Om gelijk maar met de olifant in de kamer te beginnen: het valt niet te ontkennen dat De 5 Rijken overeenkomsten vertoont met Game of Thrones. In beide verhalen draait het om meerdere facties, verspreid over meerdere koninkrijken, die met elkaar vechten om de macht en waar per factie ook interne strubbelingen spelen. Daarbij is het aantal personages zo omvangrijk, dat je als lezer een hoop intriges tegelijk moet bijhouden en is het bovendien onvermijdelijk dat er zo af en toe eens iemand het leven laat. Overeenkomsten die niet geheel toevallig zullen zijn. Maar je kunt de makers niet beschuldigen van gemakzuchtig meeliften op andermans succes. Daarvoor is De 5 Rijken te origineel, te ambitieus en kent het vooral te veel kwaliteit.
Meest in het oog springende verschil, is dat De 5 Rijken een antropomorfische strip is. De tijgers regeren Angleon, het rijk van de katten en tevens het meest dominante rijk. De andere rijken zijn Lys (primaten), Erinal (herkauwers), Ithara (reptielen) en Arnor (beren en wolven). De keuze voor dierlijke personages is een slimme zet. Door de overdaad aan facties en intriges bestaat het risico dat de lezer de draad verliest. Het gebruik van specifieke soorten voor elk rijk, maakt het veel makkelijker om alle (com)plotlijnen en belangen uit elkaar te houden.
De 5 Rijken begint met een naderende machtswisseling in Angleon. Koning Cyrus, de tijger, ligt ziek op bed en ziet zijn einde naderen. Bij gebrek aan mannelijk nageslacht, heeft hij zijn neef Hirus aangewezen tot troonopvolger. Daar is lang niet iedereen blij mee. Cyrus was een wrede leider en velen snakken naar verandering. Maar Hirus is een heethoofd, als hij het stokje overneemt is oorlog onvermijdelijk. Plannen om een vinger achter de macht te krijgen worden daarom gesmeed in alle gelederen. In Angleon, waar met name de leeuwen zich klaarmaken, maar ook daarbuiten, want ook de andere rijken zijn de wreedheden van de tijgers beu.
In deze eerste cyclus, Angleon, staat het rijk van de katten en het gevecht om de troon centraal. We krijgen nog maar weinig te zien van de andere rijken en dieren. Dat wordt enigszins gecompenseerd door een subplot dat door alle delen heen loopt. In een vleugel van het paleis van Angleon verblijven vier potentiële troonopvolgers uit de andere vier rijken. Het is onderdeel van een gebruik om de vrede te bewaren. Maar er heerst onvrede onder de vier ‘gijzelaars’. Een van hen is erop gebrand te ontsnappen en probeert de anderen te overtuigen haar te volgen.
Het zal je niet verbazen dat er personen en ambities sneuvelen zodra het verhaal op stoom komt. De kibbelende partijen moeten daardoor voortdurend hun plannen bijstellen. Die dynamiek van gekonkel achter de schermen, verschuivende loyaliteiten, drieste acties en grote gevolgen, vormen de hoofdmoot van De 5 Rijken. Er gebeurt veel, het verteltempo ligt hoog en dat resulteert ook in een hoop dialogen. Maar je zult je niet vervelen. De dialogen zijn scherp en goed geschreven en mede dankzij het uitstekende ‘acteerwerk’ heb je geen moment het gevoel dat je je door pratende hoofden heen moet worstelen. Integendeel, elk deel boeit van de eerste tot de laatste pagina.
Bedenker en schrijver van dit alles is David Chauvel. Met titels als Arthur, Robilar, Zeven Dieven en niet te vergeten Wollodrïn, heeft hij inmiddels ruimschoots bewezen een uitstekend fantasy verhaal te kunnen schrijven. Maar Chauvel doet het niet alleen. Achter het pseudoniem Lewelyn, dat prijkt op het omslag, gaan drie mensen schuil: David Chauvel, Patrick Wong en Mélanie Andorysse. Die laatste is hier bekend van Zeven Schipbreukelingen, maar in Frankrijk heeft ze ook een aantal op manga geïnspireerde titels geschreven. Wong is op een reeks over het leven in de banlieu na geheel onbekend. Het is een onwaarschijnlijk allegaartje auteurs, maar feit is dat het werkt.
Ook het tekenwerk is teamwerk. Jérôme Lereculey (Arthur, Wollodrïn) mag het inkten en inkleuren overlaten aan respectievelijk Lucyd en Dimitris Martinos. In de dossierpagina’s achterin het eerste deel ontdekken we nog een derde naam, Pierre Raveneau, en blijkt dat de artistieke leiding van Didier Poli inhoudt dat Poli al het character design verzorgt. En dat doet hij goed. Mede dankzij de geniale inval om sommige individuen van extra hoofdhaar te voorzien, is elk personage een duidelijk afgetekend karakter. En je mag het aan Lereculey overlaten om deze met veel expressie leven in te blazen.
Zo’n uitgebreid team van makers is on-Europees en verraadt de grote ambities. De lezer plukt er de vruchten van. De eerste zeven delen verschenen in Frankrijk in een periode van 26 maanden, net iets minder dan 4 maanden per deel. Het is duidelijk dat men wil inspelen op de tijdgeest en die wordt inmiddels niet alleen gedicteerd door superhelden en manga, maar net zo goed door Netflix en alle andere betaalkanalen. Ook striplezers willen (soort van) bingen. De hoge frequentie betaalt zich uit want ook in Frankrijk is de serie naar verluidt een succes. En als we de beoordelingen op Goodreads en BDGest mogen geloven blijft het enthousiasme onverminderd hoog. Zelfs bij deel 7, het eerste deel van de tweede cyclus, waarbij de focus verschuift naar Lys, het rijk van de primaten. Traditioneel gesproken een moment waarop de eerste afhakers zich melden.
De 5 Rijken is zo’n strip waaraan alles klopt, waarin je wordt ondergedompeld. Elk nieuw deel sla je na lezing voldaan dicht, om het nog even koesterend vast te houden voor je het verschijnen van het volgende deel vast in de agenda markeert. De 5 Rijken is bovendien van een kwaliteit en originaliteit die genres overstijgt. Dus zelfs al hou je niet van dierenstrips, ben je geen fantasy lezer, verwacht je een Game of Thrones rip-off, of heb je De 5 Rijken tot nu toe om een andere reden links laten liggen, dan is het toch het proberen waard.
Lewelyn & Jérôme Lereculey – De 5 Rijken 1 t/m 4. Daedalus. Per deel 56/64 pag. kleur, SC en HC. resp. € 10,25 en € 20,50.
