Het aantal horrorverhalen waarin reizigers terecht komen in een afgelegen streek waar de lokale inwoners occulte mensenoffers brengen, is talloos. Ook de strip Paardengod van de Finse tekenaar Sami Makkonen begint op die manier. Maar wat zich ontspint op de pagina’s die volgen, is allesbehalve een dertien-in-een-dozijn griezelverhaal.
Het scenario speelt zich af in de dunbevolkte naaldwouden van Noord-Finland waar drie langlaufers in een sneeuwstorm verdwalen en onderdak vinden in een huis. Daar wonen Pertii en zijn vrouw Marjatta. Ze hebben een zwaarlijvige zoon die gekluisterd zit aan een zuurstofapparaat en een rolstoel. En in de schuur ligt het lijk van de overleden grootvader Aatos. De drie reizigers nemen zich voor deze griezelige plek de volgende ochtend al te verlaten, maar dat pakt anders uit.
Paardengod is onderverdeeld in hoofdstukken die zich telkens een stap verder terug in de tijd afspelen. In het tweede hoofdstuk betrekt een jong echtpaar een blokhut in de streek terwijl Aatos hen waarschuwt dat ze beter ergens anders een huisje hadden kunnen kopen. Elk volgend hoofdstuk onthult een beetje meer wat er in het gezin van Aatos is gebeurd. Hoewel, onthullen… Verwacht geen flauwe verklaring voor alle gebeurtenissen. Paardengod biedt geen antwoorden. Zoals het bij goede horror hoort, wordt niet alles verklaard zodat je als lezer met onbehaaglijke vragen achterblijft. Zoals het motto op de openingspagina al zegt: ‘Er bestaan natuurwetten die we nog niet kennen, er zijn natuurwetten waarvan we nog niets weten’.
En precies dát is waar Paardengod over gaat. Het album is een met vaart vertelde achtbaan vol occultisme, bloed, bovennatuurlijke wezens en godsdienswaanzin. De liefhebbers van het werk van H.P. Lovecraft komen met dit album aan hun trekken.
Wat Paardengod boven de gemiddelde horrorverhaaltjes uittilt, is het grafische werk van Makkonen. De manier waarop hij het verhaal met enkele troebele steunkleuren in beeld brengt, doet in de verte denken aan het werk van Dave McKean. Makkonens zeer grove tekeningen hebben slechts één nadeel: de gezichten van de personages zijn niet altijd duidelijk herkenbaar wat het begrip van wat er gebeurt op de pagina’s niet altijd ten goede komt.
Makkonen werkte eerder aan diverse horror- en fantasystrips voor de Amerikaanse markt. De laatste jaren onderscheidde hij zich met een eigenzinnige verstripping van het Finse mythologische verhaal Kalevala, dat hij in dezelfde duistere tekenstijl maakte als Paardengod. Net als bij dat tweeluik is elke pagina van zijn nieuwste project een klein kunstwerkje. Paardengod is als een poel inktzwart water waarin je jezelf met huiverend genoegen kunt onderdompelen.
Sami Makkonen – Paardengod. Uitgeverij Scratch. 160 pagina’s hardcover. € 29,95
