De reeks Aeropostale is bedoeld om legendarische piloten terug te roepen in de herinnering. In deel 3 staat Paul Vachet (1897-1974) centraal. Scenarist Christophe Bec geeft in zijn verhaal een goed beeld van de stand van de luchtvaart in vroeger tijd. Bij vliegen was, veel meer dan nu, het gevaar altijd dichtbij: technische mankementen, weinig mogelijkheden tot communicatie, weinig kennis van routes.
Vachet was een van de piloten die nieuwe routes moest uitproberen, eerst in Spanje, later ook in Zuid-Amerika. Dat was het echte pionierswerk: welke gevaren een route met zich meebracht, was eigenlijk niet bekend. Er ging dan ook geregeld iets fout. Vachet was verschillende keren betrokken bij ongelukken of bijna-ongelukken en bij het opsporen van gestrande piloten. Hachelijke ondernemingen, die verschillende keren mensenlevens hebben gekost.
Patrick A. Dumas tekent vaardig. De vliegtuigmodellen zijn ongetwijfeld precies weergegeven, al ben ik geen luchtvaartkenner. De mimiek van de personages is sober, misschien om aan te tonen dat de mannen geacht worden zich goed te houden. In het verhaal is er wel een emotioneel moment waarop gememoreerd wordt hoe collega’s zijn omgekomen. Dat doet een beetje denken aan de dramatische scène in het toneelstuk Op hoop van zegen waar de verhalen verteld worden over zeelieden die niet zijn teruggekeerd.
Het verhaal begint bij iemand die, vlak voor sluitingstijd van de begraafplaats, naar het graf van Paul Vachet gaat. Hij haalt herinneringen aan Vachet op en spreekt hem steeds toe in de jij-vorm. Dat is niet zo’n gelukkige greep: je vraagt je af waarom iemand allerlei dingen vertelt die de aflijvige al weet, afgezien van het feit dat hij het niet meer kan horen. Het is niet zo aannemelijk dat iemand aan de persoon die het betreft gaat vertellen.
Ook zorgt de verhaallijn ervoor dat we een reeks gebeurtenissen krijgen die alleen door de hoofdpersoon bij elkaar gehouden worden, maar die eigenlijk los staan van elkaar. Binnen die gebeurtenissen blijft de lezer wel geboeid, maar je krijgt toch een beetje het en-toen-en-toen-effect.
Aan het eind van het album, als de portier van de begraafplaats de late bezoeker probeert te vinden, is er overigens nog wel een plotje, maar dat houdt het album niet overeind.
Degene die Aeropostale leest als een serie geschiedkundige boeken die vertellen hoe de luchtvaart zich ontwikkeld heeft, komt in de reeks prima aan zijn trekken. De gemiddelde striplezer die ook een goed verhaal wil heeft het met dit deel niet werkelijk getroffen. Op onderdeelniveau is het best goed gedaan, maar het geheel is in dezen minder dan de som der delen. Dat valt vooral tegen, omdat Bec in eerdere delen van deze reeks heeft laten zien dat het beter kan.
Christophe Bec & Patrick A. Dumas – Aeropostale, legendarische piloten 3: Vachet. Silvester. 56 pagina’s hardcover. € 17,95.
