Wie ooit in Zuid-Italië op een station of een vliegveld heeft gestaan, herkent meteen de sfeer uit de openingsscène van Senso, de prachtige graphic novel van de Franse stripmaker Alfred. Germano, de introverte hoofdpersoon van het verhaal, is verzeild geraakt in een heksenketel: krioelende reizigers met immense vertraging, geschreeuw, duwen, trekken en een drukkende hitte. Na een poosje is iedereen vertrokken en is het weer stil. Germano is nagenoeg alleen, er is niemand die hem oppikt. Raar, want hij was uitgenodigd voor de vernissage van een expositie. Hij wacht tevergeefs, probeert het nog eens in een telefooncel. Het wil allemaal niet vlotten en Germano gaat dan maar te voet naar het hotel. Tijdens die voettocht zien we uit wat voor hout deze kerel is gesneden: een beetje onhandig, wereldvreemd en niet werkelijk op de hoogte.
Dat hotel is overigens niet mis. Germano heeft alleen de reservering niet goed afgerond, waardoor er helemaal geen kamer voor hem is. Hij is niet van de moderniteiten, zelfs geen mobiele telefoon, dus hij kan geen enkele bevestiging overleggen. Alles was toch voor hem geregeld, dacht hij? En tot overmaat van ramp is het hotel ook nog eens helemaal vol, vanwege een bruiloft.
De lamlendigheid van Germano verandert als hij Elena tegenkomt. Zij is een van de bruiloftsgasten, nota bene de ex van de bruidegom. Heel veel zin heeft zij niet in die hele toestand, dus zoekt ze Germano ‘s avonds nog eens op. Zie hier de ingrediënten voor een vriendelijke komedie, met een beetje romantiek, een beetje avontuur en veel kleine gesprekjes. Het is vooral de zalige small talk voor gevorderden die deze graphic novel interessant maakt. 
Twee volwassenen die elkaar niet kennen in een omgeving die uitnodigt tot gekke beslissingen, drieste plannen en mooie momenten.
Alfred heeft met Senso iets bijzonders gedaan. Geen groots verhaal, geen enorme ontwikkelingen, maar een verslag van een ontmoeting van twee tegenpolen die een avond met elkaar zijn. De terughoudende Germano, die veel vooral niet wil en tobberig is, en de excentrieke Elena, die juist overal het spannende van in ziet. Uit alle macht probeert ze haar veel jongere geest op de ouwelijke Germano te projecteren. Ze zegt: “Vanavond liegen we onszelf voor. Morgen zien we wel, want het is mooi wat nu gebeurt.” Germano kan alleen maar meegaan, het is duidelijk niet zijn speelveld.
Alfred werkt dit gegeven rustig uit. Zelfs op de uitbundige momenten gaat het niet snel: juist dan kiest hij voor paginagrote kijkplaten waarin even niets wordt gezegd. Hij legt de lezer op die manier over het personage van Germano heen: met dezelfde onwetendheid kijken wij naar de omgeving, naar wat ons overkomt. En verdorie, dan wordt het toch ineens meeslepender dan we dachten. Sommige gesprekken blijven terloops en daarmee nietszeggend, en wat er straks te gebeuren staat ligt besloten in de vriendelijke glimlach van de twee in de volgende ochtend. Het verhaal sluit zoals het begon: met een hele geschiedenis die eraan vooraf ging en veel in het verschiet.
Alfred – Senso. Lauwert Uitgeverij. 160 pagina’s hardcover. € 33,50.
