De zomer gaat dit jaar weer niet stilletjes aan ons voorbij. Ook ditmaal worden hoge temperaturen bereikt. Voor alle vakantiegangers wellicht niet ongunstig, voor wie (nog) achter het bureau zit een beproeving. De Kort van stof is deze maand een tikje dunner dan gebruikelijk want juli is traditioneel gezien de maand van het reces, waarbij veel uitgevers voor een keer de pas inhouden. En toch… 15 titels die deze middag nog naast je badhanddoek kunnen liggen, voor als je tussen het zwemmen door graag nog wat geestelijke verrijking zoekt.
De Dikke Stok (Nijgh & Van Ditmar): Barbara Stok maakt al meer dan vijfentwintig jaar autobiografische strips. In een vuistdik boek zijn nu de beste daarvan verzameld. We hadden al strips van Stok gelezen (en goed bevonden), maar dit boek is toch wel heel andere koek. Omdat de verzamelde strips chronologisch lopen van haar adolescentie tot nu krijgt het geheel plots nog veel meer diepgang. Het boek leest alsof een vriendin jou de belangrijkste, grappigste en soms ook heerlijk onbetekenendste anekdotes uit haar leven vertelt. Het emotionele bereik van Stok is gigantisch, haar eerlijkheid ontwapenend. Stok tekent in een bedrieglijk eenvoudige stijl waarachter een bewonderenswaardige grip op het medium schuil gaat. Stok gebruikt elk facet van het stripmedium om haar boodschap en emoties over te brengen zonder dat dit opvalt. Meesterlijk!
De vier van Baker Street 8: De meesters van Limehouse (Daedalus): Drie straatkinderen en hun kat zijn de oren en oren van Sherlock Holmes in de achterbuurten van Londen. De eerste zeven delen van deze reeks vormden min of meer één lang verhaal en waren top. De reeks werd nu wellicht wegens succes, en terecht, verlengd. Dit achtste deel is een op zichzelf staand verhaal waarin we ons licht opsteken in de opiumhuizen aan het einde van de 19de eeuw. Het verhaal zit goed in elkaar, maar in vergelijking met het overkoepelende verhaal in de vorige albums komt dit deeltje toch wat magerder over. Laat ons hopen dat de auteurs zich in de komende delen opnieuw op een lang verhaal storten.
Dune – Huis Atreides 3 (Silvester): Hoe meer Dune, hoe beter! En zeker als het in de vorm is van de prachtig getekende hardcovers waar Silvester ons de laatste tijd mee verwent. Dit derde deel rondt de prequel trilogie over Leto Atreides af, maar laat ons nog met heel wat vragen zitten. Er vallen nog veel losse eindjes aan elkaar te knopen en te verklaren tussen het einde van dit boek en de hoofdreeks zelf. In die zin komen sommige scènes nogal overbodig over. Zo passeert er even het relaas van ene C’Tair, maar later zien we die beste man nooit meer terug. Het zal dus van de eventuele sequel op deze prequel afhangen of we de reeks helemaal geslaagd kunnen noemen.
Uur U 22 + 23 – De Laatste Musketier (Silvester): In deze nieuwe fictieve alternatieve historische setting krijgen we het verhaal voorgeschoteld van één van de vier musketiers op rust. D’Artagnan wordt voor een laatste keer ingeschakeld om de Franse Koning te beschermen. Die verschanst zich in Parijs, dat op het punt staat om ingenomen te worden door het Spaanse leger. De musketiers zijn uiteraard dankbare personages om over te strippen en het is een lust voor de lezer om D’Artagnan en de zijnen bezig te zien. De tekeningen zijn soms wat houterig, maar de vaart, en zelfs humor, die in het verhaal zitten maken heel wat goed.
Selenie (Silvester): Op aarde woedt een vreselijke oorlog en een deel van de mensheid verschanst zich in een fantastische koepelstad op de maan. De kolonie heeft al tientallen jaren niets meer gehoord van de moederplaneet, maar dan stort een geheimzinnig ruimtetuig neer… Selenie is meer sprookje dan sciencefiction. Op de maan verplaats je je bijvoorbeeld op gigantische zeepaardjes. In een prachtige naar klare lijn lonkende tekenstijl lazen we een dromerig afgerond verhaal met invloeden van Mélies en de Saint-Exupéry.
De wijsheid van mythes – Iason en het gulden vlies 3: In de macht van Medeia (Daedalus): Deze aflevering van de wijsheid van mythes moet het niet hebben van de intelligente dialogen of een veelgelaagde plot. In de plaats daarvan krijgen we actie, actie en nog eens actie! Iason moet nog drie proeven afleggen voor hij beslag kan leggen op het felbegeerde gulden vlies en nadien volgt ook nog de terugtocht naar huis, vol dreiging en gevaar natuurlijk. We hebben geen moment last gehad van het feit dat het verhaal hier flinterdun is, vooral ook niet omdat de tekeningen de snoeiharde actie machtig verbeelden. De diepgang en eruditie vonden we wel in het achtergronddossier.
Meccano – Poppy (De Harmonie): Hanco Kolk die na vijftien jaar een nieuwe Meccano strip uitbrengt is toch een beetje als David Bowie die na X aantal jaren kluizenaarschap plots met een nieuwe plaat kwam aanzetten. Meccano is een meesterwerk van de Nederlandse strip. In Poppy zit alles wat de vorige delen van Meccano zo goed maakt: over the top hilarische kritiek op de maatschappij, groteske personages die enorm worden uitvergroot maar tegelijkertijd ook op en top menselijk, klein en nietig blijven (lezen is geloven!) en expressieve tekeningen die van de pagina’s spatten. Het verhaal gaat in dit deel over de huurmoordenaar Poppy die met de tijd mee moet. Het stipt daarmee ook weer enkele pijnpunten van de moderne wereld aan. Kolk meette zich voor deze aflevering een stijl aan die minder abstract is dan we gewend zijn van vorige Meccano’s. Daarin leken personages soms uit één lange, krullerige en sierlijke lijn te bestaan. De nieuwe stijl is toegankelijker en de man tekent nog steeds weergaloos, maar de strip boet hiermee toch een pietsie van z’n unieke karakter in.
Legio Patria Nostria 1: De tamboer (Daedalus): Casimir, een straatjongen, raakt verwikkeld in allerhande duistere zaakjes. Uiteindelijk krijgt hij niet enkel de politie, maar ook nog eens een misdaadsyndicaat achter zich aan. De jonge knaap ontmoet een gewiekste oplichter die hem uiteindelijk overhaalt om dienst te nemen in het vreemdelingenlegioen. Van dat legioen, toch het interessantste gegeven van de opzet, zien we nog niet zoveel omdat in dit verhaal de voorgeschiedenis van Casimir wordt verteld. Dat gebeurt echter vlot, met genoeg hooks om de lezer nieuwsgierig te houden. De tekeningen zijn goed, zonder meer, maar ook niet van dien aard dat je omvergeblazen wordt. Als deze reeks verder gaat op dit elan kan ze best wel interessant worden.
Frenchman – Pawnee (Silvester): In dit tweeluik volgen we een Fransman die in deel 1 terechtkomt tussen de Indianen en trappers in het Wilde Westen en de tocht van zijn zus die in deel 2 op zoek gaat naar hem. Deze strips moeten het vooral hebben van de historische setting en de sfeervolle tekeningen. Auteur Patrick Prugne heeft duidelijk veel opzoekingswerk gedaan en kan een tekenpen hanteren, maar van dialogen en een spannende plotontwikkeling heeft hij niet zo heel veel kaas gegeten. Toch is dit zeker een aangename strip om een uurtje mee te verwijlen.
De Pin-Up van de B-24 – Integrale editie (Daedalus): Majoor Glen Baxter stortte in 1944, samen met zijn bemanning, in een bommenwerper neer in de Libische woestijn. Hij heeft daar echter geen enkele herinnering meer aan en gaat 15 jaar later op zoek naar wat er echt gebeurd is. Middels spannende flashbacks volgen we het verhaal van drie bemanningsleden en hun liefjes. De ontknoping is even emotioneel als onverwacht. Voeg daar nog eens de heerlijke inkleuring van Jack Manini en de goed gestoffeerde achtergronddossiers aan toe en je hebt een bescheiden topper.
Non-Retour (Silvester): 1962, Algerije wordt onafhankelijk van moederland Frankrijk. Dat gaat gepaard met heel wat onlusten en rellen. Een bont allegaartje aan personages bevindt zich aan boord van een repatriëringsvlucht. Het verhaal speelt zich quasi enkel af aan boord van het vliegtuig. In een waar chambre close mysterie worden de verledens van de personages opgedist terwijl de spanning aan boord te snijden is. Er bevindt zich immers een spion op de vlucht en die is niet de enige die voor heibel zal zorgen. Perfect gecomponeerde one-shot in de aantrekkelijke tekenstijl van Olivier Mangin. Lees hier een andere, uitgebreidere recensie.
War Machines 4: De ster van Koersk (Silvester): Dit vierde deel in een reeks one-shots over tanks is het beste tot nog toe. Vorige delen verloren zichzelf te gauw in het geven van té veel technische of historische details of het zwelgen in militaire clichés. Dit deel pakt het echter beter aan en vertrekt van de personages. Aleksandra, een soldate in het Russische leger tijdens WO II, droomt ervan om tanks te besturen. Vrouwelijke tankchauffeurs zijn echter allesbehalve bon ton bij onze rode kameraden. De strip volgt het relaas van Aleksandra, die met veel bloed, zweet en tranen opklimt in de rangen. Wie toch geilt op een overvloed aan motormechanica komt aan z’n trekken in het achtergronddossier, dat qua compleetheid z’n meerdere niet kent.
Sheridan Manor 1 – De poort naar Gehenna (Daedalus): Quebec, Canada, 1922, Daniel wordt na een ongeluk wakker op een gigantisch landgoed waar een vreemd sfeertje hangt. De eigenaar van het huis en zijn gigantische butler lijken verwikkeld in duistere zaken van het occulte type. Het verhaal is niet echt diepzinnig of ingewikkeld maar leest lekker snel weg. De Victoriaanse setting met gotische toetsen doet de rest. Adequaat tekenwerk dat hier en daar iets te gekunsteld aandoet en een cliffhanger die doet verlangen naar meer. Een leuk tussendoortje.
De onderzoeken van Machiavelli 1 – Het pad van het kwaad (Daedalus): Het is de laatste tijd de mode om een historisch figuur uit te kiezen en die in een verhaal, plot en setting te droppen die niets meer met hun ware levensloop en geschiedenis te maken heeft. Als dat op een even entertainende manier gedaan wordt als in deze strip hebben wij daar minder problemen mee. De ‘grondlegger van het moderne politieke denken’ host in deze strip rond als een soort van Umberto Eco-achtige Sherlock Holmes. De makers nemen zo geen loopje maar een heuse marathon met de waarheid, maar spannend is het wel. De tekeningen vallen op door de realistische expressies van de personages. Gelukkig werkt de inkleuring wat van de iets té gekunstelde fotorealistische afbeeldingen weg.
Renault – Vuile handen (Daedalus): Een biografische strip over het leven van Louis Renault. We kunnen hier vrij kort over zijn: de tekeningen zijn ondermaats, het verhaal en de teksten loodzwaar en we vermoeden dat er hier en daar heel zwaar gedramatiseerd werd. Als u interesse heeft in auto’s van Frans allooi dan zult u hier wellicht enig plezier aan beleven. Zo niet dan besteedt u beter uw tijd aan het kijken naar opdrogende verf. Dat zal ongetwijfeld amusanter zijn.
