Begin 2018 interviewde ik Irene Berbee voor het blad Opzij. Zij vertelde me toen druk te zijn haar ‘tweede carrière’, die van stripmaker, gestalte te geven. Na jarenlang als grafisch ontwerper in dienst te zijn geweest van reclamebureaus, had zij in 2016 de sprong gewaagd en was freelance illustrator en striptekenaar geworden. Sindsdien tekent ze overdag voor bedrijven en wijdt zij zich ’s nachts aan de 9e kunst. Een van haar eerste stripprojecten was Peach Cobbler , een korte steampunk comic waarvoor ze onder andere samenwerkte met een Amerikaanse scenarist. Maar haar ambitie reikte verder; ze wilde een eigen stripserie schrijven en tekenen: Ulfberht. Afgelopen jaar is deze serie bij uitgeverij Syndikaat van start gegaan. Deel 1 is getiteld Drakenvuur.
Ulfberht is een legendarisch superzwaard, waarvan liefhebbers van Noorse mythologie graag geloven dat de Vikingen er tijdens hun plundertochten mee liepen te zwaaien. Irene Berbee laat aan het begin van haar verhaal de drankzuchtige smid Dain precies zo’n zwaard creëren, om een schuld af te kopen bij zijn vriend Bjorg. Maar voordat beide mannen Ulfberht met drakenvuur kunnen temperen teneinde zijn magische krachten op te wekken, wordt hij gestolen door Bjorgs temperamentvolle schoonzus Brit. Dain en Bjorg reizen de roodharige powergirl haastje-repje achterna en weten haar tenslotte in te halen. Maar dan beginnen de problemen pas echt: draken, wolven en de wrede bende van Brits jaloerse echtgenoot Ove zullen het drietal een enerverende reis bezorgen.
In dit ‘high fantasy’ verhaal ligt de nadruk vooralsnog niet op magie, maar op actie en humor. De tekeningen hebben een hybride karakter. Het is interessant dat Irene Berbee, die destijds in het Opzij interview haar tekenstijl nog als ‘Europees’ aanduidde, voor Ulfberht heeft gekozen voor een vorm tussen Frans en Amerikaans in. De mannelijke hoofdpersonen, Dain en Bjorg, zijn uitgesproken iconisch en karikaturaal qua uitvoering, zeker in vergelijking met de meer realistische, roodharige Brit (die wel wat wegheeft van Ysabeau uit Driftwereld, die weer lijkt op Roodhaar uit de Storm-serie – maar dat terzijde). Dit lijkt een overwogen keuze te zijn geweest. In Understanding Comics schrijft Scott McCloud dat ‘realistic characters allow readers to see, iconic characters allow them to be’. Met andere woorden: lezers zullen geneigd zijn zich vooral te vereenzelvigen met karikaturaal getekende stripfiguren. De kolderieke Dain die – tegen een explosieve achtergrond – pontificaal op de cover poseert met Ulfberht in zijn hand, is inderdaad een pakkend beeld. Een beeld dat goed beklijft en ook meteen duidelijk maakt waar het in dit verhaal om draait.
Ulfberht biedt een vermakelijke, maar wel drukke leeservaring. Als lezer moet je vaak schakelen tussen het verhaal, dat met lekker veel vaart is geschreven, en de nogal uitvoerige uitleg van Noorse termen in de bijschriften. Een ander stijlmiddel waarmee Irene Berbee de vierde wand met enige regelmaat doorbreekt zijn interrupties door een niet nader geïdentificeerde commentator. Deze leveren geen noodzakelijke informatie of inzicht; ze zijn vooral grappig. De teksten wekken soms de indruk wat onhandig uit het Engels vertaald te zijn. Dat kan komen doordat de serie eerder deels als comic is uitgekomen bij een Amerikaanse uitgeverij.
Door de vele terzijdes en de hilarische dialogen dreigt het narratief soms ondergesneeuwd te raken. Uiteindelijk draait alles toch om het zwaard Ulfberht. Zijn ‘geboorte’ en wederwaardigheden dienen de dwingende lijn in het verhaal te vormen; hem willen we in actie zien! In Drakenvuur treedt hij, tussen al het humoristische geweld, nog niet onweerlegbaar op de voorgrond. Zo wordt hij aan het begin van het verhaal vrij rap door Dain gesmeed, zonder dat daarbij wordt verteld welke magische ingrediënten of smeedtechnieken hem nu zo bijzonder maken. Alras wordt wel duidelijk dat hij in een gevecht zijn mannetje staat, maar dat is toch wel het minste dat je van een toverzwaard mag verwachten. Ulfberht is in dit eerste deel van het verhaal vooral een belofte. Dain dicht zijn creatie namelijk apocalyptische krachten toe. Ook zou dit zwaard duidelijke voorkeuren hebben wie hij bedient, en wie niet. Dat belooft wat! Ulfberht is dan ook nog maar pas uit het drakenvuur gerezen; geef hem een kans.
Irene Berbee – Ulberht 1: Drakenvuur. Syndikaat. 46 pagina’s hardcover. € 17,95
