Centralia is een spookstad in de Amerikaanse staat Pennsylvania. De stad is onleefbaar geworden nadat er bij een ongeluk in 1962 brand ontstond in ondergrondse kolenaders. De grond in het mijnwerkersstadje werd allengs heter en er ontsnapte veel giftige dampen met zwavel en koolmonoxide uit de aarde. In 1983 besloot het Amerikaanse congres de bewoners uit te kopen. Bij de laatste telling in 2010 woonden er van de oorspronkelijke 1600 bewoners nog maar 10 in Centralia.
Het gegeven van de opwarmende, vergiftigde stad inspireerde de jonge Gentenaar Miel Vandepitte bij het maken van zijn debuutalbum Centralia. Het speelt zich af in een apocalyptische wereld waar de mensheid een bloederige oorlog uitvecht met neusapen. Een aantal mensen heeft zich teruggetrokken in de nederzetting Blitz, maar omdat zich daar steeds meer mensen vestigen die de oorlog moe zijn, dreigt een tekort aan alles. Vier avonturiers vertrekken naar het langzaam smeltende Centralia om daar een verborgen schat te vinden en zo de problemen in Blitz op te lossen. Ze moeten echter niet alleen de strijd aanbinden met neusapen, maar ook met de laatste overgebleven bewoners van Centralia die door de giftige dampen zijn gemuteerd in de meest bizarre wezens.
Vandepitte had duidelijk zin in zijn debuut. Geen simpel stripalbum van 46 pagina’s als vingeroefening, maar meteen een pil van dik 140 pagina’s. Pagina’s die hij met zorg en geduld en een heel dun pennetje heeft volgetekend. Zijn stadsgezichten ogen als het werk van een ervaren stripmaker. Zijn westernlandschappen vol steampunk-achtige elementen als vliegende machines eveneens.
Alleen de personages ogen nog wat houterig, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door Vandepittes fantasie: wezens met een kraan als hoofd, een soort kruising tussen gummiberen en mandragora’s en als hoogtepunt het zelfbevruchtende bloemenmannetje dat gedetailleerd voordoet hoe hij zichzelf voortplant. Centralia is van begin tot eind een lust voor het oog.
Het scenario verraadt dan weer wel dat Vandepitte nog ervaring mist. Verhaaltechnisch schokt en bonkt het verhaal hier en daar nog een beetje, met iets te weinig uitgewerkte verhaalontwikkelingen of te ongeloofwaardige wendingen. Het redden van een man die in een afgrond stort door er plaatjes later een lasso omheen te werpen, is zelfs in een fantasy-strip wat veel van het goede. Maar ondanks die enkele kritiekpuntjes weet Vandepitte een lekker avonturenverhaal op papier te zetten.
Als je dit kunt maken als debuut, dan belooft dat heel veel voor de toekomst. Centralia is al een verrassend leuk album. In de gaten houden, die Miel Vandepitte!
Miel Vandepitte – Centralia. Scratch Books. 144 pagina’s. hardcover. € 24,95
