“Cry Wolf Girl is an intensely personal piece that I made just as I’d begun to surface from the worst mental health crisis of my life. So it means a lot that it resonated with, and hopefully helped so many other people too,” aldus Ariel Ries in hun dankwoord tijdens de prijsuitrijking van de Ignatz Awards, een belangrijke Amerikaanse prijs gericht op small-press en creator-owned strips. Ariel Ries, een nonbinaire Australische striptekenaar, won in twee categorieën. Voor de webcomic Witchy, waar Ries vanaf 2016 aan werkt en die populair is onder webcomic fans, kreeg de stripmaker de Ignatz voor Outstanding Online Comic. De andere was in de categorie Outstanding Comic en ging naar hun intrigerende Cry Wolf Girl.
In een beschut dorp woont Dawa, een jonge vrouw die als kind haar familie aan ziekte is verloren. Op een dag vindt Dawa vreemde haren in het bos, vermoedelijk wolvenharen. Dawa besluit haar vondst met de dorpsouderen te delen, maar zij wuiven haar verhaal weg als aandachttrekkerij. Dawa wordt gewaarschuwd geen loos alarm te slaan, zeker niet zo vlak voor het belangrijke jaarlijkse oogstfeest. In de loop van het verhaal ontdekt Dawa steeds meer tekenen van wolven, maar ze wordt ondanks al haar zorgen niet geloofd. Terwijl Dawa aan haar eigen verhaal begint te twijfelen, komen de wolven steeds dichterbij.
Deze omschrijving van Cry Wolf Girl, over wolven en valse waarschuwingen, zal bij de oplettende lezer een belletje laten rinkelen. Cry Wolf Girl is namelijk een hervertelling van De jongen die wolf riep, de bekende fabel waarin een jonge schapenhoeder zo vaak onnodig zijn dorp voor wolven waarschuwt, dat uiteindelijk niemand hem meer gelooft als hij daadwerkelijk door een wolf wordt aangevallen. Aan deze fabel wordt meerdere keren expliciet gerefereerd in Cry Wolf Girl, onder andere als waarschuwing aan Dawa om niet als die jongen te eindigen.
Er zit echter een sterk verschil tussen beide verhalen: waar in de fabel de jongen in eerste instantie wordt geloofd, wordt Dawa van het begin af aan als onruststoker afgeschilderd, een imago dat ze wil vermijden. Dit terwijl zij diep van binnen weet dat er iets mis is en moeite heeft om net te doen alsof alles goed is. De kritiek die zij van haar dorpsouderen krijgt, functioneert als een kiem voor een steeds grotere paniek bij Dawa.
Er zullen lezers zijn die zichzelf met Dawa identificeren. Zij die vechten of hebben gevochten met hun mentale gezondheid, mensen die van anderen hebben gehoord dat wat zij voelen of ervaren tussen hun oren zit. Of erger, dat zij aan zichzelf vertellen dat ze alles slechts inbeelden. Voor deze lezers zal Cry Wolf Girl ongelooflijk herkenbaar zijn. De twijfel en eenzaamheid die Dawa voelt terwijl de angst voor de wolven aan haar knaagt, de angst die op de meest ongelukkige momenten haar overspoelt, voelen écht aan. Het zijn de gevoelens van iemand die dit zelf ook heeft meegemaakt en op papier heeft gezet. Dawa is niet alleen bang voor de wolven, maar bang voor de angst zelf.
De stijl en kleuren helpen mee om dit angstige effect te vergroten. Hoewel de voorkant van Cry Wolf Girl er tamelijk kleurrijk uitziet, heeft de strip zelf een vrij gelimiteerd palet van met name rood, roze en oranje tinten, maar Ries weet ook zeer doeltreffend monochrome tonen in hun werk toe te passen. De achtergronden zijn pastelkleurig, waarbij details met gekleurde lijnen worden aangeduid, terwijl de karakters met zwarte contouren zijn opgezet en die behalve een subtiele lichtgele schaduw kleurloos zijn. De figuren staan daarmee sterk in contrast met de achtergrond, waardoor je oog automatisch naar hen toe getrokken wordt.
Het is een opvallende stilistische keuze, die helpt om de latere scènes, waar zwart en rode tinten langzaam de overhand krijgen, dreigend te laten aanvoelen. Het kleurenspel zorgt ervoor dat je als lezer meegesleept wordt in de emotie van Dawa. Opvallend is ook Ries’ lijnvoering, die bij rustige scènes losser en bijna fragiel zijn, terwijl ze bij de gespannen momenten strakker en energiek zijn. Het zijn dit soort details die ervoor zorgen dat het emotionele aspect van het verhaal goed binnenkomt. Cry Wolf Girl is daarmee niet alleen qua verhaal sterk, maar visueel ook erg spannend om te zien.
Met 48 pagina’s is Cry Wolf Girl een kort, maar krachtig verhaal, dat de lezer meeneemt in een wervelwind van emoties. Ondanks het zware onderwerp is het geen verhaal dat je met een pijnlijke knoop in je maag achterlaat. Voor de lezers die zichzelf in Dawa herkennen, biedt het verhaal troost. De kracht van Cry Wolf Girl is het motto dat uit het verhaal spreekt: Je bent niet alleen.
Cry Wolf Girl is een goed verhaal met een interessante visuele stijl, van een maker om vanaf nu in de gaten te houden. De strip is in staat een moeilijk onderwerp op een creatieve en begrijpelijke manier aan te pakken. Als metafoor voor een moeizame mentale gezondheid is het erg sterk, zonder te naargeestig te worden.
Ariel Ries – Cry Wolf Girl. Shortbox. 48 pagina’s softcover. £ 8.00 (Alleen verkrijgbaar via Shortbox)
