Artikelen

Neder-Amerikaan Charles Guthrie debuteert na zijn vijftigste alsnog met hilarische verhalenbundel

Op een beetgare eergisteren is zonder twijfel de meest absurde boektitel van de laatste jaren. En dat is de inhoud van deze bundel korte humorstrips van Charles Guthrie al net zo goed. Bij elk gedachtekronkel die uit zijn tekenpen vloeit, wordt de lezer op het verkeerde been gezet. Van een man met een gesmolten kin die met zijn kwaal het personeel van een stropdassenfabriek aansteekt tot een moorddadige dweil, in de wereld van Guthrie val je van de ene bizarre situatie in de andere.

Charles Guthrie werd geboren in 1971 in een klein dorpje in Pennsylvania en kwam in 1991 naar Nederland voor de liefde. Hoewel hij al zijn hele leven tekende, werd hier zijn interesse in strips pas écht aangewakkerd, vertelt hij.

Charles Guthrie: Op een beetgare eergisteren“In het dorpje waar ik vandaan kwam, kon je alleen Marvel en DC-comics krijgen in de lokale winkel. Tijdens Franse les heb ik wel eens een Asterix gezien, maar verder bestond de stripwereld die ik kende vooral uit superheldencomics. Toen ik hier in Nederland kwam, zag ik hier heel andere strips. Klare lijn, strips met veel aandacht voor de achtergronden, ik vond het geweldig. Hier had je vanalles, er waren zelfs strips in de bibliotheek! Die waren er in mijn thuisdorp niet. Misschien dat ze daar inmiddels wel wat graphic novels hebben, maar ik ben er al lang niet meer geweest. Hoe dan ook leerde ik hier pas echt wat er op stripgebied te krijgen was. En ik kwam in aanraking met small press. Ik ging werken voor blaadjes als Incognito en Mudhoen. En later voor Zone 5300, dat nu samen met uitgeverij Sherpa dit album heeft uitgebracht.”

Charles Guthrie: Op een beetgare eergisterenGrappig, alles in Op een beetgare eergisteren ademt de sfeer van oude, Amerikaanse horror- en satirestrips die werden uitgegeven door EC, Entertaining Comics. Maar daar ben je dus niet mee opgegroeid?

“Nee, wel met het blad MAD. Toen ik jong was in jaren ‘70 en ‘80 kon je die oude EC-strips nergens krijgen, althans niet waar ik woonde. Ze zijn later heruitgegeven in vaak mooie bundelingen. Die heruitgaven zag ik pas liggen toen ik hier in Nederland woonde en een stripwinkel binnenliep. Ik vond ze meteen ge-weld-ig. De laatste jaren lees ik veel van die heruitgaven van oude strips van vóór de Comics Code uit 1954 waarna er veel niet meer mocht. Het werk van Jerry Iger, oude horrorstrips, ik vind het allemaal heel leuk.” 

Je tekenwerk verraadt ook invloeden van hedendaagse stripmakers als Daniel Clowes.

“Ik heb een paar van zijn boeken, maar ik lees vooral oudere strips. Al vind ik Clowes’ werk heel leuk. Hij is zeker een inspiratie, maar meer inspiratie dan invloed denk ik. Want ik kan niet zo goed tekenen als hij. Ik zou in mijn werk wel meer met zwarte vlakken willen werken, zoals Clowes dat kan of Charles Burns. Maar mij lukt dat niet.”

Charles Guthrie: Op een beetgare eergisterenVoelt het niet raar om pas op je 51ste te debuteren met een album?

“Het was in elk geval niet de bedoeling. Ik maak al tien jaar de strip Mikkie en Samira voor Meiden Magazine, maar daar zijn nooit albumplannen voor gemaakt. Ik maak dan ook vooral korte verhaaltjes en veel losse cartoons. Dat leent zich niet zo makkelijk voor een bundeling. Ik teken ook al lang voor het tijdschrift Schokkend Nieuws, maar ook dat werk leent zich niet zo goed voor een bundel. Toen ik werd benaderd met het voorstel om een album te maken, ging ik eens door mijn werk en ik vond 32 pagina’s waarvan ik dacht dat die wél in een bundel zouden passen. Veel ouder werk is niet meer representatief voor wat ik nu maak en dat wilde ik niet gebruiken. Ik heb wél een paar dingen gebruikt die ik al in een eigen uitgave Sukkels had opgenomen. Maar dat leek me niet zo erg. Van de vijftig exemplaren die ik daarvan heb laten maken, zijn er maar twintig verkocht.”

Charles Guthrie: Op een beetgare eergisterenKun je leven van je tekenwerk?

“Nou, laat ik zeggen dat ik blij ben dat mijn vrouw ook werkt. Sinds 2005 verdien ik mijn geld als illustrator en tekenaar, daarvoor werkte ik bij een groenteboer en in de horeca.”

Ben je in al die jaren nooit ontmoedigd omdat je strips amper werden opgepikt?

“Twintig jaar terug misschien even, maar de laatste jaren niet meer hoor. Als ik andere dingen zou tekenen, toegankelijker dingen, zou ik wellicht eerder aan de bak komen. Maar ik vind dít leuk. Ik wil maken wat ik wil. Natuurlijk is het heel leuk als mensen zeggen dat ze moeten lachen om mijn strips. Dat is echt aanmoedigend. Maar dat het niet betaalt, is jammer, meer niet. Al besef ik ook dat ik dat kan zeggen omdat we er thuis niet afhankelijk van zijn en mijn vrouw en ik allebei werken.”

Charles Guthrie: Op een beetgare eergisterenEn wat is het dat je graag maakt?

“Verhaaltjes over mensen die niet succesvol zijn en een beetje raar. Ik vind het grappig als dingen niet kloppen, dat er dingen gebeuren in je hoofd als je mijn tekeningen ziet. En dat is meteen ook makkelijker om te tekenen. Als ik heel realistisch teken, oogt mijn werk al snel te stijf. Maar met al die mannetjes met of te kleine hoofden, of juist buitenproportionele andere lichaamsdelen, krijgt een tekening al snel meer schwung.”

Je verhalen lezen soms alsof je er op los improviseert, klopt dat?

“Soms wel, soms niet. Van een paar verhalen in Op een beetgare eergisteren heb ik de scenario’s eerst keurig uitgewerkt op papier voor ik ze begon te tekenen. Maar vaker vind ik het leuk om eerst een rare tekening te maken zonder tekst en de dingen dan maar te laten gebeuren. Dan valt je ineens iets te binnen en zo ontrolt zich een absurde sketch. Soms ligt een verhaal daardoor ook weken stil en krijg ik plots een inval over hoe het verder kan. Ik vind het leuk om alle mogelijkheden open te laten als ik begin aan een pagina, en dan maar zien.”

Charles Guthrie: Op een beetgare eergisterenZou je nooit eens een langer verhaal willen maken?

“Dat zie ik mezelf niet doen. Ook omdat ik altijd met meerdere dingen tegelijk bezig ben en ik mezelf niet de tijd gun me helemaal op één project te storten. Acht pagina’s is al lang voor mij. Ik vind het uitwerken van een idee leuk, maar wil daarna dat idee niet verder uitmelken. Als ik bij het uitwerken een nieuw idee krijg, maak ik daar liever een nieuw verhaaltje van. Ik heb genoeg aan een paar plaatjes of een paar pagina’s om te vertellen wat ik wil.”

Hoe lang moeten we wachten op je volgende album?

“Ik weet het niet. Het maken van strips vind ik het leukste wat er is, maar veel opdrachten heb ik niet. Ik ben nu nu bezig met mijn strip voor Meiden Magazine, maar veel andere opdrachtgevers heb ik niet. Ja, voor een plaatselijke band maak ik een poster. De afgelopen paar jaar heb ik veel losse, stripachtige tekeningen gemaakt, wel vierhonderd of zo. Ik denk erover die van een tekst te voorzien en te bundelen. Maar ik doe het toch allemaal vooral voor mijn eigen plezier.”

Charles Guthrie – Op een beetgare eergisteren. Sherpa/Zone 5300. 56 pagina’s. harde kaft. € 19,95