Strips

Olivier Schwartz overklast inmiddels zijn leermeesters met Atom Agency

Toen Fransman Olivier Schwartz begin jaren ’80 zijn eerste schreden zette op het tekenvlak, was de atoomstijl hip and happening in zijn thuisland. De term – ooit bedacht door Joost Swarte – verwees naar de bouw van het Atomium voor de Wereldtentoonstelling in Brussel in 1958. In de jaren ’50 ook zetten Belgische stripmakers als Jijé, Franquin en Tillieux een nieuwe standaard met hun stripverhalen vol frivole lijnvoering. Eind jaren ’70 grepen veel tekenaars terug op die periode. Swarte en Ever Meulen waren daar de voortrekkers van. En in Frankrijk waren stripmakers als Luc Cornillon, Serge Clerc en vooral Yves Chaland vaandeldragers van de stroming.

Maar waarbij werk van al die namen vooral in mooi uitgevoerde overzichtsboeken op de salontafel ligt of als kunstwerk aan de muur, maakt Schwartz nog steeds stripverhalen voor allerlei bladen en uitgevers. Zijn doorbraak kwam dan ook pas laat, toen hij samen met Yann voor Dupuis een aantal delen in de reeks Robbedoes door… verzorgde (Piccolo in veldgroen en De luipaardvrouw) en het hilarische Gringos locos, over het verblijf van Morris, Franquin en Jijé in de Verenigde Staten eind jaren ’40.

De twee lanceerden samen een nieuwe reeks, waarvan onlangs het tweede deel verscheen: Atom agency. Het is een detectiveverhaal zoals er dertien in een dozijn zijn. Hoofdpersoon Atom Vercorian is de zoon van een politiecommissaris. Hij start samen met een vriendin en een ex-worstelaar een eigen detectivebureautje. In het eerste deel draait het om gestolen juwelen, in het tweede onlangs verschenen deel Kleine kever om een verdwenen vrouw.

De verhalen hebben niet veel om het lijf. Yann heeft wel eens consistentere scenario’s gemaakt. Hij maakt nogal wat bokkensprongen om de intrige in 54 pagina’s rond te krijgen. Waarom er in het tweede deel bijvoorbeeld pas vijf jaar na de oorlog ineens meerdere personen aankloppen omdat ze een metgezellin uit het verzet kwijt zijn, blijft onduidelijk. Net zoals in allebei de delen informatie ineens zomaar uit de lucht komt vallen om het mysterie op te lossen.

Wel probeert Yann de reeks een dieper laagje mee te geven. De oorlog heeft bij veel personages littekens achtergelaten. En de personages maken deel uit van de Armeense gemeenschap in ballingschap die met al hun bijzondere rituelen veel aandacht krijgen. Maar verder is Atom agency niet meer dan doorsnee detective-pulp.

Alleen: dat is helemaal niet erg. Atom agency draait helemaal niet om de verhalen, maar om de vormgeving. De scenario’s zijn slechts een vehikel om Schwartz ruim baan te geven. De reeks speelt zich af in 1950 en in elk plaatje kan de tekenaar zijn voorliefde voor de atoomstijl uitleven. In de decors, in de personages en in de vele verwijzingen naar het werk van de voormannen uit de strip in die periode. Zo loopt er op het bureau van Atoms vader een kopie rond van inspecteur Spek uit Tillieux’ serie Guus Slim. Leuk, want Yann en Schwartz hadden ooit vergaande plannen die serie nieuw leven in te blazen. Na een aantal proefpagina’s spraken de erven-Tillieux er echter hun veto over uit.

In Atom agency is elk individueel plaatje een feest om naar te kijken. Schwartz’ levendige tekenstijl overklast inmiddels dat van veel van de tekenaars die hem ooit inspireerden dit vak te kiezen. En waar de liefhebber van de atoomstijl het moet hebben van heruitgaves van het werk van Chaland of Franquin, verrast Schwartz ons hopelijk nog vele jaren met nieuw werk.

Yann & Schwartz – Atom agency deel 1 en 2 (De juwelen van de begum en Kleine kever). Uitgeverij Dupuis. 56 pagina’s. harde kaft. € 14,95