Call Me Iggy van Jorge Aguirre, geïllustreerd door Rafael Rosado, volgt Ignacio “Iggy” Garcia, een Colombiaans-Amerikaanse tiener uit Ohio die probeert zijn roots te verkennen. Hij ontdekt dat je soms een geest uit het verleden nodig hebt om je eigen identiteit onder ogen te zien.
Het verhaal speelt zich af tijdens de roerige Amerikaanse verkiezingen van 2016, toen de retoriek rondom immigratie en de Latino-gemeenschap bijzonder fel werd. De spanning van de politieke context sijpelt door in het dagelijks leven van Iggy en zijn vrienden. Vooral zijn relatie met Marisol, een klasgenote zonder papieren, legt de gevolgen van de dreigende beleidsveranderingen bloot.
Iggy’s ouders hebben zich volledig toegelegd op het Amerikaanse leven en lieten hun Colombiaanse roots grotendeels achter zich. Voor Iggy betekende dit dat hij nauwelijks iets van zijn achtergrond meekreeg, totdat hij – min of meer per ongeluk – de urn met de as van zijn grootvader breekt. De geest van Abuelito verschijnt en vanaf dat moment neemt het verhaal een magisch-realistische wending.
Abuelito, Iggy’s overleden grootvader, is een bron van advies, al is dat niet altijd even nuttig. Waar hij in de Colombiaanse cultuur wordt gezien als een wijze, oudere stem, blijkt hij in de Amerikaanse context nogal ouderwets en soms ronduit onhandig. Zijn advies over hoe je een meisje het beste kunt versieren blijkt niet meer zo bruikbaar in een hedendaagse high school. Dit leidt tot komische momenten, maar ook tot scènes die iets zeggen over de kloof tussen generaties en culturen.
Aguirre slaagt erin om dit magische element niet te zwaar te maken. Tegelijkertijd bieden de gesprekken met Abuelito een ingang voor Iggy om zijn wortels te verkennen. Ze gaan dieper in op de geschiedenis van de familie en de keuze van Iggy’s vader om Amerika als thuisbasis te kiezen. Hier komt de frustratie van Abuelito naar voren over het verlies van taal en cultuur, een herkenbaar thema voor veel migrantenfamilies.
Een van de sterke punten van Call Me Iggy is hoe het omgaat met het thema van culturele identiteit. Iggy is wat in de gemeenschap wel eens een “gringo latino” wordt genoemd – op papier Colombiaans, maar zonder de taal en culturele bagage die daarbij hoort. Hij is opgesloten in een tweestrijd: hij wil zich niet laten definiëren door zijn afkomst, maar voelt tegelijkertijd een groeiende nieuwsgierigheid naar zijn wortels. Dit komt sterk naar voren in zijn keuze om toch de Spaanse les te volgen, ondanks zijn voorkeur voor Frans.
Hier stuit hij op vooroordelen. Zijn klasgenoten gaan ervan uit dat hij een voorsprong heeft omdat zijn familie uit Colombia komt, terwijl hij zich juist onzeker voelt door zijn gebrek aan kennis. De band met Marisol biedt een ander perspectief. Zij worstelt met haar eigen situatie als undocumented immigrant, en de onzekerheid die daarbij komt kijken. Het contrast tussen hun verhalen – de bevoorrechte positie van Iggy versus de kwetsbaarheid van Marisol – maakt de politieke lading van het verhaal tastbaar.
Hoewel de setting van de 2016-verkiezingen een belangrijke rol speelt, houdt Aguirre het verhaal menselijk. De verkiezingen zijn niet het hoofdthema, maar vormen wel een constant aanwezige dreiging die de spanning opdrijft. Vooral in de scènes thuis, waar Iggy’s vader en broer een andere politieke mening blijken te hebben dan hijzelf, komt de verdeeldheid in het gezin en de samenleving naar voren.
Deze familiedynamiek laat zien hoe politieke discussies niet abstract blijven, maar direct invloed hebben op relaties binnen het gezin. De spanning tussen Iggy’s nieuwsgierigheid naar zijn Colombiaanse achtergrond en de pragmatische houding van zijn vader- die de Amerikaanse droom najaagt – vormt een centraal conflict. Dit zorgt voor enkele van de meest pakkende momenten, waarin Iggy moet balanceren tussen het respecteren van zijn ouders en het vinden van zijn eigen stem. Het thema is actueler dan ooit, ook nu staan we voor een Amerikaanse verkiezing waar veel van af gaat hangen en de discussies zijn alleen maar heviger geworden.
Rafael Rosado’s tekenstijl is kleurrijk en dynamisch, met een sterke nadruk op expressieve gezichtsuitdrukkingen die de emoties van de personages perfect vastleggen. De scènes waarin Abuelito’s geest Iggy begeleidt, zijn bijzonder sfeervol en spelen met kleur en transparantie om de grens tussen het leven en het bovennatuurlijke te vervagen.
De wisselende kleurtonen helpen om de sfeer van verschillende scènes te benadrukken, van de melancholische terugblikken naar het verleden tot de hectiek van Iggy’s dagelijks leven.
Call Me Iggy is een verhaal over verlies en herontdekking—van familie, van identiteit, en van de kracht die schuilt in het kennen van je wortels. Het nodigt de lezer uit om na te denken over hoe we ons verhouden tot onze geschiedenis en hoe die ons vormt. Dat gebeurt gelukkig lichtvoetig en zonder belerend te worden.
Jorge Aguirre & Rafael Rosado – Call Me Iggy. First Second. 256 pagina’s hardcover. €30,95.
