De kern van Belleville story is onverbiddelijk. Het verhaal speelt zich af in één nacht in de criminele onderwereld van Belleville, het multiculturele arrondissement in Parijs. Hoofdpersoon Freddy is een kleine handlanger in de marge, die ’s nachts denkt een lading gejatte televisies af te leveren. Hij treft echter geen elektronica maar een groep Chinese vluchtelingen aan in laadruim. Tegelijkertijd arriveert er op luchthaven Roissy een Chinese man, op zoek naar een verdwenen jonge vrouw. Freddy werkt zichzelf in de nesten en om zijn hachje te redden krijgt hij de opdracht om die man “Zhu” te liquideren. Dit brengt hem in een gewelddadig web van onderwereld, schuld, vluchtelingenhandel, en morele twijfel. Het wordt een lange nacht.
Die structuur van een enkele nacht, in plaats van een uitgesponnen drama, maakt het verhaal intens en beklemmend. Er is nauwelijks ontsnapping aan voor Freddy en voor de lezer. De tekeningen van Perriot, die eerder indruk maakte met Negalyod, zijn het hart van de beklemming. Zijn lijnvoering is nerveus, jittery zelfs. Perspectieven worden geforceerd en figuren lijken te bewegen voordat je ze bewust registreert. De achtergronden schemeren vaak in half‑licht en het contrast doet denken aan klassieke noir‑fotografie of expressionistische cinema. De verstikkende stad, de schemerige stegen en de getekende schaduwen dragen bij aan de illusie dat je ondergedompeld bent in een wereld waarin menselijkheid nauwelijks overleeft. Als lezer word je gedwongen de duisternis te voelen.
Belleville story gaat geweldig om met moraliteit. Freddy is geen held, hij is een schurk in kleine kring. Zijn slachtoffers zijn vluchtelingen, verdwaalden, slachtoffers van uitbuiting. Echter, naarmate de nacht vordert vervagen de contouren tussen jagers en prooien. Schrijver Malherbe bouwt personages als beladen individuen met hun eigen belangen. Zhu, de “vreemde buitenlander”, is niet louter een plotdevice, maar een mens. Toch was het niet gek geweest hem wat meer verdieping te geven. Hij blijft lang een enigma, wat wel werkt voor het verhaal, maar een wat onbevredigd gevoel nalaat. Wat drijft deze rare knakker in hemelsnaam en waarom haalt hij zulke rare fratsen uit?
We worden getrakteerd op goed gevonden motieven, zoals draaiende lepels (lees zelf maar) en een Eiffeltoren die opeens prijsgeeft dat dit verhaal zich niet in het heden maar in de (nabije) toekomst afspeelt. Het scenario legt niet alles keurig stap voor stap uit, maar laat je brein kraken over rare zaken die later in het verhaal pas duidelijk worden.
Het boek is gebaseerd op de gelijknamige en bekroonde (tele)film uit 2010, eveneens van Malherbe. Een overgang van film naar strip is niet eenvoudig. De stripversie kan niet leunen op bewegend beeld of geluid en moet de spanning en atmosfeer enkel via plaatjes en montage creëren. Dat lukt glansrijk. Dankzij de kracht van Perriot’s stijl en de kille efficiëntie van het scenario wordt de noir‑sfeer zelfs versterkt. De stripvorm dwingt tot vertraging. Je blijft hangen op kaders, je voelt het gewicht van schaduwen en de stilte tussen geluiden. Dat werkt soms intenser dan in film, waar beeld & beweging samen de spanning kunstmatig opdrijven.
Belleville story legt vanaf de eerste pagina een knots van een spanningsboog neer en houdt tot het eind hoog. De beelden zijn direct en trefzeker, het tempo is gecontroleerd en de toon blijft consequent rauw. Het resultaat is een overtuigend en meesterlijk boek.
Arnaud Malherbe & Vincent Perriot – Belleville story. Lauwert. 164 pagina’s. hardcover. €34,95.
