strip.
Olympus Mons 6 – Einstein (Daedalus): Een dodelijk virus, een biowapen dat stamt uit een intergalactische oorlog tussen twee rassen van buitenaardse wezens, bedreigt de mensheid. Laat ons eerst zeggen wat we goed vinden aan deze strip: de rijkweidte. Het verhaal strekt zich uit van Mars tot de bodem van de aardse oceanen en van duizenden jaren geleden tot nu. Spijtig dat de tekeningen, karakterontwikkeling en dialogen met elkander wedijveren in het imiteren van een pot stijfsel die men weken geleden vergeten afsluiten is. Elke keer dat scenarist Bec met een goed idee op de proppen komt, verpest hij het door een personage de meest belachelijke clichés te laten verbeelden of uitkramen. Spijtig, want als men een goed scenarist en zwieriger tekenaar op deze ideeën had losgelaten zou dat vonken gegeven hebben.
Dune, de graphic novel Boek 2 – Muad’Dib (Silvester): Deel 1 van de verstripping van sciencefiction klassieker Dune kon ons bekoren, dit tweede deel laat echter, spijtig genoeg, wat steken vallen. Aan de setting en tekeningen zal dat niet liggen. Die zijn top, oogstrelend ende niet te versmaden. Wat ons echter heel hard stoorde is hoe de personages die niet op Dune geboren zijn, omgaan met de gebruiken en gewoontes van de autochtone bevolking. In een poging om deze levensstijlen zo speciaal en origineel mogelijk te maken, kiezen de scenaristen van het boek ervoor om de personages door de strip te laten zwalken als verwonderde, naïeve en soms zelfs gewoon domme prutsers. De innerlijke monologen staan bol van geëmmer en overpeinzingen over hoe zotjes de geplogenheden van een leven op Dune wel niet zijn en dat haalt de vaart en geloofwaardigheid uit het verhaal. We hopen op verbetering en wat meer actie in het volgende deel!
Scurry 1 & 2 (Silvester): In een postapocalyptische wereld tracht een kolonie huismuizen te overleven in een huis in een buitenwijk. De voedselvoorraden slinken zienderogen en er moet iets gebeuren. De stad straalt dreiging uit en het bos zit vol natuurlijke vijanden. Wix, een heldhaftige jonge muis, raakt tegen wil en dank betrokken in een avontuur waar een groot deel van het dierenrijk een rolletje in krijgt toebedeeld. Auteur Mac Smith maakt dankbaar gebruik van de karaktertrekken die wij mensen toewijzen aan dieren om zijn personages diepte te geven. Een rechttoe, rechtaan goed verhaal, dat toch iets braver is dan wat de cover blurb doet vermoeden. Misschien ligt dat aan de tekenstijl, die nogal liefelijk aandoet. Een origineel epos dat – nog een pluspunt – met het nog te verschijnen derde deel een afgerond verhaal zal vormen.
De autoreportages van Margot E1 – Modellen met stijl (Silvester): 1934, het autosalon van Parijs: De nieuwe Traction 22 wordt voorgesteld. Margot, zangeres, elegant, model, racepilote en nog een hele hoop meer, wordt ingehuurd om de wagen aan te prijzen. Mooie tekeningen in een klare lijnstijl, sterke vrouwen, flitsende wagens en gekonkelfoes achter de schermen maken het album af. Als dit jouw dingetje is en je suspension of disbelief wel tegen een stootje kan, is dit album iets voor jou.
De Spectaculairen 2 – De goddelijke minnares (Silvester): Het intelligent geschreven, humoristische avontuur, zoals we dat kennen van weleer, is een beetje in het verdomhoekje terechtgekomen. Gelukkig kregen we deze maand een nieuw album van De spectaculairen, één van de beste reeksen in het genre momenteel, in de handen geduwd. Een circusbende moet met behulp van een hele hoop gadgets, uitgevonden door een maffe professor, in het Parijs en Bretagne van begin twintigste eeuw een bekende operazangers beschermen tegen een geheimzinnige moordenaar. Een fantastische strip vol aandoenlijke sujetten, machtig goede slapstick en een plot die, ondanks de humor, echt wel spannend is. Dit tweede album maakt dat De spectaculairen deze maand een ereplaatsje op het podium van Kort van stof verdient.
Ik leef nog (Spectrum): Robert Saviano schreef twee boeken over de maffia (Gomorra en Zero zero zero) en moet daardoor, wegens tal van doodsbedreigingen, al een vijftiental jaren ondergedoken leven. Deze graphic novel is een persoonlijk verslag daarvan: autobiografisch en filosofisch. Het relaas van Saviano spookt al dagen in ons hoofd, maar niet helemaal om de redenen waarom hij dat zelf zou willen. Zijn lot is uiteraard hard en hij verdient alle lof voor zijn keuzes maar, en dit is moeilijk om te zeggen want Saviano haalt zelf aan dat er ook veel haters zijn die aan hem twijfelen, de man koketteert met zijn situatie. Hij lijkt trots op zijn eenzaamheid en lijkt te teren op weltschmerz en zijn eigen lijden. Dat maakt het boek niet minder interessant, integendeel. Wat wij lazen was het relaas van een man die naar strohalmen grijpt, die zo diep in de put zit dat hij het nodig heeft om van zichzelf een getormenteerde held te maken. Tekenaar Asaf Hanuka zet die pijn om in realistische tekeningen die hij opluistert met mooie grafische metaforen. Een boek dat indruk maakt.
Peter’s Zeurkalender 2023 (De Harmonie): Peter van Straaten: de grote mensenobservator met zwierige, doch krassende pen. Hoewel de man al enkele jaren geleden van ons is heengegaan, blijft uitgeverij De Harmonie ons elk jaar verblijden met een kalender vol cartoons van de man. Deze gouden editie (dat staat er elk jaar op) is al nummer 8 in de reeks en hoewel quasi elke grap een glimlach op onze lippen toverde, was er toch ook vaak een glimp van herkenning. De observaties van Van Straaten zijn scherp, maar vol mededogen, hilarisch en vaak ook ontroerend. Herkenning kan een feest zijn, maar als gast moet men ook weten wanneer je naar huis moet gaan. Deze scheurkalender is dus eerder een mooi cadeau voor iemand die nog geen fan is dan een geschenk voor de fan die alles of veel al heeft.
Suske en Wiske Junior 9 – Verboden te heksen (Standaard Uitgeverij): Kim Duchateau (scenario) en Charel Cambré (tekeningen) halen de voet geen seconde van het gaspedaal. Hoewel deze reeks met gags bedoeld is voor de allerjongsten zijn de grappen en tekeningen van zo’n kwaliteit dat ze zelfs voor ons stokouderen aangenaam zijn. Duchateau zorgt er voor om in elk album nieuwe elementen te introduceren en te verweven met herkenbare zaken of personages uit het rijke archief van Sus en Wis. In dit album maakten wij bijvoorbeeld kennis met Verwende Victor en stak de Zwarte Madam haar hoofd eens om de hoek. GARDAVOE als je dat niet smaken kan!
Fang 1 – Demonenjaagster (Silvester): Een antropomorfische moervos die, in een wereld die verdacht veel weg heeft van feodaal Japan, op demonen jaagt? Yes please! Niko Henrichon steelt de show met zijn krasserige, doch kleurrijke tekeningen vol actie. Voeg daaraan toe dat scenarist Joe Kelly weet hoe hij een plot moet voortstuwen, personages moet uitwerken en dat moet overgieten met een sausje van pure actie en een verrassende plottwist en je krijgt een quasi perfect half uurtje entertainment.
Jo Siffert (Silvester): Een biografie over de raceheld Jo Siffert. Er valt weinig te vertellen over deze strip. Als je interesse hebt in geschiedenis en/of racecircuits is dit boek een openbaring en best wel boeiend. Je moet er de minder kwalitatieve tekeningen, stijve dialogen en het feit dat Siffert haast als een perfecte god wordt weergegeven wel bijnemen. Enkel voor de liefhebbers!
Robbedoes en Kwabbernoot 56 – De dood van Robbedoes (Dupuis): Een splinternieuw team mag de avonturen van Robbedoes en entourage vormgeven. Het scenario van Abitan en Guerrive is solide, spannend en gekruid met de nodige humor maar speelt nogal extensief leentjebuur bij The Matrix en consorten. Tekenaar Schwartz is de ware attractie hier. Robbedoes is hem dan ook niet vreemd aangezien hij al drie albums van Robbedoes door… op zijn actief heeft staan. In dit album overtreft hij zichzelf echter met prachtige composities in een stijl die het ouderwetse van de atoomstijl paart aan actievolle platen vol zwierige lijnen.
F.C. De Kampioenen 121 – De prehistorische Kampioenen (Standaard uitgeverij): Dat de avonturen van de Kampioenen in de strips verdergaan qua absurditeiten dan de tv-reeks is al langer geweten. In dit album gooien de makers echter alle remmen los: aliens van de planeet Xaverius, die er allemaal uitzien als Xavier Waterslaeghers, raken verstrikt in een tijdslijn waarin de Kampioenen oermensen zijn. Net dankzij dit soort invullingen van het basisgegeven blijft deze reeks boeiend om te lezen voor het doelpubliek: kinderen en mensen gezegend met een heel jonge geest.
Urbanus 200 – Het laatste avontuur (Standaard uitgeverij): In dit jubileumalbum wordt de familie Urbanus gevierd door God en een resem nevenpersonages. God vergast Urbanus en co. op blikken in albums die pas heel ver in de toekomst zullen verschijnen. Een goeie invalshoek die vaak inventief wordt ingevuld. Niets is echter wat het lijkt en het einde van Urbanus lijkt onafwendbaar op hem af te komen. Urbanus zou Urbanus niet zijn moest er na dit laatste avontuur niet nog een album nr. 201, getiteld Het allerlaatste avontuur aangekondigd zijn, maar verder vinden we niets terug in de aankondigingsfolders van Uitgeverij Standaard. Zou dit dan toch het einde van onze favoriete grootgebroekte vuilbek zijn?
De Kiekeboes – Vier door derden (Standaard uitgeverij): Vier Kiekeboeverhalen door 1. Niet nu Laura, 2. Luc Morjeau, 3. Cambré en Legendre en 4. Bosschaert en Van Bael. Met zo’n stal aan rasauteurs kan het niet anders of dit is een vaardig getekend en entertainend album. Aan de kwaliteit hoeft u niet te twijfelen en fans van deze auteurs en/of Kiekeboe-adepten kunnen dit album blind aanschaffen. Alle verhalen zijn een leuke en unieke toevoeging aan het universum van De Kiekeboes, maar we hebben toch het meeste genoten van de verhalen waar de auteurs heel duidelijk hun eigen draai aan gegeven hebben, met Niet nu Laura op kop.
Hexeleintje 3 – Mijn fabelachtige familie (Diedeldus/Daedalus): Hexeleintje heeft haar draai gevonden op haar fantastische school waar ze omringd wordt door fabeldieren, maar dan duikt plots een mysterieus beest op dat enkel zij kan zien. Een meeslepend verhaal dat net genoeg drama heeft om pre-puberende dames mee te slepen, getekend in een aangenaam manga/Disney stijltje. Mooie cliffhanger ook!
Klaw 4 – Breuk (Diedeldus/Daedalus): De Dizhi zijn mensen die de krachten van één of meerder dieren van de Chinese dierenriem bezitten. Angelo is een jongeman die in de vorige drie albums in het diepe werd gegooid en plots de krachten van de tijger kreeg. In dit vierde deel zoekt hij z’n weg en leert hij wie hij kan vertrouwen en wie niet. De mythe van de Dizhi wordt verder uitgediept en voor de rest is er actie, actie, actie! Maar dan wel van het goede soort. Wervelend getekende balletten van geweld, af en toe onderbroken door het soort van epische gevoelens waar tieners een patent op hebben.
De Onderzoeken van Enola Holmes 4 – Het geheim van de waaier (Diedeldus/Daedalus): Het geheime zusje van Sherlock Holmes vat een nieuw onderzoek aan en komt in het vaarwater van haar beroemde broer. Een spannend raadsel, een actueel thema – namelijk gedwongen uithuwelijking – en prachtige, geschilderde tekeningen. Mooi ook dat de auteurs de ruimte kregen/namen om hun verhaal te laten ademen. Diedeldus is goed op weg om de autoriteit op het gebied van strips voor de jeugd te worden.
