Sterre Richard studeerde aan de Rotterdamse Willem de Kooning Academie en maakte tot nu toe wat strips op het internet. De jonge auteur toonde diverse uitgeverijen haar werk en Scratch gaf haar de kans haar debuutalbum uit te brengen: De vloek van rood. Wie het album onder ogen krijgt, snapt wel waarom de uitgever al zoveel vertrouwen in haar had nog voordat het album klaar was. Grafisch is het werk van Sterric (zoals Richard zich laat noemen) bijzonder sterk. Elke pagina in haar debuut oogt als een pagina uit een prentenboek. Maar dan wel een die niet voor kleine kinderen geschikt is, want De vloek van rood oogt bij tijd en wijle als een Oost-Europese horrorstrip.
Maar horror is niet waar Sterric zich door heeft laten inspireren. De vloek van rood is een esoterisch liefdesverhaal dat wat sfeer en thematiek betreft doet denken van enkele klassiekers van de Belgische strippionier Didier Comès. Zijn beste albums De dorpsgek van Schoonvergeten en De wezel waren mystieke verhalen die zich afspeelden in de Ardennen waar hekserij en menselijke onwetendheid met elkaar botsten.
Ook De vloek van rood speelt zich af in een Ardennenachtig landschap. Twee vrouwen – Aster en Jager – zijn heimelijk geliefden in een dorp waar de inwoners een natuurcultus aanhangen. Jager jaagt om voor de lezer niet meteen heldere redenen op wolven. Wanneer Aster in een soort Walpurgisnacht verandert in een wolf, stevent het verhaal af op een dramatische climax.
Grafisch hoeft Sterric niet veel meer te leren. Het scenario had nog wel iets meer aandacht mogen krijgen (of wellicht de hulp van een iets meer ervaren verteller). In esoterische verhalen is het niet ongebruikelijk dat de lezer niet alles doorgrondt; dat hoeft het verhaal ook niet in de weg te zitten. Maar de lange passages in De vloek van rood waarin Aster uit de doeken wordt gedaan wat er nou precies aan de hand is in het bos waar zij is betoverd, laat de lezer wel héél erg duizelen. Het is een husselpot van wicca-geloof, volkssprookjes en middeleeuwse sagen waarin Sterric net niet helemaal over kan brengen wat ze voor ogen had. Ze wil te veel en verliest daarbij de lezer aan het einde van het album uit het oog.
Dat maakt De vloek van rood niet tot een mislukt album, integendeel. Het album steekt ondanks de wat hortende vertelstijl boven de middelmaat uit. De eerste albums van Comès, zoals De schaduw van de raaf of De dolende god, waren ook niet briljant. Maar ze hielden wel een belofte in zich die hij later waarmaakte met enkele stripromans die de tand des tijds moeiteloos hebben doorstaan en over honderd jaar nog gelezen zullen worden. Ook Sterrics debuut houdt die belofte in zich. Wie dit album naast haar eerdere internetstrips legt, ziet een enorme ontwikkeling. Als ze die doorzet, kan deze auteur ons in de toekomst nog wel eens versteld doen staan.
Sterric – De vloek van rood. Scratch Books. 168 pag. hardcover. € 27,50
