De Robbedoes door…-reeks was destijds een gouden greep van uitgeverij Dupuis. De hoofdreeks Robbedoes verscheen onregelmatig. Door telkens een andere auteur de vrije hand te geven om iets te doen met het Robbedoes-universum in een aparte reeks, werd voorkomen dat het personage afgleed tot een verstofte naam uit het verleden. Niet elk album dat volgde was even geslaagd, maar wel was elk album was zo anders van opzet dat het telkens nieuwsgierig maakte: van oorlogsvertelling (Piccolo in veldgroen) tot steampunk (Stichting Z). Het experiment van Émile Bravo die een nieuwe interpretatie gaf van Robbedoes’ beginjaren als hotelbediende vlak voor de oorlog was zelfs zó geslaagd dat dat weer een aparte serie opleverde: Hoop in bange dagen.
Het vijftiende deel van de Robbedoes door…-serie is dan weer een spionageverhaal dat zich afspeelt in de jaren ’80. In dit album, Pacific Palace, werken Robbedoes en Kwabbernoot allebei in een enorm Jugendstil-vormgegeven hotel in Frankrijk. Het hotel is afgehuurd voor de ontvangst van de verdreven Oost-Europese dictator Iliex Korda en zijn gevolg. Via de televisie zien de twee hoe buiten de hotelmuren het verzet tegen het asiel voor Korda toeneemt. Afgevaardigden van het Franse kabinet komen onderhandelen met de gevluchte dictator over hoe het verder moet. De directeur van het hotel lijkt Korda al langer te kennen. Kwabbernoot vertrouwt het zaakje niet.
De Belgische auteur Christian Durieux heeft van Pacific Palace een bijna claustrofobische vertelling gemaakt. Het hele verhaal speelt zich af binnen de hotelmuren. Wat er allemaal in de buitenwereld gebeurd, is alleen te volgen op een klein, ouderwets tv’tje. Doordat het gebouw hermetisch van de buitenwereld is afgesloten, loopt de spanning al snel op tussen de hotelmuren. Durieux weet die spanning goed over te brengen op de lezer en dat is knap.
In een interview vertelde Durieux dat hij het idee voor dit verhaal al kreeg kort nadat de Roemeense dictator Nicolae Ceausescu werd afgezet. En Frankrijk verleende in die zelfde periode onderdak aan de Haitiaanse ex-dictator Jean-Claude Duvalier. Pas vele jaren later werkte hij het idee uit tot een Robbedoes-scenario waarmee hij langs Dupuis ging.
Pacific Palace is in eerste instantie een spionageverhaal. Durieux heeft het verhaal een extra laagje proberen te geven door veel aandacht te schenken aan de moeizame relatie tussen Robbedoes en Kwabbernoot. De eerste heeft de laatste aan dit baantje geholpen nadat hij zijn werk bij een tijdschrift verloor. Kwabbernoot hoopt zijn werk als journalist nieuw leven in te blazen door een verhaal te maken over Korda. Dat is tegen de zin van Robbedoes die vindt dat ze gewoon allebei hun werk als bediende zo goed mogelijk moeten doen. En dan ontstaat er ook nog rivaliteit tussen de twee als ze allebei verliefd worden op de dochter van Korda.
Helaas is Pacific Palace een wat onevenwichtig album. Hoewel het de opzet heeft van een jaren 80-thriller à la John le Carré, valt het clowneske gedrag van Kwabbernoot in dit verhaal uit de toon. De ene scène lees je een thriller voor een wat ouder publiek, de andere scène weer een slapstick-verhaal voor een jonger publiek. Op die onevenwichtigheid na, is het album wel een van de betere uit de serie.
Dat komt niet in de laatste plaats door de manier waarop Durieux dit album heeft vormgegeven. Hij past voor elk van zijn strips zijn tekenstijl aan. In het Nederlands verschenen onder andere de kinderstrip Oscar, het album Central park en langer geleden de mini-serie Mobilis bij uitgeverij Blitz. Wie de albums naast elkaar legt, zal niet snel zien dat ze door dezelfde tekenaar zijn gemaakt. In Pacific Palace kiest Durieux ervoor de personages zonder veel detail weer te geven. Alle aandacht van de lezer gaat daardoor automatisch naar het weelderig vormgegeven hotel. Zo weet Durieux knap de beklemmende sfeer op te roepen van een afgesloten gebouw waarin de hoofdpersonen getuige zijn van een vreemd politiek schaakspel.
Christian Durieux – Robbedoes door… Pacific Palace. Dupuis. 80 pagina’s. € 10,50
