Twintig jaar na het bloedbad in Little Tulip, het vorige boek van Charyn en Boucq, heeft Pavel een tattooshop in New York en is zijn geadopteerde dochter Azami agent. Ze doet aan fitness en slikt anabole steroïden. Dat levert niet alleen meer spierballen op, maar tot haar verdriet ook onvruchtbaarheid. Na een achtervolging vindt Azami een baby op een vuilniszak in een verlaten steegje. Daarmee komt een droom uit. Azami besluit niets tegen haar meerderen te zeggen en de baby te adopteren. Maar baby’s groeien doorgaans niet uit vuilniszakken en al snel blijkt dan ook dat het jongetje ‘eigendom’ is van een pooier. Als hij de baby ontvoert, beseft Azami dat snelheid geboden is. Ze slaat de bureaucratie van huiszoekingsbevelen en dergelijke over en trapt met een paar vrienden uit de sportschool zijn deur in. Zodoende ontdekt ze dat deze pooier zijn ware fortuin verdient met zaken die heel wat duisterder zijn dan prostitutie. En als Azami haar baby wil redden, zal ze een flink stuk dieper de stront in moeten.
New York Cannibals doet wat het belooft. Zoals we gewend zijn van Charyn speelt het goed doortimmerde verhaal zich af in New Yorkse buurten waar je als toerist beter niet komt. Andere typische Charyn-ingrediënten zijn spionage, onverkwikkelijke zaken, corrupte agenten, geheime genootschappen, bende-oorlogen, hoofdpersonages die tegen wil en dank in de ellende verstrengeld raken en een apocalyptische ontknoping met een snufje spiritualiteit. Tegen het einde krijgen we zelfs een eerbetoon aan de iconische slotscène uit Duivelsmond, waarbij een man door een gebrandschilderd kerkraam springt.
François Boucq is de uitgelezen persoon om het New York van Charyn te verbeelden. Hij brengt de troosteloze buurten, verlopen stegen en soms bijna magische locaties alsmede de excentrieke personages op overtuigende wijze tot leven. Boucq begon zijn carrière ooit met een soepele lijn vol dik-dun verschillen, wat een ongekend plastische stijl opleverde. Zeer geschikt voor zijn komische werk, dat bijna geen verdere overdrijving nodig had om karikaturaal te zijn. Maar Boucq hanteert al jaren een realistischere stijl met een fijne lijn. Het past misschien beter bij de fel realistische verhalen van Charyn, maar het gaat jammer genoeg ook enigszins ten koste van de sfeer, de expressiviteit en soms zelfs van de duidelijkheid. Er zijn tekeningen waar Boucq zo scherp en fijntjes inkt, dat details in de reproductie verloren gaan. Gelukkig zijn dat uitzonderingen.
Jerome Charyn is een Amerikaanse schrijver en dat merk je. Hij houdt van realisme, zoekt de rafelranden van de samenleving op en confronteert de lezer graag met gruwelijkheden die je maar moeilijk zelf weet te verzinnen. Zijn werk doet realistischer aan dan we in Europa doorgaans gewend zijn en doet denken aan de verhalen van schrijvers als Brian Wood, Brian Azzarello en (de Brit) Warren Ellis. Toch zijn de verhalen van Charyn vriendelijker – om niet te zeggen: Europeser – dan die van zijn collega’s. Hij toont meer mededogen en interesse voor zijn personages en blijft verre van cynisme en zwarte humor. Zijn taalgebruik is ook altijd wat vriendelijker geweest. Waar eerder genoemde auteurs graag kleur aan hun teksten toevoegen met dialecten en straattaal, doen Charyns verhalen altijd beschaafd aan. Dat zal ook deels door de vertaling komen. Het zorgt er in dit album voor dat de schwung een beetje mist. Het is niet zo erg dat het storend wordt, maar maakt wel dat iedereen min of meer op dezelfde manier praat, vaak wat vlakjes ook, en bij tijd en wijlen zelfs bijna formeel. Een vreemd contrast met de personages, vooral als ze zich aan de rafelranden van de samenleving bevinden. De tekst kan daardoor afstandelijk en onnatuurlijk aanvoelen en mist op die momenten de scherpte en urgentie die zo kenmerkend is voor de Amerikaans comics van Charyns eerder genoemde collega’s. Nogmaals: het is allemaal niet zo erg dat het leesplezier erdoor vergald wordt. New York Cannibals is een uitstekend album dat laat zien dat de tandem Charyn en Boucq nog altijd garant staat voor hoge kwaliteit. Maar die stomp in je maag die het had kunnen zijn, is het toch net niet.
Collectie getekend: New York Cannibals – Jerome Charyn, François Boucq. Le lombard. 152 pagina’s, hardcover, kleur. € 24,95
