De combinatie van fantasy en antropomorfisme is een beproefd recept dat regelmatig wordt gebruikt. Een klassieker is Sabels en Galjoenen, een reeks die momenteel hoge ogen gooit is De 5 rijken en een persoonlijke favoriet is Het Maagdenbos, maar er zijn veel meer pareltjes te noemen. Tracnar & Faribol, het eerste deel van Zwerftochten in legendarische streken, is niet zo onderscheidend als de zojuist genoemde voorbeelden, maar borduurt voort op de conventies van het genre.
Een koning die rouwt om zijn overleden echtgenote, klimt uit het dal dankzij een jonge vrouw en trouwt met haar. In de wandelgangen klinkt de vrees dat ze hem betoverd heeft. Als de koning korte tijd later het landsbestuur wil overdragen aan zijn dochter Felicity, blijkt die vrees terecht. Perfidy, zo heet ze, is stikjaloers; “Heb ik me dat allemaal aangedaan voor niets?!” Het liefst vermoordt ze Felicity, maar ze vreest een machtsstrijd waarin ze het onderspit zal delven. Ze brouwt een toverdrank en weet Felicity over te halen deze op te drinken. Felicity’s bewustzijn verlaat haar lichaam als een soort fee. Perfidy vangt haar in een fles. Kurk erop en klaar. Gelukkig valt de fles in handen van twee dieven, Tracnar en Faribol, die de prinses per toeval bevrijden. Met zijn drieën smeden ze een plan om het kwaad van Perfidy ongedaan te maken.
Achterin dit boek zit een dossier van acht pagina’s waarin Du Peloux aan de hand van schetsen toont hoe het album tot stand is gekomen. Hij benadrukt daarin zijn zoektocht naar unieke ideeën. Dat is wat ijdel, want veel van de vondsten die hij trots etaleert zijn bekende kost: de sluwe Faribol is een vos, de wachters zijn honden en zwijnen, de koning is een leeuw, de prinses is verwend… erg verrassend is het niet. Dat geldt soms ook voor de plotwendingen. Dat de jonge Perfidy de koning trouwt om de macht en de centen, bijvoorbeeld, of dat ze een heks blijkt te zijn. Soms schildert Du Peloux zich in de hoek. Hoe kan het dat een geest in een fles gedronken kan worden? En waarom kan die geest wel uit haar eigen lichaam vliegen, maar niet uit dat van een ander? En als je een missie hebt waar zoveel van afhangt, waarom dan gevangenschap riskeren door geen tol te betalen aan de stadswachters? Geld moet voor een dief en een struikrover toch geen probleem zijn.
Dat het niet altijd even origineel is wil niet zeggen dat er niets te genieten valt. Veel fantasy vraagt om een beetje vergevingsgezindheid en als je daartoe bereid bent zijn er net zo goed een aantal positieve punten te noemen. Zo is de vertelstijl van Du Peloux soepel en weet hij humor en avontuur vaardig te combineren. De tekeningen zijn het voornaamste pluspunt. De dunne contourlijnen in combinatie met de prachtige aquarelinkleuring zijn een streling voor het oog. Vooral als Du Peloux er ook nog voor kiest om de helft van het verhaal in een met sneeuw bedekt landschap te laten afspelen. Het omslag laat al zien dat dat mooie taferelen oplevert. Du Peloux weet sowieso mooie decors uit te kiezen. Ook zijn stadsaanzichten mogen er zijn. Met de sfeer zit het dus meer dan goed en dat is voor een verhaal als dit een belangrijke verdienste.
Uiteindelijk is Tracnar & Faribol degelijk gemaakte fantasy, met mooi tekenwerk, veel sfeer en een verhaal zonder verrassingen. Dat kan voldoende zijn. Zoals laatst ook al geconstateerd werd bij Don Vega: het hoeft niet altijd grensverleggend te zijn, soms is het volgen van genreconventies – mits goed uitgevoerd – voldoende. In het geval van Tracnar & Faribol zou je na een keer doorbladeren moeten weten of het iets voor je is.
Rest mij nog één pijnpuntje dat je steeds vaker in albums ziet: de gemangelde Nederlandse ij. Regelmatig worden lettertypen gebruikt waarbij de j een streep heeft, in plaats van een punt. Als je daarmee een ij maakt, krijg je de buitengewoon lelijke combinatie van een i met punt en een j met streep. Daar bestaan oplossingen voor, waarvan de meest eenvoudige het aanpassen is van de j. Dat kost ongeveer 15 minuten werk. Als iemand die zelf lettert vind ik het teleurstellend om te zien hoe vaak letteraars en uitgevers dit blijkbaar teveel moeite vinden (of het misschien zelfs in zijn geheel niet zien). De ij-ligatuur is uniek voor de Nederlandse taal en daar mogen we best een beetje trots op zijn. Het minste dat we kunnen doen, is er met iets meer zorg mee omgaan.
Benoît Du Peloux – Zwerftochten in legendarische streken 1: Tracnar & Faribol. Saga Uitgaven. 64 pagina’s (incl. 8 p. dossier), hardcover, kleur. € 19,95
