Baard en Kale geldt als een klassieker uit de gouden jaren van weekblad Robbedoes, maar helemaal terecht is dat niet. Daarvoor wisselde de jeugdserie – die in de loop der decennia door verschillende auteurs werd gemaakt – te veel van kwaliteit. Neemt niet weg dat er tussen de tientallen albums die er zijn verschenen wel de nodige klassieke albums zitten die nu nog steeds het herlezen waard zijn. Zeker de verhalen waarin de twee hoofdpersonen het opnemen tegen de elitaire superschurk Stomp zijn nog steeds het herlezen waard. Net als de avonturen die werden geschreven door Maurice Tillieux in de jaren ’70.
En juist die verhalen van Tillieux werden door de Fransman Blutch (echte naam Christian Hincker) en zijn broer stukgelezen toen ze jong waren. Ze besloten een hommage te brengen aan de serie over de twee altijd met elkaar kibbelende helden. Met de als vertrouwd mopperende Baard en de als vanouds spottende Kale, maar dan in de schetserige tekenstijl van Blutch in plaats van de wat statische tekeningen van Will die we kennen uit onze kinderjaren. En niet in klassiek albumformaat, maar bijna het dubbele.
In Waar is Kiki gebleven? lopen twee verhaallijnen door elkaar heen. De ene verhaallijn gaat over een antiquair die door ingrijpen van Baard en Kale achter slot en grendel zit voor kunstroof. De dochter van de antiquair weet hen echter over te halen nog eens naar de zaak te kijken, want die steekt volgens haar heel anders in elkaar: haar vader zou onschuldig zijn.
De tweede verhaallijn gaat over gravin Kiki, de vriendin van Baard en Kale die in de verhalen van Tillieux werd geïntroduceerd. Aan het begin van het album krijgen Baard en Kale een aanwijzing in hun schoot geworpen (letterlijk) dat hun vriendin is ontvoerd. Maar door wie en waarom?
Blutch bewees met onder andere zijn komische albums Blotch en met de beeldroman Rapido Moderna een getalenteerd verhalenverteller te zijn. Helaas liet hij het scenario voor Waar is Kiki gebleven? over aan zijn broer Robber. Die is een stuk minder begiftigd, zo blijkt. Het album wordt knap opgebouwd. De personages worden op een inventieve manier geïntroduceerd en er zit een goede spanningsboog in het verhaal. Tot zover niets mis mee. Tot het album op driekwart ineens volledig ontspoort. Het einde is domweg afgeraffeld. Beide verhaallijnen worden eigenlijk niet echt afgerond. In het geval van de ontvoering wordt er zelfs een heel raar konijn uit de hoed getoverd, waarbij de lezer maar moet raden wat de ontvoerder nou precies voor ogen had. En zo sla je Waar is Kiki gebleven? na een uurtje aangenaam verpozen toch ineens verbouwereerd en teleurgesteld dicht.
Dat is jammer. Baard en Kale heeft met de ruim veertig albums die er tussen 1953 en 1997 zijn verschenen voldoende potentie voor een beter eerbetoon. Hoe moeilijk dat blijkbaar is, bewezen Stephan Colman en Eric Maltaite (de zoon van Will, de tekenaar die Baard en Kale het langst tekende) een paar jaar geleden met hun drieluik Stomp: De spoken van Knightgrave. Ook die serie begon sterk maar verslapte aan het eind. Blijkbaar zijn de oude jeugdverhalen van 44 pagina’s toch nog steeds lastig te evenaren. Gelukkig zijn ze dankzij enkele gebundelde heruitgaven bij Arboris weer iets makkelijker verkrijgbaar voor wie herinneringen wil ophalen.
Blutch en Robber – Een avontuur van Baard en Kale: Waar is Kiki gebleven? Uitgeverij Dupuis. 78 pagina’s, harde kaft. € 23,95
