De grootste filmfranchise ooit is geschreven en gefilmd onder barre omstandigheden. In een perfecte storm van alles wat mis kan gaan, is het een wonder dat Star Wars het licht zag. Dit is, kort samengevat, de uitgangspositie van Lucas’ Wars, de graphic novel over het leven van de man die een nieuw universum creëerde waar we bijna vijftig jaar later nog steeds geen genoeg van krijgen: George Lucas.
In een schitterende uitgave wordt in 200 pagina’s tot in de kleinste details uitgelegd hoe het uiteindelijk zo ver heeft kunnen komen. De jonge George Lucas was een lapzwans en had een levendige fantasie. We volgen (kort) hoe hij opgroeide als een jongen die weinig van school en autoriteiten moest hebben. George keek naar Flash Gordon en las stripboeken, totdat hij het licht zag en in aanraking kwam met film maken. 
Hij schrijft zich in bij de universiteit, wordt enthousiaster, maakt zijn eerste productie en wordt vrienden met Steven Spielberg. Dit alles speelt zich af in een pagina of tien. Vanaf dat moment draait alles nog maar om dat ene moment: het bedenken en uitbrengen van Star Wars.
Er zijn honderden boeken en documentaires over deze periode gemaakt. Over hoe Lucas worstelde met de filmstudio’s en het met een steeds krapper budget moest doen. Over zijn uitgesproken voorkeur voor onbekende acteurs en hoe dit leidde tot de screentest van ‘klusjesman’ Harrison Ford. Uiteraard ook over hoe hij zijn eigen special effects studio begon, simpelweg omdat niemand anders kon maken wat hij voor ogen had. 
Lucas’ Wars dient al deze verhalen in hapklare brokken op, om uiteindelijk te belanden bij de glorieuze successen. Niets nieuws onder de zon en vanzelfsprekend is de spanningsboog in dit verhaal vergelijkbaar met die van de Titanic.
Daar is het allemaal dan ook niet om te doen. Scenarist Laurent Hopman is er vooral in geslaagd om de schijnbaar oneindige lading filmfeitjes (wist u dat C3PO en R2D2 elkaar niet uit konden staan?) aan elkaar te breien tot een vermakelijk verhaal. De ruzies met de filmstudio’s waren bijvoorbeeld complex, maar worden begrijpelijk uitgelegd. Door soms op een voorval in te zoomen en dit wat verder uit te leggen, voorkomt Hopman dat het verhaal een saaie opsomming wordt. Zo is het idee om Alex Guinness (Obi Wan Kenobi) al halverwege de film dood te laten gaan een fantastische twist, maar niet bepaald eentje waar de gelauwerde acteur blij van werd. 
Die was in zijn eer gekrenkt en wilde het liefste direct opstappen. Het rustig uitleggen van deze wrijving – en de halsstarrige overtuiging van Lucas om zijn visie te volgen – maakt het verhaal afwisselend en realistisch.
De tekeningen van Renaud Roche zijn passend en dienen het verhaal. Het is knap hoe hij de overbekende gezichten van de hoofdrolspelers met ogenschijnlijk simpele tekeningen weet te vatten. Door te kiezen voor zwart-wit als basis, ontstaat er ruimte om op selectieve momenten met harde kleuren een accent te zetten. Steeds wanneer er iets belangrijks gebeurt in George Lucas leven, wordt dit benadrukt met kleur. Zijn eerste handdruk met Spielberg, de ontmoeting met zijn latere vrouw, het visitekaartje van Alan Judd (van 20th Century Fox), het blinkende harnas van C3PO bij de eerste opnames en natuurlijk de introductie met het pak van Darth Vader: allemaal bouwstenen die leidden tot zijn meesterwerk. 
Dit kleurgebruik is een slimme vondst die er voor zorgt dat je als lezer een gids hebt en weet waar je extra op moet letten.
Dit alles neemt niet weg dat Lucas’ Wars nog steeds vooral voor de fans is. Er is veel te genieten voor diegenen die de achtergronden al kennen. Zoals zo vaak het geval is bij dergelijke biografieën, is er weinig tot geen kritiek op de man zelf. Uiteindelijk lijkt alles in de sterren geschreven te hebben gestaan en kan Lucas niets verkeerd doen. Alles leidt tot zijn ultieme gelijk, terwijl er wel degelijk (terechte) geluiden van kritiek waren die onbesproken blijven. Lucas’ Wars is een onomstreden lofzang voor de ware fans.
Renaud Roche & Laurent Hopman – Lucas’ Wars. Standaard Uitgeverij. 208 pagina’s, hardcover. € 29,99.
