Yvonne Leenders wordt oud. Ze is de tachtig gepasseerd en het huis wordt te groot voor haar. Haar man is overleden en ze moet ook afscheid nemen van haar hond Boef. Ze trekt naar een tehuis, Mimosa, waar ze maar moeilijk kan wennen.
Dit is de situatie in de strip Kopje onder van Victor L. Pinel, op scenario van Séverine Vidal. Misschien is Yvonne zich er niet eens bewust van dat ze kopje onder dreigt te gaan. Pas als ze een liefhebbende medebewoner treft, zegt ze dat hij haar boven water heeft gehaald. Ze keert als het ware terug in een gemeenschap en daar gedijt ze goed, al is niet alles gemakkelijk.
De setting is niet bijzonder verrassend. We kennen die uit de strip Rimpels van Paco Roca en in de literatuur zijn er de boeken over Hendrik Groen en De laatkomer van Dimitri Verhulst. Over liefde op latere leeftijd tekende Aimée de Jongh Bloesems in de herfst, op een scenario van Zidrou. De tekenstijl van Victor L. Pinel doet trouwens opvallend veel denken aan die van De Jongh.
Het verhaal biedt zo’n beetje wat je kunt verwachten: in de nieuwe omgeving zijn er mensen die er met elkaar wat van proberen te maken en er zijn mensen die de regeltjes strak hanteren. Yvonne en haar vriendengroep zijn tegendraads, op een goedmoedige manier. Daardoor worden ze sympathiek. Toch zijn een aantal karakters te weinig uitgediept. Daardoor blijven veel scènes steken in eenduidigheid.
Nergens zoekt het verhaal de grenzen op, nooit moet de lezer rechtop gaan zitten. Er wordt wel kritiek geleverd: de ouderen worden soms als kinderen behandeld. Maar nergens wordt de kritiek bijtend. Tragisch wordt het verhaal maar heel af en toe: als Yvonne afscheid moet nemen van haar hond of als haar kleinzoon op bezoek zou komen, maar meldt dat hij verhinderd is.
Het scenario van Séverine Vidal is te veilig, te voorspelbaar. Het vraagt te weinig van de lezer. Dat wil niet zeggen dat Kopje onder een vervelend verhaal is. Het leest best goed, maar de lezer wordt nooit tegen de haren in gestreken. Veel personages deugen en de lezer die zich met hen moet identificeren deugt dus ook. Dat is naar mijn smaak een veel te aangename positie.
Er komen verschillende aspecten van het leven in het tehuis langs. De personages gaan wel voor je leven en het is ook allemaal kundig verteld, maar het had scherper gekund, met meer dwarsheid dan een paar ouderen die een beetje hun eigen gang gaan.
Op de tekeningen van Pinel valt niets aan te merken. Goed getekend, goed ingekleurd. De vriendelijke houding tegenover de omgeving spreekt uit het verhaal en die vinden we ook terug in de tekeningen. Dat is met elkaar in overeenstemming. Kopje onder is een aardige strip, technisch goed, maar te goedmoedig, te Hendrik Groen, te weinig eigenzinnig.
Victor L. Pinel & Séverine Vidal – Kopje onder. Silvester Strips. 80 pagina’s hardcover. € 24,95.
