Eerst wat zaken rechtzetten voor we verder gaan: dat dit album Het vel van de beer 2 heet is misleidend. Die 2 suggereert een vervolg, maar dat is niet werkelijk het geval. Immers, het eerste deel uit 2012 dat gewoon Het vel van de beer heette, was een afgerond verhaal, waarin bovendien het vel van een beer een belangrijke rol speelde. Daarnaast is dit tweede deel een compleet album, dat prima los te lezen is. Dus waarom die 2 op het omslag?
Het meest voor de hand liggende antwoord is deze: omdat beide verhalen in grote lijnen identiek zijn. Iedereen die het eerste deel destijds las, weet het verhaal nog exact na te vertellen. Het is een indrukwekkende geschiedenis over loyaliteit, liefde, twijfel en geweld, die zich afspeelt in het klassieke, Italiaanse maffiamilieu.
Ook in dit tweede deel staan deze thema’s centraal, al wordt er nu een amoureuze situatie van twee jongemannen aan toegevoegd. Het maakt Het vel van de beer 2 complexer maar ook op een fijne manier geniepig. Sluimerende homoseksualiteit binnen een katholieke maffiasetting, nota bene in de jaren vijftig, is niet bepaald iets waar men destijds makkelijk overheen stapte.
De zestienjarige Andrea is er op een zonnige nazomerdag getuige van hoe zijn vader in koelen bloede wordt vermoord door twee maffiagasten. Zijn moeder wordt misbruikt en loopt daarna van schaamte de klif af. Andrea wordt opgesloten in de achterbak van een auto, waar hij even later door een grote kerel weer uit wordt bevrijd. Die vent, Orso (Italiaans voor beer) heeft de twee moordenaars omgelegd en neemt de bange Andrea in bescherming.
De lezer haalt dan even een paar keer extra adem, niet in de laatste plaats doordat deze gebeurtenissen zonder omhaal en heel direct worden uitgebeeld. Andrea wordt opgenomen in de familie van deze Orso Damiani, die de maffiabaas van de streek blijkt te zijn. Hij ziet het als een plicht om Andrea te helpen, die op zijn beurt erg gecharmeerd is van de zoon des huizes.
Andrea wordt ouder en intussen in de maffiapraktijken van Orso ingewijd. We zien hem verharden, maar tegelijkertijd worstelt hij met zijn verleden en zijn liefde voor Aurelio. De vriendelijkheid van Orso jegens Andrea en de gelijktijdige wreedheden van het maffiamilieu beginnen te knellen. Hier komt de titel pas naar voren: het vel van de beer kan wel eens het leven van Orso betekenen.
Oriol Hernández tekent spannend. Soms laat hij gezichten bewust vaag of bijna oningevuld, zoals Bastien Vivès dat doet. Zijn kleurgebruik is spectaculair, het is vreemd en logisch tegelijk omdat de hele setting zo bizar is: ongekende wreedheden bestaan binnen een enkele pagina naast een gewoon, bijna liefdevol gezinsleven. Hernández negeert deze discrepantie, de tweedeling blijkt niet uit zijn tekenstijl of kleurgebruik. Slim, zo wordt de liefde niet werkelijk gevoeld en worden de wrede uitspattingen bijna uitstapjes. De lezer die met Andrea meevoelt, blijft in een roes van ongemak gevangen zitten.
In vergelijking met deel 1 is dit tweede deel iets beter, als los verhaal. Wie deel 1 al kende, zal zich misschien even achter de oren krabben: een vrijwel identiek verhaal met andere personages en enkele accentverschuivingen is een tikje vreemd. Tegelijk zullen lezers bij een tweede deel vermoeden dat die niet los te zien is van het eerste. Dat is allemaal onnodig verwarrend. Wie een goed verhaal wil lezen, koopt dit tweede deel, vooral omdat het slotstuk sterker is uitgewerkt. Bovendien is Orso als maffiabaas geloofwaardiger dan de karikaturale Pomodoro uit deel 1, met zijn witte pakken en borsalino hoeden.
Oriol Hernández & Zidrou – Het vel van de beer 2. Blloan. 64 pagina’s, hardcover. € 16,95.