Vanuit het niets verschijnen er videoberichten op het internet van een onherkenbaar figuur die zich Paperboy noemt – naar het masker van kranten dat hij draagt. Telkens kondigt hij zijn nieuwste misdaden aan, die er op gericht lijken te zijn om online pestkoppen, corrupte politici of gewetenloze bedrijven neer te halen. Een speciale politiegroep wordt opgericht om hem te stoppen.
Internetfaam is een grillig fenomeen. Het ene moment ben je een god, het volgende vergeten. De stemming kan bij het minste of geringste omslaan. Sommige mensen kunnen niets fout doen, anderen worden afgemaakt omdat ze één verkeerde tweet postten. Het is allemaal een doorn in het oog van luitenant Yoshino, een bikkelharde politievrouw die de cyberdivisie leidt. Ze heeft een hekel aan de onvolwassen, onverantwoordelijke online cultuur. Aan de andere kant staat haar tegenstander Paperboy, die juist handig gebruikmaakt van de zucht naar sensatie van zijn anonieme legioenen volgers. Is de ‘echte’ wereld nog wel opgewassen tegen de samenlevingen op YouTube of Japanse videosite NicoNico?
Deze manga schept een thrillersfeer om de blinde vernielzucht die het internet soms kenmerkt te onderzoeken – maar ook de krachten die ertegenin gaan. Yoshino’s haat voor piraten, relschoppers en Paperboy blijft onverklaard, maar zij lijkt tenminste nog rechtschapen van karakter. Erger is het gesteld met bijvoorbeeld de gluiperige politicus die Paperboys stunts aangrijpt om de internetvrijheid aan banden te willen leggen, wat hem uiteraard in het vizier van precies zijn zondebok brengt. Wat is uiteindelijk de motivatie van deze onbekende terrorist? En hoe gaat hij om met zijn schier eindeloze populariteit en macht die hij krijgt van zijn volgers? Als dit een clickbaitsite was zou hier nu staan: Het Antwoord Zal Je Schokken.
Uit alles blijkt dat mangaka Tetsuya Tsutsui scherp inzicht heeft in hoe online communities reageren en handelen. De anonieme reacties op Paperboy zijn overtuigend trollerig, maar er komt bijvoorbeeld ook gedetailleerde ASCII-art langs. Het is natuurlijk niet te voorkomen dat het zich hiermee ook sterk dateert, want niets is zo vluchtig als internetmemes en technologische hypes. Dat Prophecy opent met een ronkende zaak over die vermaledijde R4-kaartjes waarmee je illegaal games op de Nintendo (3)DS kunt spelen, tja, dat schreeuwt ‘2012’. Maar het deert niet. Het overkoepelende plot is nog steeds relevant, want de strijd over online anonimiteit en in hoeverre de overheid internetgebruikers in de gaten mag houden is nog altijd laaiende. Bovendien, als je deze driedelige manga stript van zijn cyberkleren, blijkt hij eigenlijk verrassend klassiek in elkaar te steken. Dit is in wezen een wraakverhaal, zo oud als een bepaalde Franse graaf van tweehonderd jaar geleden. Dat de uiteindelijke ontrafeling van Paperboys geheim weinig doet met het hele digitale gegeven is wat jammer, daar lag een kans om een mooie eindstatement te maken.
Deze recensie verscheen eerder in aangepaste vorm in Aniway
