Wie een beetje van Griekse mythes houdt, zal bekend zijn met de mythe van Persephone en Hades. Het verhaal van de onschuldige godendochter die door de god van de onderwereld naar zijn wereld meegetrokken wordt en daar zich ontpopt tot godin van de onderwereld, heeft al talloze adaptaties gekregen.
In de afgelopen jaren zijn daar meerdere stripadaptaties bijgekomen. De meest bekende hiervan is wellicht Lore Olympus, gemaakt door de Nieuw-Zeelandse Rachel Smythe. De strip kent zijn oorsprong op de Koreaanse webcomicsite Webtoon. De eerste episode verscheen op 4 maart 2018, werd al snel een hit en is nog steeds een van de meest gelezen strips op Webtoon. Ter illustratie – In november 2021 meldde The Beat dat de strip al zo’n 1,2 miljard keer bekeken was. Waarschijnlijk is dat niet heel vreemd. Met haar kleurrijke, schilderachtige tekenstijl en monochrome karakters valt Lore Olympus op tussen alle mangastijlen die op Webtoon te zien zijn.
Smythe steekt de mythe in een modern jasje: Hades lijkt eerder een overwerkte zakenman dan van koninklijke afkomst. Persephone daarentegen is het archetype van het overbeschermde plattelandsmeisje dat naar de grote stad vertrekt om een studie te volgen. Overal is moderne technologie te vinden, telefoons, auto’s, televisies, waardoor het verhaal misschien wat toegankelijker is dan als het zich in een historische setting zou hebben afgespeeld. Leuk detail is dat de mensenwereld wel historisch is, waardoor de moderne wereld van de goden in vergelijking bovennatuurlijk overkomt.
Heeft Smythe het verhaal dan ook gemoderniseerd? Tot op zekere hoogte, ja, maar ze heeft het vooral erg uitgebreid. De ontvoering van Persephone waar de mythe traditiegetrouw mee begint, vindt nog steeds plaats, maar de context is compleet veranderd. In de mythe krijgt Hades toestemming van Zeus om Persephone te ontvoeren. In Lore Olympus plaatsen Aphrodite en haar zoon Eros een gedrogeerde Persephone in de auto van Hades (die Aphrodite per ongeluk beledigde), om Hades er zo als een creep uit te laten zien. Hades en Persephone spreken elkaar pas de volgende dag voor het eerst, wanneer Persephone weer bij zinnen is.
Lore Olympus gaat verder als een verhaal gevuld met roddels, jaloezie, drama en kan misschien het beste vergeleken worden met een soap. Een hele goede, die niet wegdeinst voor moeilijke onderwerpen als seksueel misbruik en trauma’s, maar die op een bewonderenswaardige manier bespreekt. De rode draad door het verhaal blijft de bloeiende relatie tussen Hades en Persephone, maar vrijwel alle goden van het pantheon komen langs. Combineer deze gemoderniseerde wereld met de klassieke mythe, benadruk daarbij de romance tussen de twee hoofdkarakters en zo krijg je al gauw een strip die goed in de smaak valt bij tienermeiden en jonge vrouwen.
Dat succes verhaalt zich naar projecten buiten Webtoon: zo kondigde Netflix in 2020 een animatieserie aan en werd er in datzelfde jaar een gedrukte versie van de strip aangekondigd. En zo verscheen op 2 november 2021 het fysieke exemplaar van Lore Olympus in de boekwinkels. Tenminste, de boeken maakten een korte stop in de boekenwinkels voordat deze massaal werden ingekocht door gretige lezers. In december meldde The Beat dat de strip 44.000 keer over de toonbank was gegaan.
Indrukwekkend, maar er kan wel het een en ander gezegd worden over de gedrukte versie. Hoewel het verhaal precies hetzelfde is als de online versie, is er het een en ander aangepast in de transitie van beeldscherm naar papier. Waar aan gedacht moet worden is dat Lore Olympus een webtoon is, het stripformat wat bekend staat om zijn langgerekte pagina’s die fantastisch zijn voor mobiel gebruik, maar die een absolute nachtmerrie zijn om zonder aanpassingen te drukken. Het is daarom een logische stap om de panels van de webtoonpagina’s te herschikken zodat hier een drukwerkpagina van gemaakt kan worden.
In de praktijk lijken deze nieuwe lay-outs niet altijd doordacht. Sommige panels die oorspronkelijk groot opgeblazen waren en impact hadden, komen op papier over als opvulling. Andere panels die oorspronkelijk wat kleiner en subtieler waren, zijn overduidelijk opgeblazen. Als resultaat zijn deze panels onscherp en pixelig. Doordat de panels oorspronkelijk nogal lang gerekt zijn, blijft er op sommige pagina’s ongelooflijk veel witruimte over waardoor de illustraties wat verloren op de pagina’s staan.
De grootste tegenvaller zijn ongetwijfeld de kleuren. Lore Olympus staat bekend om haar spetterende kleurenpalet, maar op papier zijn deze erg inconsistent. De ene pagina zijn de kleuren te donker, terwijl ze op de andere te flets zijn. Ongetwijfeld is dit ook een neveneffect van het omzetten van digitale pagina’s naar gedrukte pagina’s. Iedereen heeft wel eens meegemaakt dat een print er op het scherm toch heel anders uitzag. Dat is omdat het computerscherm met een ander kleursysteem werkt dan de drukker, waardoor kleuren niet altijd een-op-een over te zetten zijn. Maar die inconsistentie in kleuren is een probleem dat je niet tegen zou moeten komen bij een professioneel uitgegeven boek. De uitgever van Lore Olympus, (Random House USA, onderdeel van Penguin Random House) is daarnaast ook niet bepaald een kleine speler. Deze aspecten van het boek komen dan ook erg slordig over.
Het zou daarnaast nog fijn zijn geweest als er wat extra’s aan het boek waren toegevoegd, bijvoorbeeld wat voorbereidende schetsen of wat inzicht in het werkproces van Smythe. Al was het alleen maar om het boek wat meer toegevoegde waarde te geven tegenover de digitale versie. Maar zoals het nu is, moet je zo’n € 20,00 neerleggen voor een slechte versie van een strip die je online gratis en in originele staat kan lezen.
Het mocht de verkoopcijfers van Lore Olympus niet tegenhouden, die afgelopen december op de eerste plaats van de New York Times Bestsellers List kwam. Op 5 juli 2022 komt het tweede deel uit. Hopelijk is wel dit de adaptatie die Lore Olympus verdient.
Rachel Smythe – Lore Olympus volume 1. Random House USA. 384 pag. hardcover. $ 26.99