Een jaar geleden begon de Canadese kwaliteitsuitgeverij Drawn & Quarterly met het uitgeven van de complete reeks stripverhalen rond de Japanse eenogige yokai-jongen Kitaro, getekend en geschreven door Shigeru Mizuki.
Sindsdien zijn er drie van zeven delen in pocketformaat verschenen en staat de vierde gepland voor oktober. Goed nieuws want hoewel Mizuki tot de grote mangaka worden gerekend vanwege zijn omvangrijke en historisch accurate series als Showa, Hitler en albums als Onwards to our noble deaths, zijn het in Japan vooral zijn Kitaro-strips die hem faam hebben gebracht. Het Japanse stadje Sakaiminato is een toeristische attractie van formaat vanwege de tientallen yokai uit de verhalen van Kitaro die er te zien zijn.
De verhalen van Kitaro gaan over yokai, de bovennatuurlijke wezens uit de Japanse mythologie en folklore, en hebben vaak een sterk moraliserend karakter. Kitaro is een jongetje met één oog dat is geboren uit twee geesten en door zijn vader, een losse oogbal, is grootgebracht onder de gewone mensen. Daardoor fungeert Kitaro vaak als een soort intermediair tussen deze en gene zijde.
Het eerste deel van de uitgave van D&Q heet The birth of Kitaro en daarin lezen we hoe de geschiedenis van Kitaro begon. Het prilste verhaal van Kitaro verschenen in 1960 en heette toen nog Hakaba no Kitaro (Kitaro from the Graveyard). Logisch, want daar wonen de geesten, maar Mizuki werd toch nadrukkelijk verzocht om die verwijzing aan te passen, omdat het te eng zou zijn. Sindsdien heet de serie GeGeGe no Kitaro, waarbij het eerste deel van de titel slaat op het spookachtige geluid dat een lachende geest maakt.
Sinds het eerste verhaal heeft Japan Kitaro in de armen gesloten. Er verschenen meer dan honderd strips, (teken)films, verschillende televisieseries en zelfs een musical. Kitaro is met zijn voortdurende strijd tussen gewone mensen en bovennatuurlijke wezens zo invloedrijk in de Japanse populaire cultuur, dat algemeen wordt aangenomen dat het als blauwdruk diende voor series als Pokémon en Naruto.
In latere verhalen, met name in deel 2 en 3 van de serie, gaat Kitaro de strijd aan met kwalijke yokai, die het de mensen moeilijk maken, zoals opperyokai Nurarihyon. In latere delen zal zijn grote tegenstrever Rat Man opduiken, een figuur die net als Kitaro ook een menselijke kant heeft.
Het mooie van de verhalen van Kitaro is de rol van de gewone stervelingen: zij willen graag goed zijn voor de yokai, omdat zij geloven dat die in verbinding staan met hun voorvaderen. Ze worden voortdurend op de proef gesteld en gaan bij Kitaro te rade.
Hoewel het lief en fantasierijk klinkt, heeft Mizuki heel nauwgezet werk verricht. Hij baseerde alle yokai op de Hyakki Yagyo, een eeuwenoude vertelling waarin honderd verschillende yokai hun opwachting maken, vertaald als de Night Parade of One Hundred Demons.
De wereld van de Japanse folklore is boeiend en toegankelijk voor wie het interesseert. De verhalen van Kitaro zijn een mooie opmaat naar de ontdekking van een heel nieuw universum. Wie Japan wil leren kennen kan niet om de yokai heen. Voor hen is Kitaro verplichte kost, net als voor liefhebbers van films als Spirited Away en Totoro.
