Volgens filmmaker Richard Raaphorst heeft de wereld behoefte aan iets meer badshit crazyness. Wat hij daarmee bedoelt, bleek onder andere uit zijn film Frankenstein’s army uit 2013. In die film vechten Russische troepen aan het einde van de Tweede Wereldoorlog tegen Duitse robotzombies die zijn gecreëerd door een waanzinnige geleerde.
Serieuze filmcritici haalden er hun neus voor op: het plot was schaars, clichématig en van slechte kwaliteit. Dat waren zomaar een paar termen uit recensies. Maar het genre dat Raaphorst beoefent, is niet voor fijnproevers. Het is voor liefhebbers van groteske horror met de nodige foute humor. Iets waar filmstudio’s niet echt brood in zien. Een volgend filmproject van Raaphorst, Worst case scenario, kwam jaren niet verder dan twee trailers die nog altijd zijn terug te vinden op Youtube.
En dus besloot Raaphorst toen hij tijdens de coronaperiode thuis zat geen film maar een strip te maken. Het is meteen zijn stripdebuut. En het moet gezegd: net als Frankenstein’s army zal dit niet bij veel recensenten in de smaak vallen. Maar wie zijn neus niet ophaalt voor pretentieloze pulp kan zich met Worst case scenario een uurtje heerlijk verkneukelen aan bizarre slachtpartijen, extreme plotwendingen en platte grappen. Of zoals Raaphorst het zelf noemt: ‘een surrealistische uitwerking van een nachtmerrie’.
Worst case scenario kan met wat fantasie worden gelezen als een vervolg op Frankenstein’s army. Het speelt zich af in de zomer van 1974, op de dag van de finale van het WK-voetbal tussen Nederland en Duitsland. Alleen wordt die wedstrijd in deze alternatieve geschiedenis gespeeld in de Rotterdamse Kuip. Buiten de stad vinden twee kinderen een nazi-insigne bij het graven naar regenwormen en ze zetten onbedoeld een mechaniek in werking waardoor overal nazi-zombierobots oppoppen die dood en verderf zaaien. 
Om te beginnen in de Kuip waar Johan Cruijff en Franz Beckenbauer aan stukjes worden vermalen op het veld, net als de tienduizenden toeschouwers op de tribunes wat uiteindelijk leidt tot een vloedgolf aan bloed en ingewanden die met kracht het stadion uitspuit. Wansmaak? Absoluut. Maar in zijn overdrijving stiekem ook uiterst amusant.
Want Worst case scenario is één grote hyperbool met een vette knipoog en doet in die opzet denken aan Ranx van Liberatore. Maar dan wel op zijn Nederlands, met bar weinig finesse. Raaphorst laat wat bekende tv- en stripfiguren als IJf Blokker en Sjef van Oekel als figurant voorbij komen en weeft hier en daar wat visuele grapjes in zijn pagina’s. Pagina’s die verraden dat Raaphorst ervaring heeft in de cinema, want Worst case scenario leest als een storyboard in stripvorm. En nee, het is niet het storyboard van een Oscar-waardige film, eerder een van een Dick Maas-productie die ook een voorliefde heeft voor platte humor en overdreven geweld. Maar wie naar een Maas-film gaat, weet vooraf dat het potsierlijk wordt. En dat geldt ook voor het werk van Raaphorst.
Worst case scenario is bizar en smakeloos, maar ook puur amusement. En net als mierzoete Hubba Bubba-kauwgum of een patatje speciaal kan plat amusement af en toe heerlijk zijn. Worst case scenario is stiekem best een lekker tussendoortje. Kritiekpunt is dat het album gepresenteerd wordt als ‘duistere graphic novel’ en relatief luxe is uitgebracht, wat kopers kan doen vermoeden dat het meer is dan goedkope pulp.
Ronduit knap is dat debutant Raaphorst zijn buitensporige fantasieën in beeld heeft gebracht als een stripmaker met jaren ervaring. Zowel zijn wat rauwe tekenstijl als zijn strakke pagina-indeling zorgen ervoor dat de pulphorror met razend tempo over je netvlies scheert. Ja, het plot is flinterdun en kent geen andere ontwikkeling dan ‘vermalen, hakken en versnipperen’. Maar hé: Worst case scenario is badshit crazyness, wat verwacht je dan?
Richard Raaphorst – Worst Case Scenario. Uitgeverij L. 144 pagina’s hardcover. € 29,95
