Twee jaar geleden maakte ik kennis met de strips over Alack Sinner, toen bij uitgeverij Sherpa het eerste deel uitkwam van de integrale heruitgave. Ik was meteen onder de indruk.
De strip is heftig, hard, maar niet sensationeel. Sinner is ex-politieman en is nu privé-detective, al treedt hij ook op als taxichauffeur. Hij raakt verzeild in situaties van anderen, soms als toevallige aanwezige. Nooit zal hij zich druk maken, nooit wordt hij emotioneel. Met een zekere gelatenheid aanvaardt hij wat op zijn pad komt en probeert daar het beste van te maken. Wat er ook gebeurt, hij zal zich er niet over verbazen.
De wereld is meedogenloos en vermorzelt mensen. Er is geweld, misdaad. Dark City Blues heet deel 2 van de integralereeks en er is inderdaad veel duisternis in de stad. De blues staat niet alleen voor het gevoel dat de verhalen oproepen of het gevoel dat personages hebben, maar verwijst ook naar het verteltempo, dat bijna nergens versnelt. Soms lijkt de stad een personage met een eigen karakter. Sinner zegt daarover: “Hoe gewelddadiger de stad wordt, hoe meer ik van haar houd. Het is een tegenstrijdig gevoel, dat me in staat stelt er te wonen, de codes te kennen en geen andere antwoorden te verwachten dan ze me kan geven.”
Alack Sinner is gemaakt door de Argentijnen José Muñoz en Carlos Sampayo. Het soort strips dat ze maken, noemt Muñoz in het dossier achter in dit deel tragicomics. Dat is een mooie, goed getroffen term. Er zit altijd tragiek in de verhalen en die tragiek wordt altijd gehecht aan de personages.
Een heel sterke plot hebben de meeste verhalen niet, maar dat maakt ze juist levensechter. Ook het leven gaat maar door, zonder plots tussendoor. Je hebt dan ook het idee dat je een uitsnede uit een leven leest in plaats van een verhaal. Wellicht dat mede daardoor de verhalen indruk maken. Een deel van de verhalen over Alack Sinner zijn eerder verschenen bij uitgeverij Sherpa, in de albums Dark City (1997) en Sherpa Select (1999). Het verhaal ‘Ontmoetingen’ (bijna honderd pagina’s lang) konden we niet eerder lezen.
Sinner zien we vooral van buitenaf. We zien hoe hij zich gedraagt. Daarnaast lees je ook wel wat van zijn gedachten, maar van zijn emoties kom je weinig te weten. Soms zegt hij ook letterlijk dat hij niets voelt. Maar het komt ook voor dat hij de slaap niet kan vatten. De vrouw Enfer (ze zegt zelf dat dat Frans is voor ‘hel’) kan hem wel naderen. Soms zoekt Sinner haar op, op een moment waarvan je denkt dat hij het dan ook nodig heeft. Later komen we toch iets meer over zijn persoonlijke leven te weten. Dat laat ik hier rusten, omdat daar toch een soort van plot in zit.
De tekenstijl van Muñoz past heel goed bij de verhalen: zwart-wit. Kleur zou in dit geval opsmuk zijn geweest en dat past niet bij Sinner. Er is een scherp contrast tussen het zwart en het wit, doordat er geen grijstinten gebruikt worden en (op de meeste pagina’s) ook geen arceringen. Ook de contrasten sluiten goed aan bij de inhoud van de verhalen.
Een woord als ‘mooi’ past niet bij de tekeningen. De koppen van de personages zijn vaak grotesk, uit vorm. Muñoz zoekt niet naar het mooie, maar naar het karakteristieke. Je hebt de indruk dat de tekeningen realistisch zijn, maar eigenlijk zijn ze dat niet, door de vervormingen die steeds weer gebruikt wordt. Blijkbaar is het realisme in de verhaallijn zo sterk, dat we ook de tekeningen als realistisch ervaren: er worden werkelijke mensen getekend, met een gecompliceerd karakter.
Sinner is weinig toegankelijk voor andere mensen. Dat lijkt onderkoeldheid, maar volgens Enfer is hij triest. Aan het eind van Dark City staat Sinner alleen op de nachtelijke straat. ‘Ik ben… zo triest…’ denkt hij, maar het is niet duidelijk of hij alleen maar terugdenkt aan wat Enfer zegt of dat hij dat ook bevestigt. Mogelijk is Sinner trouwens ook ontoegankelijk voor zichzelf en zou zijn gedachte ook als een vorm van verwondering gelezen kunnen worden, een blik op zichzelf die hij nog niet eerder had.
Hoe heftig de wereld om hem heen ook is, voor Sinner lijkt het gewoon en lijkt de ene dag op de andere. Aan het eind van een verhaal vat hij de dag als volgt samen: “Zo eindigde een dag die ik doorbracht met herinneringen van de belangrijkste belevenissen uit mijn leven. Weer een dag vol geluk een eenzaamheid. Ik had me bedronken, ik had iemand ontmoet, een paar visjes vermoord, een goeie douche genomen. Wat kun je nog meer verlangen van het leven? Soms vraag ik me dat af.”
José Muñoz & Carlos Sampayo – Alack Sinner – Dark City Blues. Sherpa. 200 pagina’s hardcover. € 29,95.
