Aan bijzondere invalshoeken geen gebrek in Thieves, het flink gehypte debuut van de Franse stripmaker Lucie Bryon. Thieves speelt op de middelbare school waar de opvallende Ella een oogje heeft op Madeleine, een nogal vreemde eend die zich doorgaans afzijdig houdt. Ella kan eindeloos over Madeleine dagdromen en dat doet ze dan ook volop. Ella’s bestie Leslie hoort het allemaal onbewogen aan. Dan gaan Leslie en Ella naar een feestje en zet Ella het op een zuipen. Ze wordt de volgende dag wakker met allerlei gestolen spullen in haar kamer. Waar komen die vandaan? Ella heeft geen idee.
Wat Ella ook niet weet is dat die spullen van Madeleine zijn, het feestje was nota bene bij haar thuis. Leslie is op de avond zo slim geweest om Madeleine te zeggen dat Ella naar huis is gegaan omdat ze zich niet lekker voelde. Madeleine, dat weten we dan ook, heeft een oogje op Ella en zoekt haar de volgende ochtend op. Probleempje, want Ella heeft nog al die gestolen spullen in huis. Hoe zou Madeleine daarop reageren?
Het is geen spoiler, want het boek heet Thieves, de flaptekst is er helder over en daarom: Madeleine blijkt een dwangmatige dief te zijn. Ze steelt voor de kick. Sterker nog, alle spullen die Ella heeft meegenomen waren niet eens van Madeleine. Dan bedenken ze een plan: ze gaan het jatgoed terugbrengen naar de rechtmatige eigenaar, stiekem en zonder dat iemand daarachter komt.
Het klinkt wat vreemd allemaal en misschien zelfs oninteressant, maar toch weet Bryon er een geweldig goed verhaal van te maken. Misschien niet direct, maar gaandeweg vallen de stukjes op hun plaats en worden met name de personages steeds sterker, liever en innemender. De twee meisjes overwinnen hun angsten, voor elkaar en voor de wereld om hen heen – en dat is mooi om te lezen.
Want ja, het moge duidelijk zijn: dit is een queer strip. Ella en Madeleine zijn twee meisjes. En eerlijk gezegd is dat helemaal niet zo belangrijk voor het verhaal. Bryon maakt er bijvoorbeeld nergens een punt van. Alles is gewoon, normaal, zoals het is, en dat is eigenlijk met mooiste van Thieves. Te vaak wordt er in een queer strip nog wat plek ingeruimd voor een afwijzend familielid, een moeilijke oma of een pesterige bully, om ook dat dingetje nog even aan te stippen. Soms dik in orde, maar vaak ook er aan de haren bijgesleept. Het is een zegen dat Thieves gewoon een goede strip is over twee interessante en ingewikkelde personages, die je gaandeweg in je hart sluit. De vrolijke kop van Ella, met haar immense oren, en het mysterieuze gezicht van Madeleine dat wordt gevormd door haar bril: het is even wennen, maar dan val je ervoor.
Bryon tekent in een heel toegankelijke euro-shojo-mangastijl (shojo = meisje, jonge vrouw). Dat zal de reden zijn dat Thieves het zo goed doet: dit spreekt jongeren aan, zoals oude stripmensen dan zeggen. Er wordt veel gepraat, veel getwijfeld en veel over gevoel nagedacht, en ook nog eens op een mooie manier. Geen van de personages is dwingend of kortaf. Ze gunnen elkaar alle ruimte om zich te ontwikkelen, Ella en Madeleine voorop. En dat beklijft. De pagina’s zijn rustig opgebouwd, en met een enkele steunkleur bijna rustgevend.
Thieves is wat onderwerp betreft een vreemd verhaal. Jatten en terugbrengen is een beetje onhandig misschien, maar wie verder kijkt ziet in het plot een vehikel om de jongeren te laten spreken en denken. Daarin slaagt Bryon voluit. En daarbij weet ze er ook nog een heel mooi, inlevend verhaal van te maken voor stripliefhebbers die hun horizon willen verleggen. Thieves is een strip die terecht de handen op elkaar krijgt.
Lucie Bryon – Thieves. Nobrow. 208 pagina’s. $ 20,99
