Dat Frank Pé zich graag uitleeft op het tekenen van dieren, kan niemand zijn ontgaan die zijn carrière een beetje heeft gevolgd. Zijn debuut Vincent Morres ging over een dierensmokkelaar, zijn bekendste creatie Ragebol begon ooit als natuurrubriek in weekblad Robbedoes, hij maakte de dierentuinromance Zoo en onlangs nog maakte hij indruk met een moderne adaptatie van Winsor McCays klassieker Little Nemo in een prachtig kijkboek waarin hij zich kon uitleven op allerlei beesten.
In Het beest, het eerste deel van wat een tweeluik moet worden, vangt hoofdpersoon François thuis allerlei gewonde dieren op. Zo neemt hij ook een vreemd beest in huis dat ontsnapt is van een vrachtboot uit de Antwerpse haven. Het heeft de vacht van een luipaard, heeft een meterslange staart waarmee hij tegenstanders kan vloeren en zegt ‘houba’. Elk stripkenner weet dat het gaat om de marsupilami uit de klassieke Robbedoes-strips van Franquin, maar die naam wordt nergens genoemd. Zoals wel meer niet expliciet genoemd wordt in dit eerbetoon aan Franquins creatie. Zo heeft de meester zelf een gastrol als meneer Van Dale, de leraar van François, die thuis een lachverzameling aanlegt. En zo zit Het beest vol verwijzingen voor de liefhebber. De schooldirecteur is bijvoorbeeld gemodelleerd naar Jijé.
Frank leeft zich uit. Van de openingpagina’s in de regenachtige Antwerpse haven tot het Brussel van 1955 waarnaar het verhaal zich verplaatst: Het beest is een lust voor het oog, waarbij Frank de decors als vanouds opvrolijkt met allerlei antropomorfe dieren als contrast voor alle sombere mensen en gebeurtenissen.
Scenarist Zidrou (Benoît Drousie) heeft al tientallen kinder- én volwassenstrips op zijn conto. Het beest houdt het midden tussen allebei. De uitgever mikt op een publiek van ‘jong volwassenen’, zegt het in de aanbiedingsfolder. Voor dat publiek is deze – overigens prachtige uitgevoerde – uitgave wel wat aan de prijzige kant. In elk geval probeert Zidrou het verhaal niet al te kinderlijk te maken door de nodige laagjes in het scenario te stoppen. Francois’ moeder is tijdens de oorlog zwanger geworden van een Duitse soldaat die haar daarna heeft verlaten, wat het nodige drama aan het verhaal moet meegeven.
En los van de verwijzingen voor stripliefhebbers is de marsupilami in Zidrou’s versie geen aaibare stuiterbal. Het is een agressief beest dat is gevangen door indianen en dat als aap is aangeboden aan dierensmokkelaars. Al in de grimmige openingsscène van het album neemt het beest wraak op de verantwoordelijken op een manier die in de klassieke Robbedoes-albums vast zou zijn gecensureerd.
Of Het beest een geslaagd project is, is nog niet te zeggen. Frank en Zidrou nemen ruim de tijd om het verhaal op gang te brengen. Eigenlijk zijn de 155 pagina’s die dit boek dik is één grote introductie van alle personages. Het verhaal moet hierna nog beginnen en dat maakt dit eerste deel ook een beetje teleurstellend. De uitgever verwacht volgend jaar al het tweede deel te kunnen uitbrengen. Tot die tijd is dit Franquin-eerbetoon in elk geval bijzonder aangenaam om naar te kijken.
Frank Pé en Zidrou – Het beest 1. Uitgeverij Dupuis. 155 pagina’s, harde kaft. € 29,95
