Thom Roep is niet alleen de scenarist van Douwe Dabbert en Van nul tot nu, hij was ook bijna dertig jaar lang de hoofdredacteur van de Donald Duck. Roep is een Disney-liefhebber (uiteraard) maar voor de pockets koesterde hij weinig liefde. Die vormden weliswaar een welkome bron van inkomsten, maar ondanks de goede verkoopcijfers werd er weinig mee gedaan. Kort nadat Roep in 2013 met pensioen ging, kregen de pockets echter hun eigen redacteur in de persoon van Johan de Rooij en die zag gelukkig wel mogelijkheden.
Onder De Rooijs leiding werden er eindelijk auteursnamen vermeld, werd het A5-formaat geïntroduceerd en kwamen er nieuwe series bij die buiten de platgetreden paden durfden te gaan. De meest in het oog springende is de Premium reeks, die aanvankelijk gevuld zou worden met enerzijds verhalen van Superdonald en anderzijds verhalen van bijvoorbeeld Mickey Mysteries, Darkwing Duck en Dubbelduck, maar die sinds kort alleen nog maar Superdonald-verhalen bevat. (Wat vreemd is, aangezien er wel meer te vinden is dat een plek in de Premium reeks verdient.)
Eén van de leukste series van dit moment is Donald Duck Classics. Ook die reeks wordt uitgebracht op A5. Een formaat dat perfect is voor Duck-pockets: net even sjieker dan een standaard pocket, zonder de indruk te wekken dat de pagina’s opgeblazen zijn. Het papier is bovendien beter van kwaliteit, dus een tikje witter en zwaarder, waardoor de pockets dikker zijn dan hun standaard evenknie, ondanks het feit dat het aantal pagina’s min of meer gelijk is.
De Classics reeks bevat – je vermoedde het misschien al – Disney-verstrippingen van klassieke verhalen. Het begrip ‘klassiek’ wordt overigens breed geïnterpreteerd. De meest recente pocket bevat bijvoorbeeld naast pastiches van Hamlet en Hound of the Baskervilles ook een verhaal met Snoopy in de hoofdrol en Classics 2 bevatte zelfs een verhaal geïnspireerd op Twilight. Bij wie de 40 reeds gepasseerd is zal die laatste naam misschien geen lampje doen branden, maar elke willekeurige twintiger zal je kunnen vertellen over het megasucces van dit moderne vampierverhaal waarvan het eerste deel verscheen in 2005 en dat nadien ook verfilmd en verstript werd.
Elke Classics-pocket bevat een mix van oude en nieuwe klassiekers en dat is een belangrijk deel van de charme. Wat er ook aan bijdraagt is het feit dat het niet alleen gaat om boeken, maar ook om films en tv-series. Ook hierbij vinden we zowel oude als nieuwe klassiekers terug. Dus naast Casablanca en Metropolis, ook Ghostbusters en Pirates of the Caribbean.
Het grootste pluspunt van de Donald Duck Classics pockets, is dat de verhalen overwegend van hoge kwaliteit zijn. Dat geldt voor zowel de tekst als de tekeningen. Daarbij helpt het dat de verhalen niet trouw hoeven te zijn aan het origineel, er is veel creatieve vrijheid. Zo verwijst de eerder genoemde ode aan Charles Schulz’ Peanuts nergens aan een bestaande strip of film, maar is het een verhaal met een hond in de hoofdrol die niet alleen op Snoopy lijkt, maar zich ook zo gedraagt en op zeker moment zelfs een klein vogeltje om zijn hoofd heeft vliegen. En het verhaal over Edgar Allen Poe in dezelfde pocket, vertelt een volledig fictieve geschiedenis over hoe Poe ooit tot het besluit kwam te gaan schrijven. Dat wil overigens niet zeggen dat geen enkel verhaal trouw is aan het origineel. Zo is Hamlet bijvoorbeeld een vrij aardige verstripping van Shakespeares koningsdrama. Uiteraard wel sterk vereenvoudigd, het blijven immers Disney-verhalen gericht op een jong publiek.
Een regelmatig terugkerende gast (die we overigens ook kennen uit de gewone pockets) is Fantomius, getekend en geschreven door Marco Gervasio. Fantomius kent zijn oorsprong in de verhalen van Fantomerik, het eerste superheld alter-ego van Donald Duck. Donald besloot Fantomerik te worden nadat hij het dagboek ontdekte van Lord Quackett. Een adellijke sul, die zo’n honderd jaar geleden ’s nachts gemaskerd door het leven ging als Fantomius, een kruising tussen held en schurk, losjes gebaseerd op het Franse pulppersonage Fantomas. De Fantomius-verhalen van Marco Gervasio spelen zich af aan het begin van de 20e eeuw, wat een aangenaam gebrek aan moderne middelen oplevert en een buitengewoon prettige sfeer. Het kat-en-muisspel tussen Fantomius en de inspecteur, zijn feministische vriendin en partner in de misdaad Dolly Paprika, de referenties naar oude pulpverhalen en de stemmige vergrijsde inkleuring maken het geheel compleet.
De Donald Duck Classics reeks bevat een hoop van dit soort aanbevelenswaardige verhalen. Vrijwel alle titelverhalen blinken uit in bovengemiddeld goed tekenwerk, een opvallende inkleuring en een goed geschreven verhaal. Maar elke pocket bevat minimaal meer dan één hoogstandje. Persoonlijke favoriet is Metropolis (in Classics 6) door Francesco Artibani en Paolo Mottura, maar je valt je eerlijk gezegd aan geen enkele Classics pocket een buil. Als je vaker met plezier Donald Duck pockets hebt gelezen, of gewoon nieuwsgierig bent of het wat voor je is, dan zijn de Classics zeker het proberen waard.
Diverse auteurs – Donald Duck Classics 1 t/m 7. Sanoma. Ongeveer 270 pagina’s, kleur. € 8,95
