Pierre-Henry Gomont is een van die vele Franse stripmakers wiens werk nooit is vertaald in het Nederlands en waarvan je je afvraagt: waarom eigenlijk niet? Hij sleepte al meerdere prijzen in de wacht voor zijn albums, zijn tekenwerk is krachtig en de verhalen die hij verbeeldt hebben meer diepgang dan het merendeel van de albums die wél op de Vlaamse en Nederlandse markt worden uitgebracht.
Maar uitgevers hebben het moeilijk met het introduceren van onbekende auteurs. De markt voor liefhebbers is klein, het aanbod van nieuwe titels is desalniettemin groot, terwijl veel boekhandelaren selectief zijn met het inkopen van beeldverhalen en een groot deel van het stripkopend publiek conservatief is en vooral series of auteurs koopt die het al kent. Ga er maar aanstaan om daar een breekijzer tussen te zetten.
Ook uitgeverij Sherpa worstelt met dat probleem. Het koos ervoor Gomonts Malaterre uit 2018 te vertalen. Maar met de huidige papierprijzen is het uitbrengen van een dik album waarvan de ervaring leert dat er slechts een beperkte oplage van zal worden verkocht, een dure gok. Alleen al om uit de kosten te komen, kost zo’n boek dan al snel vijftig euro of meer, wat het alleen maar lastiger maakt om kopers te verleiden het eens te proberen. Want ja, iedereen voelt de inflatie hard in zijn of haar portemonnee.
Sherpa koos ervoor om Malaterre daarom in twee delen uit te brengen, zodat de aanschafdrempel voor het boek van deze voor velen nog onbekende Gomont wat lager wordt. Het is te hopen dat deze aanpak helpt, want liefhebbers doen zichzelf tekort als dit album onopgemerkt blijft.
Malaterre is een familieroman waarin hoofdpersoon Gabrielle Lasaffre wanhopig probeert het oude familielandgoed in Afrika terug te krijgen en overeind te houden. Maar zakelijk is hij geen kei. In het zich mooier voordoen dan hij is, is Gabriel daarentegen een ster. Nadat hij zijn vrouw en kinderen verlaten heeft om eens goed van de drank, vrouwen en casinotafels te genieten, weet hij zijn twee oudste kinderen Mathilde en Simon na jaren afwezigheid toch voor zich in te palmen. Hij haalt hen over mee te komen naar Afrika zonder toestemming van moeder. Eenmaal aangekomen op hun nieuwe woonplek, blijkt het leven voor de twee pubers heel wat minder rooskleurig dan hun vader had voorgespiegeld.
Het album drijft op meerdere verhaallijnen: er is het groteske levensverhaal van de kettingrokende aartsleugenaar Gabriel. Er is de verwoede strijd van de moeder om haar kinderen terug te krijgen. En er is het loyaliteitsconflict van de twee kinderen die hun moeder missen maar ook niet willen toegeven dat hun vader een absolute flapdrol is.
Gomont besteed veel aandacht aan zijn personages. Aan de wanhoop van de achtergebleven moeder, aan de beschadigde kinderen en aan vader Gabriel die ook heel innemend kan zijn en waaraan je ook niet echt een grote hekel kunt hebben. Dat de auteur zich tijdens zijn studie verdiepte in sociologie betaalt zich hier uit: zijn personages zijn zowel wat hun karakter als hun gedrag betreft volkomen geloofwaardig, wat maakt dat je als lezer snel in hun verwikkelingen wordt meegezogen.
Gomont zet dat alles in snelle lijnen op papier, waarbij hij hier en daar de teksten in de ballonnen vervangt door iconen zoals in klassieke humorstrips. Het geeft het verhaal de nodige lichtheid en vaart.
Het is weliswaar jammer dat je als koper tot eind februari moet wachten tot het tweede, afsluitende deel verschijnt. Maar dit eerste deel leest door de ontwikkeling die vooral Mathilde en Simon doormaken nergens als een halfbakken album. Integendeel, Malaterre is hartverwarmende lectuur en niet alleen omdat het zich grotendeels in de tropen afspeelt.
Pierre-Henry Gomont – Malaterre 1. Sherpa. 112 pag. hardcover. € 29,95
